Toυ Γιώργου Καρελιά
Επειδή οι επόμενες, ίσως και οι μεθεπόμενες, εκλογές ενδέχεται να μη δώσουν αυτοδυναμία και επομένως θα χρειαστούν συνεργασίες για να σχηματισθεί κυβέρνηση, δύο είναι οι πιο ορατές και κανονικές (χωρίς εισαγωγικά) λύσεις.
Η μόνη κανονική (χωρίς εισαγωγικά) κυβέρνηση της τελευταίας δεκαετίας είναι η σημερινή, που προέκυψε από τις εκλογές του 2019. Αυτοδυναμία της ΝΔ και «τα σκυλιά δεμένα».
Όλες οι άλλες δεν ήταν κανονικές. Αφήνουμε κατά μέρος την κυβέρνηση Παπαδήμου(2011), που σχηματίστηκε αναγκαστικά με συμφωνία των δύο μεγαλύτερων τότε κομμάτων(ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), διότι έγινε εν μέσω χρεοκοπίας και με συγκεκριμένο σκοπό.
Οι άλλες δύο με κοινοβουλευτικούς πρωθυπουργούς ήταν κυβερνήσεις «παρά φύσιν». Στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά συνέπραξε το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, γεγονός που συγκλόνισε το πιο κραταιό κόμμα της Μεταπολίτευσης, το καθήλωσε σε μονοψήφια ποσοστά και ακόμη δεν μπορεί να συνέλθει. Στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα πήραν μέρος οι ΑΝΕΛ οι ανεκδιήγητου Πάνου Καμμένου. Πέραν των συνεχών προβλημάτων που προκαλούσαν, με αποκορύφωμα την καταψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, η συνεργασία αυτή άφησε στίγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά για τον Τσίπρα, που οδήγησε σε πολεμικό κλίμα τις σχέσεις τους με το ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό φαίνεται μέχρι σήμερα.
Επειδή οι επόμενες, ίσως και οι μεθεπόμενες, εκλογές ενδέχεται να μη δώσουν αυτοδυναμία και επομένως θα χρειαστούν συνεργασίες για να σχηματισθεί κυβέρνηση, δύο είναι οι πιο ορατές και κανονικές (χωρίς εισαγωγικά) λύσεις.
Η πρώτη είναι η συνεργασία της ΝΔ με κάποιο κόμμα στα δεξιά της. Σήμερα υπάρχει η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου. Μια χαρά λύση (θα) είναι: το μεγάλο κόμμα της Δεξιάς (ή Κεντροδεξιάς) θα συνεργασθεί με ένα κόμμα της Ακροδεξιάς. Πού το περίεργο; Και τι νόημα έχουν οι, δήθεν, ευαισθησίες ότι ο «κεντρώος» Κυριάκος Μητσοτάκης «δεν ταιριάζει» με τον ακροδεξιό Βελόπουλο; Ταιριάζει και παραταιριάζει. Όπως ταίριαξε με το τρίο μπελκάντο της ακροδεξιάς του ΛΑΟΣ Βορίδη-Γεωργιάδη- Πλεύρη. Ο Βελόπουλος θα τους μαράνει;
Η δεύτερη λύση είναι από την άλλη πλευρά, δηλαδή η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ. Ένα κόμμα της Αριστεράς συνεργάζεται με ένα του Κέντρου ή της Κεντροαριστεράς. Ομαλά πράγματα. Βεβαίως, όσα έχουν μεσολαβήσει τα τελευταία χρόνια (οι αφύσικες συνεργασίες Σαμαρά-Βενιζέλου και Τσίπρα-Καμμένου, τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση Νοβάρτις με τον ανεκδιήγητο Παπαγγελόπουλο κ.α) έχουν αφήσει πληγές στις σχέσεις των δύο κομμάτων, αλλά στην πολιτική όλα ξεπερνιούνται, αν το θέλουν οι ψηφοφόροι. Και αυτό σημαίνει δύο τινά: στις προσεχείς να έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και, επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ να έχει τόσους βουλευτές που θα φτάνουν για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.
Φυσικά μια τέτοια λύση θα επιφέρει αναταράξεις στο ΠΑΣΟΚ, δεδομένου ότι υπάρχει η υπό τον Ανδρέα Λοβέρδο δεξιόστροφη πτέρυγα, που βγάζει σπυράκια ακόμα και στο άκουσμα της λέξης συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, με δεδομένο ότι οι ψηφοφόροι θα έχουν δώσει την πλειοψηφία στα δύο κόμματα (μόνο με αυτήν την προϋπόθεση γίνεται η συζήτηση περί κυβερνητικής συνεργασίας), όλα θα εξαρτηθούν από την αποφασιστικότητα του Νίκου Ανδρουλάκη. Άλλωστε και ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά ότι στελέχη όπως ο Λοβέρδος και η ευρωβουλευτής Εύα Καϊλή (η οποία κάνει κόνξες στο Ευρωκοινοβούλιο συνεργαζόμενη με την Ευρωδεξιά κόντρα στην κομματική γραμμή) πολύ δύσκολα θα παραμείνουν στο ΠΑΣΟΚ, αν δεν συνεργασθεί με τη ΝΔ μετά τις προσεχείς εκλογές.
Με δεδομένο ότι νέα κυβερνητική συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ σχεδόν αποκλείεται πλέον, τόσο λόγω της τραυματικής εμπειρίας από την πρώτη την περίοδο 2012-2014 όσο και λόγω του σκανδάλου των υποκλοπών, η μόνη πιθανότητα που απομένει είναι η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Την οποία ο μεν Τσίπρας αποκαλεί «προοδευτική», ο δε Ανδρουλάκης «σοσιαλδημοκρατική». Δεν έχει καμιά διαφορά. Αν συμβεί, θα αποφέρει μια κανονική (χωρίς εισαγωγικά) κυβέρνηση, δεδομένου ότι τα δύο κόμματα συμπίπτουν προγραμματικά σε βασικές αρχές της πολιτικής. Αν το θελήσουν και οι ψηφοφόροι, θα την επιβάλλουν πέρα από κάθε εσωτερική «αντίσταση».
Συμπέρασμα: ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας είτε Δεξιάς (ΝΔ) και Ακροδεξιάς (πχ Ελληνικής Λύσης) είτε Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) και Κεντροαριστεράς (ΠΑΣΟΚ) θα είναι κανονική λύση. Οτιδήποτε άλλο θα δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό «τερατογένεση»…
ΑΠΟ ΤΟ NEWS 24 7