Η μετάλλαξη του Κινήματος Αλλαγής

Του Χρήστου Ξεροκώστα

Έντονες είναι οι πολιτικές διεργασίες στην Ευρώπη προκειμένου να αναχαιτιστούν η ακροδεξιά προέλαση και οι δυνάμεις του άκρατου λαϊκισμού. Οι πρωτοβουλίες δημιουργίας ευρύτερου ευρωπαϊκού δημοκρατικού μετώπου μπορούν να συστήσουν στιβαρό ανάχωμα και να αναστρέψουν τη ροή των δυσμενών εξελίξεων. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια διαδραματίζει ο Ελληνας πρωθυπουργός και στον αντίποδα εκκωφαντική είναι η απουσία του Κινήματος Αλλαγής.

Το ΚΙΝΑΛ εγκαλεί τον Τσίπρα για τυχοδιωκτική προσέγγιση της Σοσιαλδημοκρατίας και προκρίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο τη συνεργασία της Σοσιαλδημοκρατίας με τους Φιλελεύθερους. Οι Ευρωπαίοι δεν φαίνεται όμως να συμμερίζονται απόψεις τύπου ΚΙΝΑΛ και συνηγορούν σε μια ριζοσπαστική, δημοκρατική διέξοδο, ορόσημο της οποίας αποτέλεσε η πρόσκληση στο συνέδριο του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) του Ελληνα πρωθυπουργού, αγνοώντας επιδεικτικά το ΚΙΝΑΛ. Θα επιβεβαιωθεί όμως το ΚΙΝΑΛ ή θα πρέπει στο εγγύς μέλλον να αναζητήσει νέα ευρωπαϊκή πολιτική στέγη;

Το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα Παπανδρέου εντάχθηκε στην ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία ως μια δημοκρατική, ριζοσπαστική πολιτική δύναμη που εκπροσωπούσε γνήσια τα λαϊκά συμφέροντα, γεγονός το οποίο επιβραβευόταν από τα υψηλά εκλογικά ποσοστά του. Εξακολουθούν όμως να ισχύουν τα ίδια δεδομένα ή έχουν τροποποιηθεί;

Τα τελευταία είκοσι χρόνια το ΠΑΣΟΚ μεταλλάχθηκε σταδιακά από δημοκρατικό κίνημα σε ολιγαρχικό κόμμα, στο οποίο οι αποφάσεις λαμβάνονταν από μια κάστα στελεχών, ερήμην των χιλιάδων μελών του και, πολλάκις, στον αντίποδα της βούλησης της βάσης του, αλλοιώνοντας τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες του.

Οι πρόσφατες εσωκομματικές διεργασίες, στις οποίες οι δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες ανάδειξης οργάνων αντικαταστάθηκαν από τον διορισμό των «αρεστών», δυστυχώς θεμελίωσαν την οριστική ιδεολογικοπολιτική μετάλλαξη του ΚΙΝΑΛ σε απολυταρχικό κόμμα, στο οποίο ολοκληρωτική δύναμη έχει αποκλειστικά ο αρχηγός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε η συμφωνία των Πρεσπών, όπου δεν έγινε καμία δημοκρατική συζήτηση και, παρά τις πολλές αντίθετες εσωτερικές φωνές, η ηγεσία «αποφάσισε» και «διέταξε» να μην στηρίξει τη συμφωνία με ανεδαφικά και ψευδεπίγραφα επιχειρήματα, οδηγώντας το Ποτάμι στην έξοδο από το ΚΙΝΑΛ.

Εάν ταυτόχρονα συνυπολογιστούν οι κυβερνητικές πολιτικές οι οποίες ασκήθηκαν, ενισχύονται οι απόψεις που θέτουν πλέον σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ζητήματα ιδεολογικοπολιτικού προσδιορισμού του ΚΙΝΑΛ. Απέναντι στη βούληση των χιλιάδων μελών και των εκατομμυρίων ψηφοφόρων του, μια ολιγαρχική κάστα πολιτικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ άσκησε πολιτικές οι οποίες εμπέδωσαν την ολιγαρχία, την αναξιοκρατία, την αδικία, τη διαπλοκή, τη γραφειοκρατία και τις ανισότητες, που ώθησαν τη χώρα μας στα βράχια της χρεοκοπίας, της ανυποληψίας και του απομονωτισμού. Το ΚΙΝΑΛ συνεπώς μπορεί να θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, αλλά οι πολιτικές πρακτικές του το ωθούν σε άλλη ιδεολογικοπολιτική κατεύθυνση.

Δεν μετακινείται ο Τσίπρας προς την Κεντροαριστερά, οι δημοκρατικοί πολίτες μετακινούνται προς αυτόν, όπως κατέδειξαν και οι τελευταίες εκλογικές μάχες, αναζητώντας την επανατοποθέτηση των θεμελιωδών δημοκρατικών αρχών στο επίκεντρο του πολιτικοοικονομικού συστήματος. Ο Ελληνας πρωθυπουργός αποπνέει αταλάντευτη στρατηγική σε αυτές τις αξίες και οι Ευρωπαίοι απλώς «διαβάζουν» αυτές τις διεργασίες και εναρμονίζονται με τις εξελίξεις.

Το εκλογικό κατρακύλισμα της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας εγείρει αντανακλαστικά επιβίωσης, με συνέπεια να εξοβελίζονται προτάσεις, όπως αυτή του ΚΙΝΑΛ, για συνεργασία με τους Φιλελεύθερους, διότι δεν επιθυμεί να δει τα ποσοστά της να συρρικνώνονται σε επίπεδο αντίστοιχο με αυτά του ΚΙΝΑΛ. Οι Ευρωπαίοι πολίτες επιδιώκουν κοινωνικά δίκαιες και δημοκρατικές πολιτικές και το ΚΙΝΑΛ οφείλει να συνταχθεί έγκαιρα σε αυτό το δημοκρατικό μέτωπο. Σε διαφορετική περίπτωση, η Ιστορία θα κρίνει αμείλικτα!

*Πρόεδρος του Ινστιτούτου Επιστημονικών Μελετών “Ιδέες”

ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