Πρώτη φορά υπουργός παραιτήθηκε με τόση ευτυχία- σα να πήρε ο Όσκαρ, o πρωθυπουργός τον εκθείασε σα να ήταν ο επόμενος υπουργός Εξωτερικών -και μπορεί και να είναι! Η προς στιγμήν αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης από τον Κοτζιά στο ρόλο που είχε ο Καμμένος τέλειωσε μέσα σε πελάγη ευτυχίας.
Ο Ζάεφ πέρασε τη συμφωνία, οι συντάξεις δεν θα κοπούν και η κυβέρνηση δεν πέφτει ούτε από τον Κοτζιά, ούτε από τον Καμμένο -που έσπευσε πάλι να πει “μην περιμένετε να πέσει η κυβέρνηση. Εμείς, αυτά που συμφωνήσαμε με τους εταίρους μας στην κυβέρνηση, ισχύουν»- τη συμφωνία μόνο δεν θα ψηφίσει.
Η είδηση όμως είναι η αιγιαλίτιδα ζώνη -που θα επεκτείνει την Ελλάδα (!) όπως είπε με στόμφο ο απερχόμενος υπουργός Εξωτερικών και εδώ ναι, τώρα αρχίζουμε να μιλάμε για πολιτική. Η Συμφωνία των Πρεσπών -που μερικοί μάλλον πονηροί λένε πως η κυβέρνηση αντάλλαξε με τις συντάξεις- μπορεί να νοηθεί σε ένα μεγάλο βήμα στη σκακιέρα που αρχίζει από τα Βαλκάνια, αλλά οδηγεί στην Κύπρο και την Κρήτη- την Ανατολική Μεσόγειο.
Μια πολύ επικίνδυνη περιοχή όπως έγραψε πρόσφατα ο Michael Rubin , πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου- σε ένα άρθρο του στο Washingtonexamine.com με τον εύγλωττο τίτλο ‘Ήρθε η ώρα να υποστηριχθεί η Κύπρος”. “Η Ανατολική Μεσόγειος θα γίνει πολύ πιο επικίνδυνη και αυτό δεν οφείλεται στη Ρωσία, τη Συρία ή το Ιράν” έγραψε.
“Είναι ώρα να προειδοποιήσει η κυβέρνηση Τραμπ και το Κογκρέσο την Τουρκία ότι οποιαδήποτε δράση στην Κύπρο θα σημαίνει όχι μόνο αυξημένες κυρώσεις αλλά και άνευ προηγουμένου παροχή στρατιωτικής πλατφόρμας στην Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο με τις οποίες θα αντιμετωπιστεί η τουρκική απειλή”.
Βέβαια πρώτη φορά ανακοινώνει μια τόσο μεγάλη απόφαση ένας πρώην υπουργός -κι όχι ο νέος που συμβαίνει να είναι και ο πρωθυπουργός- που έκανε δεκτή την παραίτησή του χωρίς να διαβάσει -όπως είπε την επιστολή του. Αν καταλάβαμε καλά παραιτήθηκε γιατί ήταν τόσο καλός υπουργός που θα τον συμβουλεύεται πάντα. Ιδιαίτερα αφού δήλωσε πως το κόμμα του -με δύο-τρεις έδρες στη Βουλή- εξακολουθεί “να ανήκει στο κίνημα που κυβερνά”.
Πιθανόν αυτή να είναι μία νέα βόμβα που άφησε στο υπουργείο φεύγοντας κι ένα νέο πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης -όπως το Μακεδονικό με όρους μικροπολιτικής για εμπόριο πατριωτισμού και ψηφοθηρία.
«Μερική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης εκτός Αιγαίου, με τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο να παραμένουν στα 6 μίλια, σημαίνει αποδοχή, πρώτον, του θεμελιώδους τουρκικού επιχειρήματος περί «ειδικών συνθηκών» στο Αιγαίο και, δεύτερον, της τουρκικής πρακτικής καθώς η Τουρκία έχει διαφοροποιημένο μήκος χωρικών υδάτων” έσπευσε πρώτος να πει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην πρόεδρος και υπουργός πρώην κυβερνώντος κόμματος που κάποτε αγαπούσε το σύνθημα “Δώδεκα μίλια στο Αιγαίο”, -αλλά αυτές είναι παλιές ιστορίες.
