Του Παύλου Αλέπη
Αφού φόρεσα ήδη τα ανοιξιάτικα,γιατί νοιώθω ακόμα χειμωνιάτικα; Το ψάχνω το θάμα με τον εαυτό μου, για να δώσω αισιόδοξη η απαισιόδοξη απάντηση για τις ευρωεκλογές. Έφτασαν…
Γιατί νοιώθω πως είναι ντροπή να αποδεχόμαστε παθητικά ως δεδομένο την αριθμητική αύξηση της ακροδεξιάς…και τόσα δυσοίωνα.
Πώς αντιδρούμε λοιπόν; Μα με μια σειρά… συγκεντρώσεων-διαλέξεων, δίνοντας αναιμικές μάχες χωρίς μεγάλο σχέδιο, χωρίς κανένα πάθος. Λέω ψέματα; Πού είναι οι αποφασιστικοί μπροστάρηδες; Μάχη στα χαρτιά.
Απανωτά τα σημάδια. Να χορεύει το παράδειγμα του Brexit, η κρίση να δείχνει σαν αυτοκτονία ενός Λαού κι εμείς στην αφ’ υψηλού κριτική. Δικαιολογίες και αιτιολογίες σύννεφο. Και το συμπέρασμα αβίαστο, λες και έτσι πρέπει να γίνει. Κισμέτ… Πώς ξετυλίγεται η νέα κατάντια; Στήνεται νέος χορός και εμείς –εμμέσως και αμέσως καμμένοι -να λέμε πως απέξω απ’ τον χορό πολλά τραγούδια λένε...
Δεν θέλω να γενικεύω, αλλά με νοιώθετε. Τι να παριστάνω τον άνετο; Συντρίμμια βλέπω.
Η Κρίση από οικονομική, δεν θα μπορούσε να μην είναι και πολιτική; Μάλιστα, αλλά προς το χειρότερο; Η Ευρώπη των Τραπεζών δεν έγινε ποτέ Ευρώπη των Λαών. Και τώρα που καλούνται να μιλήσουν οι ψηφοφόροι τι έχουν να πουν, θα απαντήσουν άραγε και πώς; Με…οικονομικά κριτήρια,δηλαδή την τσέπη μας και την αγωνία του συντηρητισμού μας;; Θα είναι λάθος απάντηση εκατό τις εκατό...
Ποιος θα σκεφθεί ψύχραιμα ότι τα δεδομένα της φτώχειας,των αριθμών, της ηθελημένης ασάφειας,στέκονται όρθια και σιγά σιγά ψηλώνουν. Ναι. Εκεί μας χτυπούν στην πραγματικότητα και τον ρεαλισμό και τον φόβο πως τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα.Και φορτώνουν τον φόβο αυτών που έρχονται με… όσα προηγήθηκαν και κάνουν σούμα…
Ναι, δεν πέτυχαν πολλά οι ενωτικές Ευρωπαϊκές δυνάμεις. Ναι υψώνεται πολύς σκεπτικισμός. Αλλά τι υψώνεται απέναντι;
Υψώνεται η ζωντανή ισχυρή ιδέα της πραγματικά Ενωμένης Ευρώπης. Υψώνεται η ιστορία των αιματηρών πολεμικών συγκρούσεων για εθνικά συμφέροντα κι υστερικούς εθνικισμούς, που τελικά έβλαψαν το σύνολο. Υψώνεται η ασάφεια για την Παγκόσμια θέση της Γηραιάς Ηπείρου που έχασε την πρωτοκαθεδρία. Ενώ μπορεί -και πρέπει– να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο... Έχει τις δυνάμεις. Στην πράξη όμως των οραμάτων, υψώνεται η απραξία των στόχων που δεν επιτεύχθηκαν. Και οι σκεπτικιστές τα κραδαίνουν… Και προτάσσουν τις αδυναμίες….
Και εδώ είναι το κλειδί. Πόσο μπορούμε να ορθώσουμε ανάστημα βγαίνοντας από το καβούκι μας;
Σαν άτομα, σαν Λαός, σαν οργανωμένο αλληλέγγυο σύνολο; Σύνθετο το πρόβλημα. Ζητάμε ανάστημα από αυτόν που η κρίση γονάτισε. Ζητάμε φρόνημα απ’ αυτόν που φτωχοποιήσαμε..
Πώς να φύγει ο εθνικός φακός από μπροστά μας και να δούμε την μεγάλη Ευρωπαϊκή εικόνα; Και πώς θα βουλώσουμε τα αυτιά στην ακροδεξιά σειρήνα που υπόσχεται ισχυρότερο Έθνος που λογικά όλοι πατριωτικά επιθυμούμε.. Ψηφοφόρε εσύ με την στρεβλωμένη πληροφόρηση –του λέμε– έστω και προσωρινά -δες την Ευρωπαϊκή προοπτική δεν χάθηκε και έλα να συμβάλλεις σ’ αυτήν. Έλα και παράκαμψε για λίγο, την δύσκολη προσωπική σου θέση.
