Του Παύλου Αλέπη
Βρωμάει άσχημα όταν ο κόσμος των ειδήσεων γίνεται είδηση. Μας πνίγει μια μυρωδιά βαριά η συνειδητοποίηση πως εντυπωσιακός αριθμός δημοσιογράφων- εσχάτως -ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΕ την Πολιτική.
Η αποτυχημένη στο σύνολο της Δημοσιογραφία ανεβαίνει επίπεδο και επιθυμεί σφόδρα να σώσει την Χώρα στους δύσκολους καιρούς…
Γούρλωσαν αρκετοί τα μάτια με το πρόσφατο παράδειγμα δηλώσεων ενός υποψήφιου πολιτευτή και οικονομικού συντάκτη που πρότεινε το οικονομικό κυβερνητικό μαξιλάρι -απόθεμα να κατευθυνθεί στις Τράπεζες. Η πιστοληπτική γραμμή της πολυπαθής χώρας στα χέρια των…τηλεοπτικά επιτυχημένων. Ακόμη και το κόμμα του, έντρομο, έσπευσε να τον διαψεύσει ακαριαία. Τι μας λέει όμως η κάθε διάψευση στον ταλαίπωρο τόπο μας;;
Ωστόσο το πράγμα είναι εξαιρετικά σύνθετο και δεν είναι απλά μια φούσκα η γκάφα Παπαδημητρίου. Είναι -ή θα έπρεπε να είναι- μια καλή αφορμή για σκέψεις και αποκαλύψεις μιας θαμμένης πολυπλοκότητας..
ΤΑ ΛΑΓΩΝΙΚΑ
Τα λαγωνικά της Κοινωνίας, αλλά και της κάθε εξουσίας, πάντα ήταν οι δημοσιογράφοι. Από καιρό όμως, έχουν σωπάσει να γαυγίζουν και από τα κατάλληλα χέρια των ιδιοκτητών ΜΜΕ παγκοσμίως, έχουν φιμωθεί και είναι πρόθυμα να κάνουν το άσπρο μαύρο. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά ακριβώς για να μην γενικεύουμε υπάρχουν….όχι ως προς το αποτέλεσμα.
Το παγκόσμιο φαινόμενο οικονομικοπολιτικής αποσιώπησης των υπεύθυνων της κρίσης, αποδίδεται ευθέως στους οικονομικούς συντάκτες των ΗΠΑ και όχι μόνον. Αρκετοί έχουν εκεί τουλάχιστον, συνειδητοποιήσει πως έγινε προσπάθεια συγκάλυψης των Τραπεζικών υπευθύνων και των οργανισμών που οδήγησαν 15 εκατομμύρια πολίτες στην απώλεια σπιτιών και περιουσιών.
Θα είναι άδικο να μην πούμε πως στον τόπο μας δεν έγινε τόσο εμφαντικά η φτωχοποίηση, αλλά θα είναι απαράδεκτο να μην δεχθούμε πως παγιδευτήκαμε με …επιστημονικό-πολίτικο-δημοσιογραφικό τρόπο στην μείωση 27% του ΑΕΠ μας που σημαίνει καραμπινάτη φτωχοποίηση….
Για την διάσωση όμως των τραπεζών, τα πρόσωπα που την πραγμάτωσαν, τις ευθύνες που ποτέ δεν κατανεμήθηκαν και την πορεία μας, νομίζω πως οδεύουμε στις κάλπες με μια αβάσταχτη εθνική ελαφρότητα. Δέκα χρόνια στερήσεων φαίνεται πως δεν ήταν αρκετά…. Και η απάντηση δεν μπορεί παρά να κρύβεται στην αλήθεια πως “μα δεν…στερήθηκαν όλοι”…
ΛΙΓΟΣΤΟ ΤΟ ΦΩΣ
Εκείνο που θέλω κυρίως να πω, είναι πως παρέμειναν στο σκοτάδι, οι τερατώδεις χαριστικές πράξεις των Τραπεζών μας, τα ονόματα των ωφελημένων εν πολλοίς και το όλο θέμα ποιοι έβαλαν τα φέσια που ΟΛΟΙ πληρώσαμε… Στις ΗΠΑ για παράδειγμα,τα τερατώδη που συνέβησαν και άφησαν στην ένδεια 15 εκατ. πολίτες δεν έμειναν ατιμώρητα, αλλά γενικά και εκεί, παρέμειναν εξ ίσου στο 
σκοτάδι της δημοσιότητας με ευθύνη του Τύπου. Αντίθετα ήδη ξεχάσαμε το πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν άδικα και για πόσες σκανδαλώδεις επιχειρήσεις δεν έχουμε καν πληροφορηθεί τίποτα…Φυσικά κανείς από μας δεν θα μάθει το συνολικό αριθμητικό αποτίμημα της κρίσης. Μήπως το ακούσατε πουθενά;;; Ή το είδατε γραμμένο;;
Γιατί άραγε δεν ασχολούνται καθόλου με αυτά οι οικονομικοί μας συντάκτες των παραδοσιακών ΜΜΕ; Δεν έχουν την γνώση η δεν έχουν την ελευθερία να γράψουν για αυτά, αφού η κρίση χτύπησε πρωτίστως, την δική τους εξάρτηση εργασίας;; Αυτό θα θελα να σκεφθούμε…χωρίς δικαιολογίες… Αλλά έχω και ένα- λάιτ- ακόμα επιχείρημα. Πώς συνέβη όλα αυτά τα τσακάλια της θεοποιημένης αγοράς να μην προειδοποιήσουν κανέναν για την επερχόμενη κρίση;;;(Έτσι για να εξηγήσουμε και την διαχρονικότητα της εξάρτησης)…
Χρειάσθηκαν δέκα ολόκληρα χρόνια σιωπής και παραπλάνησης, για να ψελλίσουν πολιτικοί μας όπως ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Παπανδρέου ΤΩΡΑ για τις ευθύνες του Κώστα Καραμανλή, θα μου πείτε, λοιπόν, εύλογα. Έρχεσαι τώρα εσύ, να μας ζητήσεις ειλικρίνεια από μαντρόσκυλα των Τραπεζών και της εξουσίας;; Δεν έχεις καρπωθεί εσύ, μέσα από το διαφημιστικό σύστημα που σκέπαζε τις…ανησυχίες σου;; Ειδικά τα τελευταία 20 χρόνια….
Ταπεινά θα σκύψω το κεφάλι και θα ομολογήσω πως ουδέποτε το σύστημα ηττήθηκε και ακριβώς εδώ είμαστε.. Τα όπλα ουδέποτε παραδόθηκαν ..Ποιος Ελλην επιχειρηματίας δεν κολυμπά με ….χάρη και άνεση, στην πισίνα των ΜΜΕ σήμερα;; Πληρώνει το κόστος-κρατήστε το αυτό- φορά το μαγιό του και βουτά…Έχει μάλιστα και τις ανησυχίες του καθώς έχουν στο πρόσφατο παρελθόν, πνίγει και κάνα δυο άπληστους σαν τον Ακη….
Το σύστημα έχει ανάγκη από …δροσιά και ζωή. Νάτο…αναζωογονημένο. Όχι μόνον δεν παραιτήθηκε, αλλά αντεπιτίθεται με μανία και σύνδρομο ρεβανσισμού… Εμείς έχουμε μονάχα τον σταυρό μας …Και της επιλογής και τον σταυρό του μαρτυρίου.
