Του Νίκου Λακόπουλου
Τα ξημερώματα της Κυριακής πριν από τον Δεκαπενταύγουστο του 2012, στην οδό Αναξαγόρα στην Αθήνα, κάτω από την Ακρόπολη, επικρατεί ο τρόμος. Ένας Ιρακινός κάνει το λάθος να κυκλοφορεί μόνος του. Πέντε μοτοσικλετιστές σταματούν δίπλα του. Κρατάνε ρόπαλα και μαχαίρια. Ο νεαρός πάει να ξεφύγει. Τον χτυπούν αλύπητα όλοι μαζί. Το θύμα πέφτει. Συνεχίζουν να τον χτυπούν με μανία. Ένα ασθενοφόρο παραλαμβάνει το θύμα που φέρει τραύματα παντού. Λίγες ώρες μετά, θα ξεψυχήσει. Κανένας δεν συγκράτησε το όνομά του. Κανένας δεν θυμάται το όνομά του. Ήταν ο «εικοσάχρονος Ιρακινός».
Η είδηση αυτή καταγράφεται στην εφημερίδα Τα Νέα ως εξής: «Στο σκοτάδι εξακολουθούν να κινούνται οι έρευνες της Αστυνομίας για την ταυτότητα των δραστών της δολοφονίας του εικοσάχρονου Ιρακινού, τα ξημερώματα της Κυριακής, στην οδό Αναξαγόρα, έξω από το τζαμί. Οι διωκτικές Αρχές έχουν πάρει υλικό από κάμερες της περιοχής για να διακρίνουν στοιχεία των δραστών, ενώ ανώτεροι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. άφηναν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για τα κίνητρα δράσης της ομάδας των δολοφόνων».
Η Αστυνομία πήρε καταθέσεις από έναν Μαροκινό, τον οποίο κυνήγησε η ομάδα των πέντε ατόμων, αλλά κατάφερε να ξεφύγει. Ο Ιρακινός κατευθυνόταν σε χώρο που οι πιστοί μου- σουλμάνοι είχαν μετατρέψει και λειτουργούσαν ως τζαμί. Η ομάδα στη συνέχεια κυνήγησε έναν Ρουμάνο. Την ίδια μέρα, στη Βόνιτσα, δύο Πακιστανοί δέχτηκαν επίθεση με σιδερολοστούς μέσα στο σπίτι τους από ομάδα ατόμων που φορούσαν κράνη. Ο υπουργός δήλωσε πως θα τους βρει και θα τους συνθλίψει. Η αντιπολίτευση μιλάει για «ηθικούς αυτουργούς».
Πλέον οι φασίστες, μετά τις τελευταίες εκλογές, έχουν εισέλθει δυναμικά στην ελληνική Βουλή. Ο Λαϊκός Σύνδεσμος «Χρυσή Αυγή» εκτινάχτηκε από 0,21% στο 6,8%. Περίπου μισό εκατομμύριο ψηφοφόροι ψηφίζουν μια άγνωστη οργάνωση, που ελάχιστοι γνωρίζουν από πού έρχεται και πού πάει.
Η οργάνωση Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί συνθήματα όπως «ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΟΥΜΕ ΚΙ Η γΗ ΘΑ ΤΡΕΜΕΙ!» το παλιό σλόγκαν του Ανδρέα Παπανδρέου «Η Ελλάδα στους Έλληνες» και των αναρχικών «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». «Θα ξανάρθουμε κι η γη θα τρέμει!» λένε. «για μια Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού. για μια Μεγάλη Ελλάδα σε μια Ελεύθερη Ευρώπη. για να ξεβρομίσει ο τόπος».