Δηλαδή; Να μην επεκταθεί η αιγιαλίτιδα ζώνη πουθενά; Να επεκταθεί παντού, όπως δεν έκανε ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου -ένας παλιός πολιτικός που συχνά εικονίζεται δίπλα στον πατέρα της νυν προέδρου του Κινάλ; “Μια πολύ σημαντική ανακοίνωση για την εξωτερική πολιτική της χώρας, όπως η επιλεκτική επέκταση των χωρικών της υδάτων, γίνεται πρόχειρα και αποσπασματικά επ’ ευκαιρία της παράδοσης – παραλαβής του Υπουργείου Εξωτερικών», συμπλήρωσε ο τομεάρχης της ΝΔ Γ. Κουμουτσάκος.
Άρχισαν πάλι τα όργανα, όπως φαίνεται, και η επέκταση των χωρικών υδάτων, όπως και μια νέα “καλύτερη” συμφωνία με τα Σκόπια, θα πρέπει να γίνει αργότερα, γιατί σκοπός τώρα είναι να φύγει ο Τσίπρας. Μια νέα “προδοσία” εξυφαίνεται αφού “τέτοιες κινήσεις που απασχολούν την εθνική πολιτική επί σαράντα πέντε χρόνια ούτε εξαγγέλλονται υπό τέτοιες ενδοκυβερνητικές συνθήκες, ούτε, πολύ περισσότερο, γίνονται έτσι, ως επικοινωνιακό αντίβαρο» όπως επισήμανε ο κ. Βενιζέλος.
Προφανώς και δεν γίνεται έτσι ‘στο πόδι’, αλλά οι “τέτοιες κυβερνητικές συνθήκες” επιχειρούν επιτέλους να λύσουν προβλήματα που επί σαράντα χρόνια δεν τολμούσαν να αγγίξουν άλλες πανίσχυρες κυβερνήσεις. Οι υπουργοί και πρωθυπουργοί τους σήμερα σωπαίνουν αφήνοντας τον Μητσοτάκη να λέει πως δεν θα ψηφίσει μια συμφωνία, αλλά να μην λέει τι ακριβώς θα κάνει με το Μακεδονικό. Τα εθνικά θέματα γίνονται εύκολα συνθήματα. Αλίμονο.
Ο Πορθητής πλησιάζει, αλλά αυτή η κακόμοιρη χώρα δεν έχει πολιτικούς αντίστοιχους με τις περιστάσεις. Το πρόβλημα δεν είναι βέβαια η αιγιαλίτιδα ζώνη, ή η ΑΟΖ, ούτε Αιγαίο, ούτε το Μακεδονικό. Το πρόβλημα είναι να πέσει ο Τσίπρας- ο οποίος πλην του ότι είναι ο νόμιμος πρωθυπουργός αυτής της χώρας, ανοίγει τουλάχιστο θέματα που άλλες κυβερνήσεις έκρυβαν -όπως το έλλειμμα- κάτω από το χαλάκι.
Μάλλον πριν …επεκταθεί η Ελλάδα ας ανακτήσει ή αποκτήσει την εθνική της ανεξαρτησία, ας ασκήσει τα δικαιώματά της πάνω στα εδάφη και στις θάλασσες της κι ας αφήσει τα ταρατζούμ. Πάνω από όλα ας λύσει τα προβλήματα που έχει με το τι είναι υφαλοκρηπίδα, τι είναι ΑΟΖ, πώς θα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα- πράγμα που η Τουρκία θεωρεί για το Αιγαίο αιτία πολέμου-και κυρίως ας έχει μ ί α εθνική πολιτική.
Προφανώς το θέμα δεν αφορά την παρούσα κυβέρνηση και το νυν κυβερνητικό κόμμα ή έναν υπουργό που το ανακοινώνει ενώ δεν είναι πια υπουργός καθώς παραδίδει το υπουργείο σαν κάτι που ξέχασε να πει. Φυσικά δεν είναι επίτευγμα κάτι που δεν έχει γίνει -κι αν δεχτούμε τις σκέψεις των Κουμουτσάκου – Βενιζέλου, μάλλον δεν πρέπει -δηλαδή κατά πάσα πιθανότητα δεν θα γίνει.
