Η ατζέντα των εκλογών και το αδιέξοδο Μητσοτάκη

Του Πέτρου Μηλιαράκη*

Στην παρούσα φάση στην πολιτική ζωή της χώρας εγείρονται δύο κρίσιμα ζητήματα: α) το ζήτημα αντιμετώπισης της πανδημίας και β) το ζήτημα αντιμετώπισης της οικονομίας. Τα ζητήματα δε αυτά συνδέονται αιτιωδώς με το εάν θα προκηρυχθούν ή όχι «πρόωρες εκλογές».

ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Κατά το μέρος που αφορά στην COVID-19 και τις «μεταλλάξεις της», η κυβέρνηση με δική της ευθύνη δεν έχει εμπνεύσει, ούτε καθοδηγήσει σωστά την κοινή γνώμη για το «δέον γενέσθαι», παρά τη στήριξη της αντιπολίτευσης (με εξαίρεση το «κόμμα Βελόπουλου»). Συνέπεια αυτού είναι ότι δεν έχει μεταβολισθεί σωστά στον «κοινωνικό οργανισμό»-στο σώμα της κοινωνίας το «τι» πρέπει να πράξει το κάθε άτομο χωριστά και ως μέλος της κοινωνίας.

Την αδυναμία της αυτή η κυβέρνηση μετασχηματίζει σε από καθέδρας επιβολή μέτρων, τα οποία είτε διχάζουν την κοινωνία είτε δια της ανεπάρκειας των μέτρων που ανακοινώνονται, επιδιώκεται μετακύληση των ευθυνών από την κυβέρνηση στον κάθε πολίτη χωριστά. Στο σημείο αυτό η κριτική επικεντρώνεται στην «εστίαση», όπου ο κάθε επιχειρηματίας-εστιάτορας θα πρέπει να μετατραπεί σε αγορανόμο, ενώ αντιστοίχως στα μέσα της καθημερινής μαζικής μεταφοράς του εργαζόμενου κόσμου το χάος είναι πάντα ενεστώς. 

Παραλλήλως, εγείρεται και το ζήτημα της «κοινωνικής αλληλεγγύης». Ωστόσο, όποιοι από την ιατρική και νομική επιστημονική κοινότητα υποστηρίζουν τον «αναγκαστικό εμβολιασμό» στο όνομα της αλληλεγγύης, αφενός παραβλέπουν ευθέως τους κανόνες της ιατρικής δεοντολογίας και της διεθνούς έννομης τάξης αντιστοίχως και αφετέρου εισάγουν την καθ’ όλα απαιτούμενη αυτή θεωρία, με λάθος τρόπο, σε λάθος προϋπόθεση. Και τούτο διότι η επίκληση της «κοινωνικής αλληλεγγύης» δεν πρέπει και δεν μπορεί να εστιάζει μόνο στη δημόσια υγεία, αλλά πρέπει ευθέως να αφορά και στην οικονομία για το επιβαλλόμενο έννομο αγαθό της κοινωνικής συνοχής. Σε μία κοινωνία, όμως, που κυβερνάται με τα «δόγματα του νεοφιλελευθερισμού», όπου ο πλούσιος καθίσταται πλουσιότερος και ο φτωχός φτωχότερος ή όπου για τα δημόσια βάρη αχθοφόρα είναι μία συγκεκριμένη τάξη και κυρίως η μεσαία, τότε η «κοινωνική αλληλεγγύη» δεν μεταβολίζεται ευθέως από το άτομο στην κοινωνία. Η παρατήρηση δε αυτή συνδέεται αρρήκτως με το δεύτερο ζήτημα που προδιαθέτει το παρόν κείμενο, δηλαδή εκείνο της αντιμετώπισης της οικονομίας.

ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Είναι πλέον κανόνας της κοινής πείρας και θα έλεγε κάποιος και πασίδηλο, ότι η παρούσα οικονομική συγκυρία θα οδηγήσει συντόμως την οικονομία και την κοινωνία σε απόκρημνη κατάσταση. Τα εξ Ευρώπης προβλεπόμενα κονδύλια σε βάθος χρόνου που θα κατευθυνθούν με «συγκεκριμένες επιλογές», σε «συγκεκριμένες κατευθύνσεις», ουδόλως θα αφορούν στην κοινωνία ή στον κάθε πολίτη. Σε άμεσο, όμως, χρόνο «ταμείο» θα κάνει η κοινωνία και μάλιστα τον Οκτώβριο του 2021. Εξ’ αυτού δε θα κριθεί εάν θα είναι δυνατόν η παρούσα κυβέρνηση χωρίς πατερναλισμούς να κυβερνήσει τον τόπο με το επιβαλλόμενο κύρος. 