Η οργάνωση Χρυσή Αυγή έχει μεταφέρει τα γραφεία της από την Κυψέλη στα Εξάρχεια, στην οδό Σολωμού, προκειμένου, όπως έχει δηλώσει ο Αρχηγός, να «κυριαρχήσουμε στο πεζοδρόμιο». Τον Φεβρουάριο του 1995 με ρόπαλα και μαχαίρια οι Χρυσοί Αετοί της χτυπάνε Κούρδους και Τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες στον Ηλεκτρικό στην Ομόνοια. Τον Μάρτιο ένας άγνωστος μαχαιρώνει στην οδό Αλκαμένους, έξω από ένα υπό κατάληψη κτήριο, δυο νεαρούς «καταληψίες».
Η δολοφονία ενός Έλληνα από Αλβανό θα οδηγήσει σε ένα πογκρόμ με στόχο Αλβανούς ή όσους μοιάζουν με Αλβανούς. Το περιοδικό της Χρυσής Αυγής καλεί ανοιχτά σε βία τους αναγνώστες του ώστε να «μη μετατραπεί η χώρα σε πολυεθνική χοάνη», με το σύνθημα «Φωτιά και τσεκούρι στους νοθευτές της ράτσας»!
Τον Ιανουάριο του 1997 η εφημερίδα του Μετώπου Νεολαίας δημοσιεύει ένα φανταστικό ρεπορτάζ-αφήγημα από το μέλλον, που προτρέπει τους αναγνώστες της να χρησιμοποιούν ρόπαλα του μπέιζμπολ στις επιθέσεις τους, να οργανώσουν «επιτροπές πολιτοφυλάκων», να συλλαμβάνουν τους μετανάστες, να τους δένουν με αλυσίδες, να τους τοποθετούν πινακίδες στο στήθος και να τους ακρωτηριάζουν.
Το 2013 ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Παναγιώταρος θα δηλώσει σε ευρωπαϊκό κανάλι ότι «οι Έλληνες αγαπάνε το μπέιζμπολ». Το Εγχειρίδιο του Εθνικοσοσιαλιστή Πολιτικού Στρατιώτη, που κυκλοφορεί σε αγγλική μετάφραση το ιντερνετικό περιοδικό Ομερτά, δίνει σαφείς οδηγίες για άμεση δράση με σκοπό την εξολόθρευση των εχθρών του εθνικοσοσιαλισμού και προτείνει ένα τέτοιο έξυπνο όπλο, αλλά προσοχή!
«Ένα μπαστούνι μπέιζμπολ θα μπορούσε να έχει ίχνη από το κρανίο που χτύπησε, δέρματος, μαλλιών, αίματος ή δοντιών. Πρέπει να πετιέται». Ο σωστός «πολιτικός στρατιώτης» κάνει βάρη δυο φορές τη βδομάδα. Η εκπαίδευση ενός «στρατιώτη» στοχεύει στο να μην αφήνει ίχνη που μπορεί να βρει η Αστυνομία σε γυαλί, ξύλο ή στα ρούχα.
«Είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγείς από το αίμα, αν πέσει πάνω σου. Ακόμα και το στεγνό καθάρισμα δεν το απομακρύνει πλήρως. Αν βρεθείς κοντά σε κάποιον που έφαγε γροθιά ή μαχαιρώθηκε, θα ψεκαστείς παντού από λίγα λεπτά σταγονίδια αίματος! Να καθαρίζεις τα ρούχα γιατί η σκόνη μπορεί να αποκαλύψει πού ήσουν, όπως και τα μπαστούνια με ίχνη δέρματος, μαλλιών, αίματος από το κρανίο, ακόμα και δοντιών των θυμάτων».