Ο Υπουργός Άμυνας εμπλέκεται και εδώ αφού τον Ιούλιο δήλωσε πως «οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας είναι έτοιμες να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που θα προκύψουν μετά τις ανακηρύξεις της ΑΟΖ. Το θέμα της ΑΟΖ κλείνει και με την Αλβανία και με άλλες χώρες της ανακήρυξης της ΑΟΖ και υπάρχει και το θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων βάσει του Δικαίου της Θάλασσας».
Πάλι ένας υπουργός και όχι ο πρωθυπουργός έσπευσε να πει πως η Ελλάδα έχει αναλάβει -από ποιον;- “την ευθύνη μιας περιοχής” μπλέκοντας υφαλοκρηπίδες, ΑΟΖ, χωρικά ύδατα κι ένα ρόλο της Ελλάδας μαζί με …υδατάνθρακες, όπως είχε πει.
Ο Νίκος Κοτζιάς είχε πει το 2017 ότι η Ελλάδα πρώτα θα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια και μετά θα ανακηρύξει την ΑΟΖ- με την επέκταση τμηματικά, δηλαδή θα αρχίσει από περιοχές που δεν μπορεί να θεωρήσει «αιτία πολέμου» η Τουρκία, όπως είναι το Ιόνιο , όπου εκκρεμεί η οριοθέτηση της ΑΟΖ με Αλβανία.
Η άποψη του Ευ. Βενιζέλου ότι μερική επέκταση σημαίνει αποδοχή του θεμελιώδους τουρκικού επιχειρήματος περί «ειδικών συνθηκών» στο Αιγαίο μπαίνει απέναντι στην “κάλλιο πέντε και στο χέρι, αλλά όχι μόνο στο Ιόνιο” όπως έγραψε πρόσφατα ο Σταύρος Λυγερός στο Slpress.gr. “Το σωστό θα ήταν να υπάρξει με ένα μόνον βήμα επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο και μαζί κάπου στο Αιγαίο. Επί παραδείγματι, η επέκταση μπορεί να περιλαμβάνει ολόκληρη την Κρήτη ή ολόκληρη την Πελοπόννησο” έγραψε ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος.
“Οι Τούρκοι δεν έχουν ποτέ διεκδικήσει θαλάσσιες περιοχές γύρω από την Κρήτη ή την Πελοπόννησο. Σίγουρα θα αντιδράσουν σε μία τέτοια επέκταση, αλλά δεν έχουν έδαφος να δημιουργήσουν επεισόδιο. Έτσι, όμως, αντιμετωπίζεται με ουσιαστικό τρόπο το επιχείρημά τους που λέει ότι δεν επεκτείνουμε χωρικά ύδατα οπουδήποτε στο Αιγαίο. Επομένως, ναι στην επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο μόνον εάν περιλαμβάνει και τμήμα του Αιγαίου.
Φαίνεται πως άρχισε ένας διάλογος -έστω και στο ….Facebook- καθώς αυτή η χώρα με τα ‘Έξω οι Βάσεις του Θανάτου” -‘Δώδεκα μίλια στο Αιγαίο” είναι μία χώρα που δεν τολμά να ανακηρύξει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη- κάτι που έκανε η Κύπρος με δύο ελικόπτερα. Σε όλο τον κόσμο έχουν αυξηθεί τα χωρικά ύδατα των κρατών σε 12 μίλια. Μόνο η περήφανη Ελλάς- ή μήπως ψωροπερήφανη;- γαυγίζει, αλλά δεν δαγκώνει προς την Τουρκία με πατριωτικές κορώνες- και φωτοβολίδες μες τη νύχτα -σε αντίθετη κατεύθυνση από όπου βρίσκονται τα τουρκικά πλοία που παραβιάζουν τα σύνορά της.
Προφανώς η “αιτία πολέμου” δεν είναι μια φράση που μπορεί να λέει μόνο η Τουρκία -ο Ανδρέας την χρησιμοποίησε για έρευνες ενός πλοίου- και μάλλον χρησιμοποιείται σε μια σοβαρή διπλωματία που όμως προϋποθέτει μια σοβαρή -κι ας είναι μικρή- χώρα. Τολμηρή, αλλά όχι τυχοδιωκτική, που δεν θα κάνει δηλώσεις κοιτάζοντας τον χρόνο των εκλογών. Που μάλλον πρέπει να ξέρει τι θέλει και πώς θα το πάρει, μια εθνική στρατηγική -πέρα από την λογική “να το κάνουμε, αλλά όχι με αυτή την κυβέρνηση”.
