Του Γ. Λακόπουλου
Για μια ακόμη φορά σε συζήτηση στη Βουλή σε μια συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε χέρι βοηθείας στον Αλέξη Τσίπρα- και εμμέσως στην Ακροδεξιά. Ίσως πιεζόμενος από την ίδρυση κομμάτων δεξιά της ΝΔ, όπως του είπε η Φώφη Γεννηματά, υιοθέτησε την σύνδεση της μετανάστευσης με την ασφάλεια και προσυπέγραψε τα συντηρητικά στερεότυπα των χειρότερων στιγμών της παράταξής του.
Ο πρόεδρος της ΝΔ είχε δίκιο στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά το έχασε με όσα είπε και κυρίως με το ύφος με το οποίο τα είπε και την ιδεολογία που ανέδυαν. Γύρισαν το χρόνο πολύ πίσω και αναπαρήγαγαν μετεμφυλιακές αντιλήψεις για την Αριστερά και τη δημόσια τάξη. Αυτές που τρέφουν τη Χρυσή Αυγή, αλλά και την δεξιά πτέρυγα της ΝΔ. Υπερέβησαν το κεκτημένο που είχε εξασφαλίσει για τη ΝΔ ο Κ. Καραμανλής και η κεντροδεξιά πτέρυγα του κόμματος.
Στη συγκεκριμένη συζήτηση ο Μητσοτάκης μίλησε ακριβώς όπως θα μιλούσε ο Σαμαράς και αυτό εκτός των άλλων είναι και βούτυρο στο ψωμί του Πρωθυπουργού. Η Αριστερά δεν είναι μήτρα εγκληματικότητας, όπως ανέδυε η ομιλία του.
Πήγε στη Βουλή για να δείξει ότι ο Τσίπρας ταυτίζεται με τη βία και προάγει την τρομοκρατία και όχι για να κάνει κριτική σε ένα τομέα αποτυχίας της κυβέρνησης – καθόλου δύσκολη δουλειά. Αυτό ηταν τακτικό λάθος. Η δουλειά του δεν είναι να δικαιώσει ιδεολογικά τη συντηρητική παράταξη. Είναι να ασκήσει κοινοβουλευτικό έλεγχο σε μια συγκεκριμένη κυβέρνηση. Με σοβαρότητα και χωρίς τις μεγαλοστομίες που κάποιοι βάζουν στο λόγο του. Μέχρι και ο Καμμένος ήταν πιο εύστοχος από αυτόν στη συγκεκριμένη συζήτηση.
Το γραπτό κείμενο που διάβασε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε πολλές εύστοχες παρατηρήσεις για την κυβερνητική αποτυχία στον τομέα της ασφάλειας. Όπως και περιείχε στο τέλος και κάποιες ενδιαφέρουσες προτάσεις- αν και στα λόγια όλοι έχουν κάτι να προτείνουν.
Αν είχε περιοριστεί στο σφυροκόπημα της κυβέρνησης για τα λάθη τις παραλείψεις της, τις επιλεκτικές συμπεριφορές της, τη διοικητική αποτυχία και τον κομματισμό της στα σώματα ασφαλείας, θα είχε όλο το δίκιο με το μέρος του.
Αν καταδίκαζε την αναπαραγωγή καταστάσεων στην αστυνόμευση που διαμόρφωσαν που προηγούμενες κυβερνήσεις και συνεχίζει η σημερινή – όπως διάθεση αστυνομικών ως ορντινάτσες σε διάφορους πρώην πολιτικούς-θα είχε κάνει μια καλή κοινοβουλευτική παρουσία.
Ενδιαμέσως, όμως, αυτό το κείμενο διανθίστηκε με ιδεολογήματα ακραίας αντίληψης –που λειτουργούσαν συμπληρωματικά με όσα είπε ο Μιχαλολιάκος που τον ακολούθησε στο βήμα. Σαν να απευθυνόταν στο ίδιο ακροατήριο.
Το ύφος του ομιλητή παρέπεμπε -σε κάποιες στιγμές- σε σκοτεινές εποχές της Δεξιάς, αλλά και σε προγόνους του όχι μόνο κομματικούς και ιδεολογικούς. Όπως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσπαθούσε όταν ήταν στην αντιπολίτευση να συνδέει το ΠΑΣΟΚ με τη 17Ν και τον Ανδρέα Παπανδρέου και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ με την τρομοκρατία, έτσι και ο Κυριάκος προσπάθησε να κάνει το ίδιο με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Σα να μην υπάρχουν θέματα να επικρίνει κανείς τον Πρωθυπουργό και του υπουργούς του.
