Του Γιάννη Νικολάου
Η νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ θα κριθεί εν καιρώ. Σε εύλογο χρονικό διάστημα, στην σκληρή πραγματικότητα, θα αξιολογηθούν οι πολιτικές, η απόδοση των προσώπων, η απήχηση που θα έχουν στους πολίτες.
Εν τω μεταξύ, τα προβλήματα που είχε το ΚΙΝΑΛ πριν από τις εκλογές για την ανάδειξη νέας ηγεσίας εξακολουθούν (προφανώς) να υπάρχουν παρά τις περί του αντιθέτου υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις ότι εξαφανίστηκαν, ως δια μαγείας. Σαν να αρκούσε η (σημαντική και αξιοσημείωτη) συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία και η ανάδειξη νέου Προέδρου για να «επιστρέψει» το κόμμα, ενώ παραμένει αιωρούμενο το ερώτημα από πού και για πού.
Ισχνή επιρροή στις λαϊκές συνοικίες (εκεί που το ισχυρό ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος κυριαρχούσε), χαμηλή διείσδυση στη νεολαία και τις παραγωγικές ηλικίες αποτελούν ορισμένα από τα κυριότερα εμπόδια που θα πρέπει να ξεπεράσει το ΚΙΝΑΛ αν στόχος δεν είναι απλώς η οριακή βελτίωση των εκλογικών ποσοστών αλλά η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στο πολιτικό σκηνικό.
Η τελευταία δεν εμπεριέχεται, δυστυχώς, στα θέματα που εξαγγέλλονται, δεν αρκεί δηλαδή να δηλώσεις ότι θέλεις να ξαναγίνεις μεγάλος για πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου.
Ας συζητήσουμε λοιπόν για το σημαντικότερο θέμα, την πολιτική του ΚΙΝΑΛ στο επόμενο διάστημα. Το ΚΙΝΑΛ είναι κόμμα της αντιπολίτευσης και πρέπει να ανταποκριθεί στον ρόλο του. Μπορεί να διανθίσει την αντιπολίτευση που θα ασκήσει με διάφορα επίθετα (αξιόπιστη, δημιουργική, υπεύθυνη κλπ), αλλά αυτό δεν θα αλλάξει την πραγματικότητα. Τη χώρα κυβερνά η ΝΔ με πολιτική κοινωνικά σηματοδοτημένη και μεροληπτική, υλοποιεί μεθοδικά τη δική της ατζέντα που σταθεροποιεί την πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία της δεξιάς.
Είναι το ΚΙΝΑΛ απέναντι; Για το DNA του παλαιού ΠΑΣΟΚ, δεν θα υπήρχε καν το ερώτημα. Σήμερα όμως το ερώτημα τίθεται δεδομένου ότι ένα τμήμα της εκλογικής βάσης του ΚΙΝΑΛ είναι φιλικά (ή εν πάση περιπτώσει όχι εχθρικά) διακείμενο προς τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη.
Η νέα ηγεσία θα πρέπει να διαχειρισθεί την (προϋπάρχουσα) καθηλωτική αντίφαση, καθώς δεν είναι δυνατό να ηγηθείς του αντίπαλου προς τη δεξιά πόλου του πολιτικού συστήματος αν δεν αναδείξεις τις πραγματικές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές που σε τοποθετούν χωρίς αμφιβολίες στην άλλη όχθη. Αν δεν πείσεις δηλαδή ότι είσαι αμετάκλητα στην άλλη πλευρά και όχι δυνάμει σύμμαχος του αντιπάλου σου.
Η αντιπολιτευτική τακτική που θα ξεδιπλώσει το ΚΙΝΑΛ, θα εμφανίσει και θα κάνει πιο συγκεκριμένη τη φυσιογνωμία υπό τη νέα ηγεσία του.
Η σπονδή στη σοσιαλδημοκρατία δεν αρκεί, άλλωστε δεν υπάρχει (δυστυχώς) μία σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη αλλά διαφορετικές εκδοχές της συχνά με εντελώς αντίθετο κοινωνικό προσανατολισμό και περιεχόμενό στην υλοποιούμενη πολιτική. Που εκτείνονται από μια soft κεντρώα εκδοχή προσομοιάζουσα περισσότερο στους φιλελεύθερους/liberals, μέχρι την σοσιαλδημοκρατία που εκφράζει κοινωνικά αντίθετη, εναλλακτική προς την ευρωπαϊκή δεξιά πολιτική.
Αν λοιπόν το ΚΙΝΑΛ επιδιώκει την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στη χώρα και την ανάδειξή του σε πρωταγωνιστή, πολιτικά ηγεμονικό και εκλογικά κυρίαρχο, στον ένα πόλο του πολιτικού σκηνικού , είναι λογικό να περιμένει κανείς ότι θα οριοθετήσει ως στόχο του την ήττα της ΝΔ και την αλλαγή κυβέρνησης στη χώρα.
Γιατί σημαντικότερο θέμα από την πρωτοκαθεδρία στην αντιπολίτευση είναι ποιος θα κυβερνά τη χώρα. Γιατί η επιδίωξη μεγέθυνσης της εκλογικής επιρροής είναι απολύτως θεμιτή και αυτονόητη για κάθε πολιτικό σχηματισμό, αλλά το κύριο ενδιαφέρον των πολιτών είναι ποιος θα κυβερνά και ποιος θα παίρνει αποφάσεις για την πορεία της χώρας και της ζωής τους.
Η (σωστή) επιδίωξη του νέου Προέδρου όπως την κατέγραψε σε συνέντευξή του «η εποχή που το Κίνημα έπρεπε να απαντήσει με ποιον θα πάει τελειώνει ανεπιστρεπτί», δεν απαντάει στο θέμα με ποια πολιτική πρέπει να πορευτεί η χώρα, ποια θα είναι η κοινωνική της σηματοδότηση και αν η πολιτική που οραματίζεται για τη χώρα το ΠΑΣΟΚ που «επέστρεψε» μπορεί να είναι συμβατή με τη ΝΔ και τις επιδιώξεις της.
Το θέμα είναι, προφανώς, μείζον και θα τεθεί αργά ή γρήγορα όχι με την βολική ερώτηση ποιον επιλέγει το ΚΙΝΑΛ για κυβερνητική συνεργασία. Τακτικές δολιχοδρομίες καθιστούν την απάντηση εύκολη.
Η δύσκολη ερώτηση παραμένει αν η πολιτική της ΝΔ συνορεύει με την φυσιογνωμία και τις απόψεις του ΚΙΝΑΛ. Η δε απάντηση είναι αναγκαστικά μονολεκτική, διαρκής και κρινόμενη καθημερινά από τώρα μέχρι τις επόμενες εκλογές.
AΠΟ ΤΟ FACEBOOK