Πολύ καλά κάνει η ελληνική κυβέρνηση κι ανοίγει όλα τα μέτωπα, η Συμφωνία στις Πρέσπες εντάσσεται σε ένα παιχνίδι που οδηγεί στην Νότια Κρήτη και την Κύπρο, η ώρα είναι τώρα, αλλά δεν είναι μεγάλη επιτυχία να εξαρτώνται οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα από τι θα συμβεί στα Σκόπια, ούτε βέβαια να εξαρτάται μια κυβέρνηση από κάθε Καμμένο -και καμμένο πολιτικά.
Κάπου υπάρχει λάθος, οι καφέδες δεν βοηθούν κι αυτή η δόλια χώρα που “επεκτείνει τον εαυτό της” -πράγμα που είχε να συμβεί από την προσάρτηση των Δωδεκανήσων!- ας βρει πρώτα τον εαυτό της και πριν αποχτήσει κυριαρχία στα επιπλέον εδάφη- ας την αποχτήσει σ΄αυτά που ήδη έχει- και μάλλον έχει υποθηκεύσει. Γιατί- έλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος- “όταν οι λαοί αποτυγχάνουν, δεν ρωτάνε -και καλά κάνουν αν έφταιξαν- οι κυβερνήσεις, αλλά το πρώτο τους έργο είναι να τις ρίξουν”.
Που σημαίνει, σύντροφε Κοτζιά, ότι δεν θα προλάβουμε να χαρούμε τη νέα επέκταση -που έχουμε ανακοινώσει. Κι ότι ο κ. Βενιζέλος ή ο Μητσοτάκης -που ελπίζουν σε μια άλλη κυβέρνηση, δυσκολεύοντας αυτήν- δεν αφήνουν κανένα περιθώριο να πετύχουν -αν έρθει αυτή η ώρα- κάτι καλύτερο. Γιατί πάλι θα είναι “τέτοιες ενδοκυβερνητικές συνθήκες”, αλλά μπορούμε και χειρότερα…
Πρώτη φορά υπουργός παραιτήθηκε με τόση ευτυχία- σα να πήρε ο Όσκαρ, o πρωθυπουργός τον εκθείασε σα να ήταν ο επόμενος υπουργός Εξωτερικών -και μπορεί και να είναι! Η προς στιγμήν αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης από τον Κοτζιά στο ρόλο που είχε ο Καμμένος τέλειωσε μέσα σε πελάγη ευτυχίας.
Πιθανόν αυτή να είναι μία νέα βόμβα που άφησε στο υπουργείο φεύγοντας κι ένα νέο πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης -όπως το Μακεδονικό με όρους μικροπολιτικής για εμπόριο πατριωτισμού και ψηφοθηρία.
Μάλλον πριν …επεκταθεί η Ελλάδα ας ανακτήσει ή αποκτήσει την εθνική της ανεξαρτησία, ας ασκήσει τα δικαιώματά της πάνω στα εδάφη και στις θάλασσες της κι ας αφήσει τα ταρατζούμ. Πάνω από όλα ας λύσει τα προβλήματα που έχει με το τι είναι υφαλοκρηπίδα, τι είναι ΑΟΖ, πώς θα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα- πράγμα που η Τουρκία θεωρεί για το Αιγαίο αιτία πολέμου-και κυρίως ας έχει μ ί α εθνική πολιτική.
“Οι Τούρκοι δεν έχουν ποτέ διεκδικήσει θαλάσσιες περιοχές γύρω από την Κρήτη ή την Πελοπόννησο. Σίγουρα θα αντιδράσουν σε μία τέτοια επέκταση, αλλά δεν έχουν έδαφος να δημιουργήσουν επεισόδιο. Έτσι, όμως, αντιμετωπίζεται με ουσιαστικό τρόπο το επιχείρημά τους που λέει ότι δεν επεκτείνουμε χωρικά ύδατα οπουδήποτε στο Αιγαίο. Επομένως, ναι στην επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο μόνον εάν περιλαμβάνει και τμήμα του Αιγαίου.