Επειδή και στο Μέγαρο Μαξίμου οι επιτελείς, αλλά και ο κ.Πρωθυπουργός ατομικώς είναι βέβαιον ότι δεν παραγνωρίζουν τα προαναφερόμενα, αποκλείεται να μην έχουν υπ’ όψιν «ατζέντα εκλογών». Και εννοείται «αιφνιδιαστικών εκλογών». Ωστόσο, εάν υπάρχει «ατζέντα εκλογών» (αυτό είναι το πιθανότερο κατά τους λογικούς πολιτικούς όρους), ο κ.Πρωθυπουργός είναι «εγκλωβισμένος» στο να ασκήσει ή όχι την προνομία του Συντάγματος για τη διάλυση της Βουλής με αίτημα στον ελληνικό λαό να του δοθεί «νέα εντολή» στη βάση της πολιτικής που «θα παρουσιάσει». Προϋπόθεση, όμως, γι’ αυτό είναι να υπάρχει αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας, το λεγόμενο «τείχος ανοσίας». «Τερτίπια» δε του τύπου ότι τα 400.000 κρούσματα αναλογούν περίπου σε  3.000.000 Έλληνες, που σε συνδυασμό με τους μέχρι τότε εμβολιασμένους θα αποτελούν «τείχος ανοσίας» και άλλα συναφή, θα αφορούν πρόσχημα εν αμαρτίαις, που δεν θα πείσει το εκλογικό σώμα!

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ “POURBOIRE” ΤΩΝ 150,00 ΕΥΡΩ 

Εάν το «επιτελείο Μαξίμου», με την απόφαση για «αιφνιδιαστικές εκλογές», επιχειρήσει να δημιουργήσει «κλίμα πόλωσης», ακόμα και «διχασμού», όλη αυτή η «διαδικασία» δεν θα αποδώσει εκλογικά. 

Μέθοδοι τέτοιων εντάσεων, τελικώς, αξιολογούνται από τους σώφρονες και δημοκράτες πολίτες και καταλήγουν αναποφεύκτως σε βάρος του όποιου ενορχηστρωτή. Η κοινωνία θα αντιγυρίσει το δίδαγμα, με την προοδευτική της στάση και τάση.  

Τούτες τις ημέρες έχει ιδιαιτέρως επιβαρυνθεί ζοφερά το περιβάλλον, που αφορά και προσβολή στη νεολαία, με τη «δωροδοκία» των 150,00 ευρώ για κάθε νέο πολίτη που θα θελήσει να εμβολιαστεί. Δυστυχώς, ο κ.Πρωθυπουργός εκτέθηκε με το λαϊκιστικό τρόπο και τη συγκεκριμένη εκφορά του λόγου του, με τον οποίο απευθύνθηκε στη νεολαία. Το χειρότερο δε είναι ότι με την ενέργειά του αυτή, σε επίπεδο «κοινωνικής παιδείας», υπέδειξε στους νέους ότι όταν αντιδρούν για να στηρίξουν έννομο κοινωνικό αγαθό, θα πρέπει να τους παρέχονται «οικονομικά ανταλλάγματα»Η προσφορά των 150,00 ευρώ δεν είναι απλώς ένα «tip», δηλαδή ένα φιλοδώρημα, αλλά ένα πραγματικό «pourboire»-για να πιουν, δηλαδή, κι αυτοί κάτι. Τα αδιέξοδα του κ.Πρωθυπουργού δεν μπορούν να απευθύνονται στην κοινωνία με τον τρόπο αυτό. 

Ο κ.Πρωθυπουργός προδήλως είναι «εγκλωβισμένος» από τις «μεταλλάξεις» της πολιτικής του και τις «μεταλλάξεις» του κορωνοϊού στο εάν θα προκηρύξει εκλογές για το Σεπτέμβριο ή αν θα παραμείνει «εγκλωβισμένος», μη λησμονώντας ότι η Νέα Δημοκρατία, πριν από λίγα χρόνια, το 2012, «συσπείρωσε» μόλις το 18% του εκλογικού σώματος…

ΑΝΤΙ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΩΝ:

Πέραν των προαναφερόμενων εγείρεται και το ερώτημα πως θα απεγκλωβιστεί ο κύριος πρωθυπουργός από τις υποχρεώσεις της χώρας έναντι της Βόρειας Μακεδονίας. Υπ´όψιν ότι μεταξύ των άλλων από το βήμα της Βουλής ως αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε επιφυλαχτεί με  βέτο (veto) ως προς την ενταξιακή διαδικασία της Βόρειας Μακεδονίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).