ΚΟΙΤΑΖΩ Ή ΒΛΕΠΩ;
Και πότε του το ζητάμε του ψηφοφόρου αυτό; Όταν βλέπει καθαρά την Καπιταλιστική, φιλελεύθερη οικονομική πορεία, καλά κρυμμένη και εξαρτώμενη πίσω από την γυαλιστερή Παγκοσμιοποίηση. Ύπουλη, παντοδύναμη επιβολή μιας εικόνας όπου οι πλούσιοι διαρκώς γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι...
Δεν με εμπνέει καθόλου ο λογογράφος του Πρωθυπουργού όταν λέει “κι όμως εδώ στην Ελλάδα σταθήκαμε όρθιοι'”... Όχι, δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. Μισή αλήθεια είναι, γιατί ξεχνά πόσοι γονάτισαν, πόσοι τιμωρητικά πληρώνουν τις αδικίες τόσων και τόσων που χορεύουν ατιμώρητα ελεύθεροι... Όμως ας είμαστε ρεαλιστές με την σκέψη που θα βρισκόμαστε, χωρίς έστω αυτή την μίζερη και υπολογιστική αλληλεγγύη των Ευρωπαίων. Ας είμαστε ρεαλιστές κοιτώντας κι άλλους Λαούς, μπουχτισμένους από την πολιτική κορεκτίλα, που πορεύονται τάχα αντισυστημικά…
Πετά ο νους, αλλά δεν φεύγει από τον δικό μας τόπο, που πάντα στην τύχη έριχνε το χαρτάκι στην κάθε κάλπη, χωρίς περίσκεψη. Και καλά σταμάτησε το αίσχος της λίστας που αρεστοί στον αρχηγό εισέπρατταν παχυλά χειροπιαστά την εύνοια. Με το σταυρό προτίμησης; Άλλη νέα τραγωδία. Τους… διάσημους-λέει– μπροστά σε ένα πολιτικό ριάλιτι για γέλια και ευρωπαϊκά δάκρυα.
Τι γίνεται παιδιά; Θα επιλέξουμε κάποτε σωστά; Έστω κι αν υπερβούμε την θεωρία και τις ετικέτες;;
Με τα δικά μας-δυστυχώς– δεν είναι εύκολο να γελάσουμε. Όπως γελάμε π.χ. με την μακρινή Ουκρανία. Δημοφιλής κωμικός -λέει– επί κεφαλής της εξουσίας, που τον φέρνει εκεί, ως επιτυχημένο αστείο, η αγανάκτηση των πολιτών για όλους τους άλλους, μαύρους και κόκκινους.….Και τελικά, η αναμέτρηση ανάμεσα στον βασιλιά της σοκολάτας και στον βασιλιά του γέλιου…Παγωμένο κάθε χαμόγελο, ε;
Πάμε πιο κάτω...
ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΈΜΑΤΑ
Ναι παντού τα Fake-news να κάνουν παρέμβαση στην κρίση του πολίτη.
Στην πατρίδα μας, δεν είναι απλή παρέμβαση, αλλά συστημική καθιερωμένη χειραγώγηση. Εγκληματική χειραγώγηση απροκάλυπτη με ένα σκοτάδι ελεγχόμενο επιβαλλόμενο απ την μια και μια Κυβερνητική παραδοχή και αδράνεια, απέναντι στο φαινόμενο... απ την άλλη. Θύμα κι εδώ ο ψηφοφόρος. Αυτός ο στόχος.
Πώς να ζητήσεις κάτι σωστό αν η αλήθεια είναι απούσα; Πώς να γίνεις πειστικός όταν ψελλίζεις χωρίς αξιοπιστία ότι το κρίσιμο σταυροδρόμι είναι μπροστά μας;
Βάλε λοιπόν την αλήθεια μπροστά. Στην πατρίδα μας, 7 στους 10 χρωστάνε στην Εφορία. Η γενική εικόνα δείχνει να ξεχρεώνουμε το δημόσιο χρέος και να βογκάμε φορτώνοντας το ιδιωτικό χρέος. Και τώρα του λέμε παραμέρισε τον πόνο σου και δες ευρύτερα... υπεύθυνε πολίτη. Αλήθεια δεν λέω;;
Η Ευρώπη τα γνωρίζει και τα αναγνωρίζει αυτά. Και τα βάρη και την κρίση, την ασφυξία του παρελθόντος, τις φοβίες του μέλλοντος. Και τις πικρίες που έχουν δημιουργήσει…
Η αντίληψή της, απαντά με το κλασσικό “βοηθήστε μας για να μπορέσουμε να σας βοηθήσουμε”… Αυτή η νέα άγνωστη διαμόρφωση μας κάνει να ελπίζουμε πως οι νέοι συσχετισμοί δεν θα μας κάψουν. Το έχουμε το δικαίωμα. Και οι νέοι σχηματισμοί περνούν απ’ το… χαρτάκι που θα διπλώσουμε και θα ρίξουμε στην κάλπη.
Ευρωπαίος είσαι, μωρέ, πίστεψέ το…