Toυ Γ. Λακόπουλου
Επιβεβαιώνει ότι περισσότερο από στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι συνδυασμός πολιτικού και διανοούμενου. Όπως παλιότερα ο Παπαναστασίου, ο Μαρκεζίνης, ο Κανελλόπουλος, ο Ηλιού.
Τι νέα από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο; Τα τελευταία μας έρχονται από την «Καθημερινή» -μετά από ένα λάιτ γεύμα του με τη Μαρία Κατσουνάκη.
Επιβεβαιώνει ότι περισσότερο από στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι συνδυασμός πολιτικού και διανοούμενου. Όπως παλιότερα ο Παπαναστασίου, ο Μαρκεζίνης, ο Κανελλόπουλος, ο Ηλιού.
Δημοσιεύει τακτικά το «Ημερολόγιό του», διαβάζει απαιτητικούς συγγραφείς, σαν τον Βρετανό Άλαν Μπένετ ,- σεναριογράφο στη ταινίας «Η τρέλα του βασιλιά Γεώργιου του Γ’». Επίσης τους ελληνολάτρες Τζόναθαν Κόου και Εντουάρ Λουί – αλλά ταξιδεύει και με τον Σεφέρη.
Ενδιαφέρων τύπος. Απλός, καθημερινός, καλλιεργημένος, φλεγματικός, μύστης της αστικής συμπεριφοράς και χομπίστας. Της πολιτικής κυρίως.
Για τις εξεζητημένες επιλογές του υπάρχει εξήγηση: «έχει πάει σε ένα σχολείο που ιδρύθηκε το 1500 και σε ένα κολέγιο, που ιδρύθηκε το 1341».
Οπότε «δεν έχει ανασφάλεια» και τον διακρίνει «αστική αυτοπεποίθηση». Λογικό: το Ήττον και η Οξφόρδη παράγουν την ιθύνουσα τάξη της Αγγλίας τους τελευταίους αιώνες.
Τότε τι ζητάει ένας Υδραίος στη Λάρισα;
Τι κάνει στην Αριστερά ένας αστός που γεννήθηκε στο Ρότερνταμ από την, εύπορη, οικογένεια του εξολοθρευτή της Αριστεράς στον εμφύλιο και μεγάλωσε στο Λονδίνο;
Προκύπτει από τη συζήτηση. Ιδίως όταν μιλάει για τον πρόεδρο του κόμματός του σαν κριτικός κινηματογράφου για τον πρωταγωνιστή μια ταινίας.
Ή σαν κριτικός για βιβλίο που δεν θα γίνει ποτέ «μπέστ –σέλερ», αλλά δεν καταλαβαίνεις αν προτιμάει να μη γίνει.
Δεν δείχνει να θυμάται ότι υπήρξε υπουργός του Τσίπρα. Ήτοι εκτελούσε την πολιτική του φορέα της λαϊκής εντολής, σε μια συγκεκριμένη περίοδο.
Περιγράφει τον αρχηγό του σαν… αδιάφορο τρίτο:
Ο Τσίπρας που έχει στο μυαλό του είναι απλώς «χειρότερος» από τον Μητσοτάκη στην επιλογή συμβούλων – αλλά δεν λέει σε τι είναι καλύτερος.
Κρύβει ότι μάλλον τον βρίσκει μπανάλ, με την επιδέξια φράση: «έχει μια λαϊκότητα, που είναι χαρισματική».
Αλλά υπαινίσσεται ότι η χρησιμότητά της είναι περιορισμένη. Εξαντλείται στην αποδοχή της από της 14χρονη κόρη του πριν από… χρόνια!
Τον βρίσκει αδικαιολόγητα «ανασφαλή» και «τακτικιστή» που «βλέπει ένα θέμα μέσα από περισσότερες πλευρές, περισσότερες γωνίες». Καλό είναι αυτό;
Από τις απαντήσεις του δεν προκύπτει αν πρέπει να γίνουν εκλογές και ποιος πρέπει να τις κερδίσει.
Απλώς δεν περίμενε (!) τον Μητσοτάκη φαν του πελατειακού κράτους. Ούτε τον… Στουρνάρα, υποθέτει κανείς…
Μάθαμε πάντως ότι πριν το πανεπιστήμιο φιλοδοξούσε να γίνει «κριτικός εστιατορίων στο Time Οut», – το βρετανικό προφανώς – ότι μαγειρεύει και χάρη σε μια από τις γιαγιές του, έμαθε να ανοίγει φύλλο με πλάστη.
Στον φραξιονισμό είναι αυτοδίδακτος.
Α, και συμφέρει να τον βγάλεις για φαΐ. Λογαριασμός: μόλις 30 ευρώ.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR