Toυ Μελέτη Ρεντούμη
Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην Ιταλία, δεν ήταν καθόλου προς την φιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση, καθώς μετά από δεκαετίες και μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, θα επικρατήσει μια ακροδεξιά κυβέρνηση, με τον μανδύα ενός κεντροδεξιού συνασπισμού, με την συμμετοχή του ακροδεξιού Σαλβίνι, αλλά και του πρώην πρωθυπουργού Μπερλουσκόνι.
Πρόκειται σαφώς για μία εξέλιξη πισωγύρισμα για την Ευρώπη και την ΕΕ στην σκιά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της τεράστιας ενεργειακής κρίσης που μαστίζει ολόκληρο τον πλανήτη.
Ήδη η διαφαινόμενη νέα πρωθυπουργός Μελόνι τάσσεται κατά των μεταναστών, έχει ρατσιστική ρητορική και βέβαια είναι εναντίον των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, γεγονός που αναμένεται να διασπάσει το μέτωπο ενότητας της ΕΕ απέναντι στην επιθετικότητα του προέδρου Πούτιν.
Βέβαια οφείλουμε να ομολογήσουμε πως τελευταία έχει τηρήσει μία πιο μετριοπαθή στάση, δεν αναφέρεται σε έξοδο της Ιταλίας από την ΕΕ και την Ευρωζώνη και μιλά για μία υπεύθυνη δημοσιονομική πολιτική.
Υπάρχουν σίγουρα αντίβαρα για την πολιτική που ενδέχεται να ακολουθήσει η νέα εντολοδόχος πρωθυπουργός, καθώς μέσα στην κεντροδεξιά της Ιταλίας, υπάρχουν σαφέστατα δημοκρατικές φωνές, πρώην κυβερνητικά στελέχη και άνθρωποι που αναγκάστηκαν να συνεργαστούν και να συμμαχήσουν σε έναν αμφιλεγόμενο συνασπισμό, υποκύπτoντας στον λαϊκισμό της Μελόνι, υπό την προοπτική της εξουσίας την οποία τελικά κέρδισαν σύμφωνα με τα αποτελέσματα.
Αυτό που μένει να δούμε είναι αφενός, ποια θα είναι η πλειοψηφία των κομμάτων σε Βουλή και Γερουσία και αφετέρου η στελέχωση της νέας κυβέρνησης και οι πρώτες της αποφάσεις, τόσο στο εσωτερικό όσο και στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας, καθώς η Ιταλία παραμένει μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες της ΕΕ, με ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια χρέη επίσης.
Το σημείο που θα καθορίσει βέβαια την πορεία της Ιταλίας το επόμενο διάστημα, θα είναι οι σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, καθώς και αν επιχειρήσει η νέα κυβέρνηση να διασπάσει τελικά την ενότητα της ΕΕ, όσον αφορά της κυρώσεις προς την Ρωσία, προσχωρώντας πρακτικά στο μέτωπο της Ουγγαρίας, που βρίσκεται σε διαρκή αντιπαράθεση με τα όργανα της Ένωσης.
Αν η Ιταλία ακολουθήσει μία συνειδητά φιλορωσική πολιτική, το οποίο δεν είναι βέβαιο ότι θα συμβεί, τότε ο πρόεδρος Πούτιν θα επιχειρήσει να διεμβολίσει πολιτικά και εκλογικά και άλλα κράτη μέλη, έτσι ώστε η ΕΕ να μην έχει σημαντική επιρροή στην επιβολή νέων κυρώσεων, αλλά και να άρει τις υφιστάμενες.
Σε κάθε περίπτωση, μία ακροδεξιά κυβέρνηση στην καρδιά της Ευρώπης, είναι μία απειλή που πρέπει όλοι να λάβουν σοβαρά υπόψη στις Βρυξέλλες αλλά και στα κράτη μέλη, ώστε να βρεθούν βιώσιμες λύσεις, τόσο στο θέμα της ενεργειακής κρίσης, όσο και στην κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός