Ζεστές κομματικές καρέκλες, ψυχρές σχέσεις με την κοινωνία

Του Γ. Τεκίδη

Ραγδαία και πολυκύμαντη η κυβερνητική φθορά σχεδόν σε όλους τους τομείς, όπου αυτή δοκιμάστηκε, είτε στο μέτωπο της πανδημίας, είτε της επελθούσης οικονομικής κρίσης, είτε αφορά την  διαχείριση ζητημάτων εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής,  είτε της γενικότερης συμπεριφοράς και στάσης της που συνάδουν με την χυδαιότητα, τον άκρατο βερμπαλισμό και την περιφρόνηση της κοινής λογικής.

Τελευταίο επίτευγμα της απερίγραπτης κυβέρνησης που όμοιά της κυριολεκτικά δεν υπήρξε στον νεώτερο μεταπολιτευτικό βίο του τόπου, η προσπάθεια συγκάλυψης και προστασίας…αρίστων οπαδών της που διαπρέπουν στον καλλιτεχνικό τομέα και έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα παιδοφιλίας και άλλων ακατονόμαστων πράξεων, που προκάλεσαν την κοινωνική κατακραυγή.  Και ενώ η πλειοψηφία του κόσμου χρεώνει την καταγέλαστη κυβέρνηση με τα αρνητικά της πεπραγμένα, τα πολιτικά κέρδη της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραμένουν πενιχρά στην καλύτερη περίπτωση η και στάσιμα.

Έχουν γραφτεί και ειπωθεί ουκ ολίγα γι αυτό το … παράδοξο φαινόμενο. Παράδοξο, όταν ερμηνεύεται με παρωχημένα εργαλεία ανάλυσης της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας, εργαλεία στα οποία πρώτη θέση κατέχει η θεωρία του ώριμου φρούτου που νομοτελειακά θα έρθει η στιγμή να πέσει. Θεωρία που αφορά αμετάκλητα το παρελθόν και τις συγκεκριμένες εκείνες περιστάσεις.

Στον κυβερνητικό του απολογισμό ο Σύριζα-ΠΣ πέραν των άλλων στάθηκε αυτοκριτικά δειλά όμως και σίγουρα όχι πειστικά στο οργανωτικό του τέλμα και στην ανυπαρξία παρέμβασης και στήριξης της κυβερνητικής του δράσης, από τις κομματικές οργανώσεις σε όλη την επικράτεια. Πληγή δυσεπούλωτη και πυορροούσα ακόμη από ότι φαίνεται η ανεπαρκής έως και άφαντη κομματική δράση και πρωτοβουλία, αρχής γενομένης από το 2015, τις πρώτες εκλογές που ανέδειξαν την κυβέρνηση της αριστεράς.

Τότε που στην κρεμάστρα των κομματικών γραφείων τοποθετήθηκαν ως αχρείαστες έννοιες, ο προγραμματισμός δράσης, τα πλάνα συγκεκριμένης δουλειάς, οι προτεραιότητες και οι στόχοι, οι παρεμβάσεις και η παρουσία στους χώρους που ζει, αναπνέει και παλεύει ο εργαζόμενος, ο επαγγελματίας, ο αγρότης, ο επιστήμονας. Τότε που οι κομματικές οργανώσεις, ο οργανωμένος και μη κόσμος της αριστεράς, αφέθηκαν στη μοίρα τους με κύρια ευθύνη του οργανωτικού γραφείου της ΚΕ, μετατρεπόμενοι σε θεατές του δίχως προηγούμενο σκληρού εκείνου κυβερνητικού αγώνα απέναντι στη καταδυναστευτική τρόικα των Βρυξελλών, αλλά και στο άλλο το εσωτερικό κατάμαυρο οικονομικοπολιτικό μέτωπο, του χειρότερου και από τους δανειστές μας.

Οργανώσεις εγκαταλειμμένες και βουτηγμένες σε ένα μη εξηγήσιμο πολιτικό λήθαργο, άβουλες και μοιραίες, με σταυρωμένα χέρια και παράλυτο νου, να παρακολουθούν το αποτέλεσμα των άνισων κείνων μαχών, περιμένοντας το θαύμα από τον Τσίπρα, ο οποίος έπρεπε σαν ένας άλλος Ιησούς, να χορτάσει χιλιάδες στόματα με δύο ψάρια και πέντε ψωμιά.

Η αποκοπή από τον κοινωνικό περίγυρο, η ανυπαρξία ουσιαστικής επαφής και επικοινωνίας με τις τοπικές κοινωνίες, η κραυγαλέα απουσία από φορείς, σωματεία, ενώσεις πολιτών και συλλογικότητες, στοίχισαν και στοιχίζουν στον Σύριζα-ΠΣ. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι επιτακτική η αλλαγή πλεύσης και η εγκατάλειψη της όποιας γραφειοκρατικής αντίληψης για την πολιτική καθοδήγηση και την ανασυγκρότηση της οργάνωσης.

Δεν μπορεί στελέχη πρώτης γραμμής με τεράστιες ευθύνες, όταν τους ασκείται τεκμηριωμένη κριτική των πεπραγμένων τους και από φίλα προσκείμενους δημοσιογράφους, να ερμηνεύουν αυτή την κριτική ως υποβολιμαία και ύποπτη πολιτικά επειδή δήθεν στοχεύει στην ποδηγέτηση και σπίλωση του κόμματος από την πλευρά τους. Και επί πλέον να αποδοκιμάζονται αυτές οι κριτικές με καταγγελτικά κείμενα από τα καθοδηγητικά όργανα, τα οποία υποτίθεται υπερασπίζονται τον… αδίκως βαλλόμενο σύντροφο. Υποκρισία που θυμίζει το περιστατικό του πατέρα με τους τρις γιούς, που κατάκοποι ύστερα από μια δύσκολη μέρα στο χωράφι κάθονται να δειπνήσουν. Και αφού φάγανε και ήπιαν, λέει ο μεγαλύτερος “καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, να χαμε και από μία. Δεν ντρέπεσαι τον αποπήρε ο πατέρας, κανένας σεβασμός μπροστά μου; Περίλυπος ο μεγάλος “μα για εσένα μπαμπά, εσένα εννοούσα, όχι εμάς”.

Η συμπόρευση του οργανωμένου Σύριζα-ΠΣ με τις αγωνίες, τις ελπίδες και προσδοκίες της κοινωνίας, σε μια δια ζώσης επαφή και επικοινωνία, είναι αυτή που θα κάνει την διαφορά και θα δώσει πόντους στην παράταξη. Ας κρυώσουν οι καρέκλες των γραφείων, αρκεί να ζεσταθούν εκείνες της κοινωνίας.