Γράφει ο Θανάσης Τσεκούρας
Οι μεταρρυθμιστικές προσδοκίες που η μεσαία τάξη επένδυσε στον Κ. Μητσοτάκη είναι κοντά στο σημείο που αρχίζουν να διαψεύδονται.
Η φίλη μου η Άννα (Διαμαντοπούλου) καταχέριασε τον Στέφανο Κασσελάκη σχετικά με τα όσα δήλωσε για τον Κώστα Σημίτη. Βάζοντας και ΤΙΤΛΟΥΣ ΤΕΛΟΥΣ στο έργο.
Μπορεί τα πράγματα να εξελιχθούν σύμφωνα με την πρόβλεψη της Αννας. Η «νεκροψία» θα το δείξει.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα με τον συλλογισμό της. Ισχυρίζεται περίπου ότι ο Σημίτης είναι το κέντρο, ο Κασσελάκης επιτέθηκε στον Σημίτη, ο Κασσελάκης χάνει το κέντρο, άρα ο Κασσελάκης ΤΕΛΟΣ.
Να το συζητήσουμε λίγο; Γιατί ο συλλογισμός προέρχεται από τη δεκαετία του ΄90,μυρίζει «ναφθαλίνη» και μπορεί να μην εκφράζει τις σημερινές διεργασίες και κυρίως τις αυριανές πολιτικές εξελίξεις.
Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι τη δεκαετία του ΄90, ο Κ. Σημίτης υπήρξε ο κατ΄εξοχήν εκφραστής του κέντρου. Οι ιδέες του ηγεμόνευσαν πολιτικά. Μαζί με τις όποιες παρακαταθήκες του ΠΑΣΟΚ που κράτησε ζωντανές, δημιούργησαν ένα πανίσχυρο πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμα του εκσυγχρονισμού και της κεντροαριστεράς,το οποίο του χάρισε δυο εκλογικές νίκες το 1996 και το 2000.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, το κέντρο του Σημίτη τέλειωσε μαζί με την εποχή Σημίτη. Μετακινήθηκε προς τον Κ.Καραμανλή,επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ με τον Γ.Παπανδρέου και την περίοδο της χρεοκοπίας και των Μνημονίων φλέρταρε με τον Αλέξη Τσίπρα. Στη συνέχεια, προσχώρησε μαζικά στον Κ. Μητσοτάκη.
Η προηγούμενη συλλογιστική αποδεικνύει μια εικόνα δυναμική και πολυμορφική για το κέντρο,μακριά από τη στατική και μάλλον αποστεωμένη εικόνα ενός κέντρου που εδώ και δυο δεκαετίες κινείται γύρω και πέριξ στον Κ.Σημίτη.
Για να μιλήσουμε για το σήμερα, ενώ είναι αναμφισβήτητο ότι ο Κ. Μητσοτάκης παραμένει κυρίαρχος στο χώρο του κέντρου, ορισμένες προς το παρόν ανεπαίσθητες και υπόγειες διεργασίες στην κοινωνία, μπορεί να μας επιφυλλάσσουν εκπλήξεις στο άμεσο μέλλον.
Η βασική κοινωνική ύλη του κέντρου,η περίφημη μεσαία τάξη, συρρικνώνεται κοινωνικά και «φτωχοποιείται» οικονομικά. Η κρίση του κόστους ζωής,η ακρίβεια,οι στάσιμοι μισθοί,η παρατεταμένη οικονομική δυσπραγία,ένα μοντέλο ανάπτυξης που στηρίζεται ασύμμετρα στον υπερτουρισμό και το real estate, δημιουργούν συνθήκες σύνθλιψης και κατάθλιψης για τη μεσαία τάξη.
Οι κοινωνικές υπηρεσίες που συμβάλλουν καθοριστικά στην «ποιότητα ζωής» της μεσαίας τάξης,δηλαδή η Υγεία, η Παιδεία, το Περιβάλλον, η ζωή στις μεγαλουπόλεις διαρκώς χειροτερεύουν.
Η θεσμική υπόσταση της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου, η Δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ, η διαχείριση του δημοσίου χρήματος χειροτερεύουν.
Οι προσδοκίες από τον Κ.Μητσοτάκη για καίριες μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν την «πίστα» της χώρας και θα την οδηγήσουν σε ευρωπαϊκά πρότυπα εξανεμίζονται.
Όλα αυτά που διαμορφώνουν το «συλλογικό υποσυνείδητο» της μεσαίας τάξης επιτρέπουν ένα συμπέρασμα: oι μεταρρυθμιστικές προσδοκίες που η μεσαία τάξη επένδυσε στον Κ. Μητσοτάκη είναι κοντά στο σημείο που αρχίζουν να διαψεύδονται.
Από τη διάψευση αυτή είναι βέβαιο ότι θα αρχίσουν να διαμορφώνονται οι όροι της πολιτικής έκφρασης του νέου κέντρου. Ισως το σημείο καμπής να είναι οι προσεχείς Ευρωεκλογές του Ιουνίου. Και κυρίως η επόμενη μέρα των Ευρωεκλογών.
Μια συμβουλή απλώς στη φίλη μου την Αννα. Το μέλλον είναι πάντοτε νέο.Τα σχήματα του παρελθόντος δεν βοηθούν στην κατανόησή του. Ας αφήσουμε λοιπόν τον Κ. Σημίτη στην ησυχία του. Είναι βέβαιο ότι δεν αποτελεί στοιχείο του μέλλοντος.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR