Του Ιωάννη Δαμίγου
Κατά καιρούς έχουν περάσει πολλοί “ηγέτες” που ξεκίνησαν ως οραματιστές, ακόμα και “επαναστάτες”, υποσχόμενοι ριζικές αλλαγές και άλλα εντυπωσιακά επιχειρήματα. Αυθόρμητα αλλά και από ανάγκη, ακολουθήθηκαν από τον ταλαίπωρο λαό, μπολιάζοντάς του την ελπίδα, που βρήκε πρόσφορο έδαφος. Όταν δόθηκε η ευκαιρία και ανέλαβαν την πρωθυπουργία, αν όχι αμέσως αλλά μετά την παρέλευση λίγου χρόνου, αλλάζουν συμπεριφορά ξεχνώντας εκούσια τις αλλοτινές προκηρύξεις τους.
Μετατρέπονται αίφνης σε επαγγελματίες που ασκούν πολιτική και είτε συστηματοποιούνται υποχωρώντας στην ισχυρή πίεση, είτε συμβιβάζονται αποδεχόμενοι “εκπτώσεις”. Ναι είναι αλήθεια, πως αν ξεφύγει κανείς τυχαία από τις Συμπληγάδες Πέτρες θα τον περιμένουν οι “θεοί” του κεφαλαίου στην επόμενη δοκιμασία μέχρι τελικής παράδοσης. Όσο πολυμήχανος και αν είναι κανείς, δεν θα αντικρίσει την Ιθάκη του και θα αποσυρθεί γράφοντας ένα βιβλίο για το ταξίδι του.
Μη έχοντας περιθώρια πλέον και αφού δοκιμάστηκαν και απέτυχαν ακόμα και επαγγελματίες τραπεζίτες ως πρωθυπουργοί, πέραν των άλλων υιών που έχουν παρελάσει, δεν θα στεκόμουν αρνητικά στην περίπτωση του κ Τσακαλώτου. Ίσως γιατί δεν είναι πολιτικός! Χωρίς να έχω τον φόβο για άλλα χαμένα, μια και τα χάσαμε όλα, θα δεχόμουν να πειραματιστώ με αυτήν την λογική, που ξέρει ποιοι είμαστε, σε ποια πολιτική θέση πρέπει να παραμείνουμε αλλά που και πως μπορούμε να φτάσουμε στο ποθητό και συνάμα εφικτό στόχο. Αναγνωρίζοντας και ο ίδιος πως δεν ανήκει σε αυτήν την επαγγελματική πολιτική διαστροφή, ωστόσο η ικανότητα να συνθέτει κατάλληλες και ικανές ομάδες διεκπεραίωσης ζητημάτων, τον καθιστούν σοβαρό διοικητικό πρόσωπο διεύθυνσης.
Μη διαθέτοντας, ευτυχώς, ηγεμονικές δεινότητες, προσφεύγει στην συλλογική παιδεία και λειτουργία του κόμματος. Ένα ακόμα σοβαρό προσόν που διαθέτει, είναι αυτό του μη χαρισματικού. Δεν θα τύχει ευτυχώς προσωπολατρίας. Ο ορισμός εννοιών και το συγκεκριμένο, το οριοθετημένο, που ευαγγελίζεται, ενάντια στο γενικό και αόριστο, με καλύπτει προς ώρας. Πάνω απ’ όλα όμως, με ενδιαφέρει να γνωρίζω. Ξέροντας τα όριά μου, αναγνωρίζω την δυσκολία της διαδρομής, χωρίς υπέρμετρες απογοητεύσεις, μα με συνετό, μπορετό και συγκεκριμένο αγώνα.