Στις 28 Μαΐου 1997, ημέρα της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, μια ομάδα καίει τις μοτοσικλέτες που βρίσκονται μπροστά στο κτήριο του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα. Είναι μια απόπειρα εμπρησμού. Τον γενάρη του 1998, ένα σαββατόβραδο, ο Αλέξης Καλοφωλιάς, τραγουδιστής και μπασίστας του δημοφιλούς ροκ γκρουπ Last Drive, περιμένει στη στάση στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου και Χαλκοκονδύλη το λεωφορείο, όταν δέχεται επίθεση με σιδερόβεργα. Τρία άτομα τον καταδιώκουν αιμόφυρτο και χτυπάνε με λύσσα το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο. Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι δράστες βγήκαν από και ξανακρύφτηκαν στα γραφεία της οργάνωσης στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου
Η Αστυνομία δεν ασχολήθηκε με τις λεπτομέρειες αυτής της υπόθεσης και την έβαλε ως μεμονωμένο περιστατικό άνευ σημασίας στο αρχείο. Ο Αλέξης Καλοφωλιάς, μουσικός και βραβευμένος μεταφραστής, ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο της ελληνικής ροκ σκηνής. Η λύσσα και η μανία των δραστών δείχνουν πως ήταν συγκεκριμένος στόχος της οργάνωσης. Σώθηκε όταν μια υπάλληλος καταστήματος άρχισε να καλεί σε βοήθεια. Το ασθενοφόρο τον μετέφερε στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι και στα μάτια. Δεκαπέντε χρόνια μετά, ένας άλλος δράστης είναι εκπαιδευμένος να χτυπά με μαχαίρι και να το στρίβει στην καρδιά του θύματος.
Ο Παύλος Φύσσας δεν θα έχει την τύχη του Αλέξη. Οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Ακροδεξιάς βρίσκονταν πίσω από δεκάδες επιθέσεις σε μετανάστες και αριστερές οργανώσεις, αλλά ποτέ δεν αναλάμβαναν την ευθύνη. Η επίθεση στον τραγουδιστή των Last Drive έχει πολλαπλή σημασία. Η μία αφορά το πρόσωπο του «μακρυμάλλη ροκά» που μισεί ο κοντοκουρεμένος φασίστας. Η άλλη αφορά τη θεμελιώδη ανάγκη των ναζιστικών και φασιστικών κινημάτων για «γη» και έδαφος, για «ζωτικό χώρο».
Η οργάνωση που διευθύνει ένας πρώην στρατιωτικός, καθαιρεμένος καταδρομέας, έχει αποκαλύψει σε ανύποπτο χρόνο αυτή τη στρατιωτική πολιτική κατάληψης της πόλης. Το περιοδικό Αντεπίθεση γράφει: «για μας τους Εθνικιστές, το Γκάζι είναι ένα πεδίο μάχης. Εκεί, στη ρίζα του κακού, θα δώσουμε τη μάχη». Τα άρθρα ακολουθούν ένοπλες επιθέσεις που ανακοινώνονται από την οργάνωση με δημοσιεύματα ότι «στελέχη και μέλη της Χρυσής Αυγής βρίσκονται στο πλευρό των κατοίκων των περιοχών που βλέπουν τις γειτονιές τους να μετατρέπονται σε τριτοκοσμικές βρομοπόλεις. […] Ο τόπος είναι δικός μας».
Η Χαλκοκονδύλη βρίσκεται στα σύνορα με το χώρο των αριστερών, αναρχικών, «κουλτουριάρηδων», που είναι τα Εξάρχεια. Οι μάχες για την κατάληψη της περιοχής θα κρατήσουν πολλά χρόνια και δεν θα βγουν στα δελτία ειδήσεων, ως ασήμαντα επεισόδια, καθώς δεκάδες ομάδες νεοναζί, χούλιγκαν, αναρχοναζί και αναρχοχουλιγκάνων, σκίνχεντς και «μπαχαλάκηδων» ή ανώνυμων συμμοριών εμπλέκονται σε έναν πόλεμο που δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Το 2013, μετά τις συλλήψεις βουλευτών και στελεχών της κοινοβουλευτικής πλέον οργάνωσης, μαζί με τις φωτογραφίες Χρυσαυγιτών με βαρύ οπλισμό στα σπίτια τους βρέθηκε και ένας χάρτης των Εξαρχείων, πάνω στον οποίο υπήρχαν σημειωμένα σημεία-στόχοι: γραφεία σωματείων, καφενεία, βιβλιοπωλεία και στέκια. Ήταν ένα παλιό καφενείο στην Καλλιδρομίου, η «Μουριά», το «Καφενείο του Ντίνου», το καφέ «Cusco», το μπαρ «Πωλείται» στην οδό Μεσολογγίου, το καφέ «Ναυαρίνου» ή «γκιλμάζ» στην οδό Ναυαρίνου απέναντι από το πάρκο, το «Σπίρτο», τo «Ρίσκο», το «Ρεζίν», στη συμβολή των οδών Μπενάκη και Τζαβέλλα, και το «Υπογείως».
