Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Θα συμφωνήσω με την άποψη ότι τα Συμπεράσματα του πρόσφατου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σε ότι αφορά την Τουρκία βελτιώθηκαν ουσιωδώς σε σχέση με την αρχική του εκδοχή. Θα διαφωνήσω ωστόσο με το χαρακτηρισμό τους ως «ικανοποιητικών». Διότι ο ακριβής χαρακτηρισμός τους είναι διαφορετικός. Ευχολόγιο.
Να υπενθυμίσουμε ότι σε προηγούμενα Ευρωπαϊκά Συμβούλια συζητήθηκε η επιβολή κυρώσεων επί της Τουρκίας για την παραβατική της συμπεριφορά σε βάρος δύο κρατών – μελών της Ε.Ε. Της Ελλάδας και της Κύπρου. Χωρίς ωστόσο τελικά να επιβληθούν οποιεσδήποτε ουσιαστικές κυρώσεις.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είναι προφανές ότι ρυμουλκείται από τον τουρκικό τακτικισμό. Παραμονές συνόδων του Συμβουλίου, η Τουρκία αποσύρει τα πλοία της από τις ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου για να εκπέμψει το ψευδεπίγραφο μήνυμα της δήθεν αυτοσυγκράτησης και μετριοπάθειας.
Για να υπάρξει βέβαια δικαίωση των αιτημάτων και των προσδοκιών για λήψη συγκεκριμένων τιμωρητικών μέτρων από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ,είναι αναγκαίο Κύπρος και Ελλάδα να τηρήσουν μια σθεναρή και διεκδικητική στάση, καθιστώντας σαφές στους Ευρωπαίους εταίρους μας ότι δεν πρόκειται να συναινέσουμε σε εκπτώσεις και δεν θα στέρξουμε σε συναλλαγές αναφορικά με την αντιμετώπιση της τουρκικής παραβατικότητας. Ούτε θα συμφωνήσουμε σε αποδοχή του τουρκικού τακτικισμού.
Ήδη όλα τα τελευταία χρόνια επιδείχθηκε μια ακατανόητη αιδήμων στάση από μέρους μας σε ότι αφορά την παραβίαση από πλευράς Τουρκίας των ρητών υποχρεώσεων που της είχαν ανατεθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο από το 2005. Δηλαδή να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, να επιτρέψει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα και αεροπλοΐα από την Κύπρο, να τερματίσει την πρακτική άσκησης veto για συμμετοχή της σε διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς και να συνεργαστεί για λύση του Κυπριακού στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Από το 2005 έχουν περάσει 16 ολόκληρα χρόνια και η Ε.Ε. επιδεικνύει ανεπίτρεπτη και εξοργιστική ανοχή απέναντι στην κυνική και αυθάδη άρνηση της Τουρκίας να συμμορφωθεί με τις πιο πάνω ρητές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Αυτή ακριβώς η ανοχή εξέθρεψε την κλιμάκωση της τουρκικής παραβατικότητας. Η Ε.Ε. ευρίσκεται ενώπιον μιας πραγματικής απειλής πολέμου εις βάρος δύο μελών της. Τα τεχνάσματα και οι μπλόφες της τελευταίας στιγμής από την Τουρκία δεν πρέπει να αποτρέπουν το χρέος της Ε.Ε. Και λεκτική αλληλεγγύη και καταδίκη χωρίς κυρώσεις που θα «πονέσουν» την Τουρκία είναι «έπεα πτερόεντα» που δεν θα την ενοχλήσουν και δεν θα την αποτρέψουν από τη συνέχιση των πειρατικών της ενεργειών.
Επί του προκειμένου είναι αναγκαίο να υπενθυμίσουμε ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας στο κεφ. της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ) (5.1.2) θεσπίζει ρήτρα αμοιβαίας άμυνας, βάσει της οποίας όλα τα κράτη μέλη υποχρεούνται να παράσχουν βοήθεια σε ένα κράτος μέλος που δέχεται επίθεση. Ελλάδα και Κύπρος δέχονται επίθεση με την παραβίαση της κυριαρχίας τους στα χωρικά τους ύδατα και στην ΑΟΖ –στην περίπτωση της Κύπρου- και στην υφαλοκρηπίδα τους- στην περίπτωση της Ελλάδας.
Συνεπώς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αυτό που πρέπει να κληθεί να εφαρμόσει είναι τη ρήτρα αμοιβαίας άμυνας που προβλέπει η Συνθήκη της Λισαβόνας χωρίς δισταγμούς, αναστολές και κοντόφθαλμους υπολογισμούς συμφερόντων.
Σημ: Έχω εγείρει κατ’ επανάληψιν το θέμα της στάθμευσης στην κατεχόμενη Κύπρο μιας ίλης Γερμανικών αρμάτων μάχης τύπου «Λέοπαρτ». Το γεγονός δηλαδή ότι μια χώρα – εταίρος μας στην Ε.Ε. μετέχει στρατιωτικά στην κατοχή τη Κύπρου. Κάλεσα την Κυπριακή Κυβέρνηση να αντιδράσει προς τη Γερμανία. Ουδέν έπραξε. Γι’ αυτό ας μην υπάρχει απορία και έκπληξη για το γεγονός ότι η Γερμανία πρωτοστάτησε και πάλι στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για να προστατεύσει την Τουρκία.
Πρώην Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων