Του Ιωάννη Δαμίγου
Εσφαλμένα και ανειδίκευτα, απορούν κάποιοι για τις επιλογές των πολιτών τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας. Ενώ το ίδιο φαινόμενο με τις ίδιες επιλογές εμφανίζεται στην Ευρώπη αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Ξανά. Υπήρχε και υπέβοσκε πάντα, με διαφορετικές εκφάνσεις ανά την ιστορία, ως παλαιά και επιτυχημένη συνταγή άκοπου ελέγχου μαζών.
Πρόκειται για το επιτηδευμένο εγχείρημα της ατομικής αδιαφορίας εν αρχή, που λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας χωρίς δυστυχώς άμεσα και αντιληπτά συμπτώματα. Ο “ιός” που έχει παραχθεί μετά από μελέτες σε εργαστήρια, προς υπεράσπιση συμφερόντων, μεθοδικά και ανώδυνα μεταδίδεται μέσω τεχνολογίας και θεαμάτων από τα ΜΜΕ για όλους και τα social media για την νεολαία. Ο “ιός” της αδιαφορίας.Μακριά από εμένα κι ας πάει όπου θέλει το πρόβλημα. Να είμαστε καλά και να’ χουμε υγεία, Δουλειά να’ χουμε κι ένα πιάτο φαγητό.
Ο ατομικισμός στο απόγειό του και η αδιαφορία να χαρακτηρίζει ακόμα και γονείς για τα παιδιά τους. Αποφάσεις και πράξεις ενάντια στην λογική, με το ζωώδες ένστικτο επιβίωσης ενισχυμένο, εν αγνοία του κινδύνου. Ακόμα και αν αυτές στρέφονται άμεσα ή μακροπρόθεσμα εναντίον του. Αδιαφορία και άνομος αγώνας για όποιο πρόσκαιρο βόλεμα.
Αδιαφορία για κανόνες και αρχές, ηθική και αξιοπρέπεια, αρκεί να επιτευχθεί το βόλεμα, η ασφάλεια. Με την σκέψη στραμμένη στην αποκόμιση όποιου κέρδους, αυτός ο στόχος, αυτή η επιτυχία και καταξίωση. Η κατάκτησή μας και η παγίδα, ως πολιτισμός ή ως εξέλιξη. Ο νέος πολίτης, ο μεταλλαγμένος, που τώρα αρχίζει να ανιχνεύεται από τους αναλυτές και τους καθηγητές ως μοντέλο.
Η αργή αλλά επιτυχής μετάλλαξη επετεύχθη. Το κόστος μηδαμινό, συγκρινόμενο με τα αμύθητα υπερκέρδη των συμφερόντων των καρτέλ. Η αδιαφορία, που αποτελεί και θελκτικό προϊόν χωρίς διαφήμιση, με αυξανόμενη ταχύτητα μετάδοσης, χωρίς καν κόπο και ανάγκη πειθούς, όλο και θεριεύει. Νιώθεις και ευτυχής, που τους ξεγέλασες όλους με την αδιαφορία. Όλα καλά σαν αδιάφορα, μα μην σου τύχει η “στραβή” και τραβήξεις το ενδιαφέρον τους. “Και έρθουν για εσένα”….