Με ένα τετραγωνάκι είχαν σημειωθεί ακόμα η έδρα του συνδέσμου της ΑΕΚ στην οδό Τζαβέλλα, το Σωματείο Βιβλίου και Χάρτου στην οδό Μεσολογγίου, ένα βιβλιοπωλείο στη Ζωοδόχου Πηγής, ένα τυπογραφείο στη συμβολή της Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, το κτήριο της αναρχικής κολεκτίβας Nosotros, το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, το Στέκι Μεταναστών στην οδό Θεμιστοκλέους, το στέκι «Ηλιοτρόπιο» και η «Αρχειοθήκη». Με διαφορετικό χρώμα ήταν σημειωμένα το Πολυτεχνείο, το Μουσείο, η Νομική Σχολή και ο ευρύτερος χώρος γύρω από την Πρυτανεία, τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Ιπποκράτους και το Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων στην οδό Καλλιδρομίου. Κάποιος σχεδίαζε εδώ κάτι.
Το ηλεκτρονικό αρχείο της οργάνωσης περιέχει εικόνες όπλων, Kalashnikov και Scorpion κυρίως. Πολλά από αυτά προέρχονται από κατασχέσεις της Αστυνομίας ύστερα από επιτυχείς επιχειρήσεις της εναντίον συμμοριών. Πώς βρέθηκαν εκεί; Μια φωτογραφία απεικονίζει δεκάδες τύπους όλμων και ρουκετών σε μια αγροτική περιοχή, με την κωδική ονομασία του αρχείου: «Κοινωνικός Εθνικισμός-Πυρομαχικά».
Σε μια άλλη ο Ηλίας Κασιδιάρης εμφανίζεται να σημαδεύει ή να πυροβολεί μαζί με άλλα μέλη της οργάνωσης, που φορούν στρατιωτικές στολές παραλλαγής. Ο Βασίλης Λαμπρόπουλος γράφει στο Βήμα: «Στο αρχείο που βρέθηκε στην κατοικία του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, κυρίου Νίκου Μιχαλολιάκου, εντυπωσιάζουν δεκάδες φωτογραφίες από κάθε μορφής οπλοστάσια, φωτογραφίες γερμανών στρατιωτών που εκτελούν δεμένους αιχμαλώτους, έγγραφο με τις είκοσι αρχές της Προπαγάνδας του Γκέμπελς και όπου, ανάμεσα στα άλλα, σημειώνεται:
“Η προπαγάνδα προς τους ανθρώπους του κινήματος (το εσωτερικό μέτωπο) πρέπει να δημιουργεί ένα βέλτιστο επίπεδο άγχους”». Η κατάληψη της πόλης, αν και εμφανίζεται ως μεμονωμένα περιστατικά αγανακτισμένων πολιτών, είναι μια καλά προσχεδιασμένη στρατιωτική επιχείρηση που ξεκινά από την Κυψέλη και τον Άγιο Παντελεήμονα, και επεκτείνεται στα Εξάρχεια.
Ο επόμενος στόχος του στρατηγού που διευθύνει τις επιχειρήσεις είναι περιοχές όπως το Πέραμα, η Νίκαια και ο Πειραιάς. Κάπου εκεί εκκρεμεί ένας ακόμα φόνος.
(Από το ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ -Εκδόσεις Καστανιώτη 2014)