Το παρελθόν της ΝΔ- όταν κατηγορούσε τη … Μελίνα Μερκούρη ως προστάτιδα της τρομοκρατίας επειδή κατέθεσε σε δίκη τις απόψεις της- αναβίωσε από το βήμα της Βουλής δια στόματος ενός πολιτικού που θέλει να εμφανίζεται σύγχρονος και απαλλαγμένος από μετεμφυλιοπολεμικές καταβολές της παράταξής του.
Αυτά τα σημεία της ομιλίας του Κυριακή Μητσοτάκη έδειχναν σα να ήταν γραμμένα από κάποιον με νοοτροπία αστυνόμου Β παλιότερων δεκαετιών. Είναι δυνατόν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προσάπτει σχέση με την τρομοκρατία σε εκλεγμένο πρωθυπουργό; Μπορεί να κατηγορήσει τον Τσίπρα ότι αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει αυτά τα φαινόμενα, να αποτρέψει τη βία τους δρόμους και το κοινό έγκλημα, να αντιμετωπίσει μόνιμες πληγές, όπως τα Εξάρχεια. Αλλά όχι και συνενοχή.
Μήπως οι κυβερνήσεις της ΝΔ τα είχαν αντιμετωπίσει; Επί ΝΔ δεν έγιναν οι πιο αιματηρές τρομοκρατικές πράξεις και τα πιο καταστροφικά επεισόδια; Επί των ημερών της δεν υπήρξε έξαρση της εγκληματικότητας; Δεν γίνεται όταν στην κυβέρνηση βρίσκεται η ΝΔ για τη βία και την τρομοκρατία να κατηγορείται η αντιπολίτευση και όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση να βαρύνεται η κυβέρνηση.
Ο διαχωρισμός μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς που πήγε να κάνει με αντίστοιχες ταυτίσεις, είναι ξεπερασμένος και απολήγει σε ακροδεξιές καταστάσεις. Ειδικά όταν δίπλα του βρίσκονταν κάποιοι βουλευτές της ΝΔ με προϊστορικό βίας. Δεν υπάρχουν από τη μια οι ‘δυνάμεις της τάξης’ και από την άλλη ‘οι οπαδοί της βίας’. Τουλάχιστον όταν μιλάμε για κυβερνήσεις.
Αυτά τα θέματα είναι δύσκολα κι ευαίσθητα και προϋποθέτουν προσεκτικές διατυπώσεις, ειδικά από τα μεγάλα κόμματα. Ειδικά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να τα χειρίζεται χωρίς να τροφοδοτεί την ατζέντα της ακροδεξιάς, προσφεύγοντας σε ξενοφοβικές, μισαλλόδοξες και ακραίες ιδεολογικές προσεγγίσεις.
Μερικά αποσπάσματα της ομιλίας του τα επανέλαβε ο Μιχαλολιάκος και αυτό πρέπει να τον προβληματίσει, όταν χρησιμοποιεί εύκολες ατάκες γιατί νομίζει ότι έτσι συσπειρώνει το χώρο του και πλήττει την κυβέρνηση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έβγαινε ωφελημένος από τη συγκεκριμένη συζήτηση, όπως θα ήταν καλύτερη και η ιδία η συζήτηση, αν έδειχνε ότι αφήνει πίσω του το ακραίο παρελθόν του κόμματος του. Αν σφυροκοπούσε την κυβέρνηση με σοβαρά επιχειρήματα και όχι με ακραίους υπαινιγμούς. Αν είχε αντίπαλο του τον Αλέξη Τσίπρα και δεν έβαζε τον Λάμπρου και τα γκρουπούσκουλα του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του.
Ο πρόεδρος της ΝΔ κινδυνεύει να του καταλογιστεί ότι εφεξής θα κινηθεί στα ιδεολογικά και ιστορικά συμφραζόμενα της αβερωφικής και σαμαρικής ΝΔ και της ΕΡΕ , υιοθετώντας ανάλογο ύφος, ρητορική και οπτική στις σχέσεις του με την Αριστερά. Το χειρότερο που μπορεί να κάνει ως νέος αρχηγός της ΝΔ είναι να δείξει ότι ισχύει αυτό που έλεγε ο αείμνηστος Σπύρος Λιναρδάτος: Η Δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά.
ΥΓ. Όποιος έπεισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να χρησιμοποιεί σε κάθε φράση του τον όρο “κύριε Τσίπρα” τον καταστρέφει ως κοινοβουλευτικό ρήτορα. Ας ρωτήσει σε ποιους πρέπει να απευθύνεται κατά τον κανονισμό και την κοινοβουλευτική παράδοση.