Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Σε κάθε ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα, ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί καλύπτουν από την τσέπη τους, ανάγκες τους σε μετακινήσεις που δεν αφορούν τη εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Δελτίο συμβάντων πολιτικής ευαισθησίας τελευταίας εσοδείας, στην Ευρώπη:
Στην Εσθονία, η υπουργός Παιδείας παραιτήθηκε, επειδή κρατικό αυτοκίνητο μετέφερε τα παιδιά της στο νηπιαγωγείο.
Στη Γαλλία ο υπουργός Εσωτερικών υπέβαλε την παραίτησή του, επειδή οι κόρες του προσλήφθηκαν στο Κοινοβούλιο στις θερινές διακοπές τους.
Στην Αυστρία ο καγκελάριος παραιτήθηκε, όταν αποκαλύφθηκε ότι προ ετών ως υπουργός διέθεσε κρατικούς πόρους για προβολή, μέσω δημοσκοπήσεων.
Στη Γαλλία προκλήθηκε σάλος όταν έγινε γνωστό ότι πρώην υπουργός ξόδεψε λεφτά του υπουργείου για προσωπικά ψώνια.
Συμπέρασμα: στις δυτικές Δημοκρατίες, ο σεβασμός στο δημόσιο χρήμα, από όσους το διαχειρίζονται, είναι υπέρτατος κανόνας. Η παραβίαση δεν έχει ελαφρυντικά.
Το ποσό δεν έχει σημασία. Πολιτικός με κυβερνητική ιδιότητα που δαπανά, έστω ένα ευρώ που δεν δικαιούται, αποβάλλεται από το δημόσιο βίο – και σίγουρα από την κυβέρνηση.
Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, προσδιορίζεται με ακρίβεια -και φειδώ- τι δικαιούται, σε χρήμα, υποδομές και έξοδα παραστάσεως.
Επιπλέον, τα δικαιούται μόνο ο ίδιος. Με κανέναν τρόπο δεν νοείται δημόσια δαπάνη για μέλος της οικογένειάς του.
Η Ελλάδα έχει κακό παρελθόν στη «νόμιμη» διασπάθιση δημόσιου χρήματος, από πολιτικούς κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Αλλά τα τελευταία χρόνια υπήρξε περιορισμός.
Δεν ήταν εύκολο για υπουργό να πάει διακοπές με το υπηρεσιακό αυτοκίνητο, να στέλνει με το υπηρεσιακό τα παιδιά του στο σχολείο, να επεκτείνει στην οικογένειά του τις παροχές του αξιώματός του.
Κάποιοι το κάνουν. Αλλά ουδείς τολμάει να πάει ως… υπουργός, στο γήπεδο, ή να χρεώσει στο υπουργείο προσωπικές δαπάνες. Εμφανώς και προκλητικά τουλάχιστον.
Και ύστερα ήλθε ο Κυριάκος Μητσοτάκης – με το παρελθόν της υποκριτικής αποποίησης του βουλευτικού αυτοκινήτου, για την οποία τον χλεύαζε ο Άδωνις.
Επί πρωθυπουργίας του το δημόσιο χρήμα διατίθεται ανερυθρίαστα για να καλυφθούν ΙΧ ανάγκες του.
Στρατιωτικά ελικόπτερα, τα κυβερνητικά VIP αεροπλάνα, τα κρατικά αυτοκίνητα με το αντίστοιχο προσωπικό και ό,τι άλλο «χρειάζεται», ακόμη και για την ψυχαγωγία του, τίθενται στην διάθεσή του.
Σε καμία πολιτισμένη χώρα, κρατικά οχήματα δεν θα μετέφεραν την πρωθυπουργική οικογένεια για ποδηλατάδα στην Πάρνηθα, να δει μπάσκετ στην Αμερική, ή για να εξυπηρετήσουν συγγενείς του.
Σε κάθε ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα, ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί καλύπτουν από την τσέπη τους, ανάγκες τους σε μετακινήσεις που δεν αφορούν τη εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Ο Μητσοτάκης, με νοοτροπία πρίγκιπα που θεωρεί το Βασίλειο του ανήκει, εκλαμβάνει ως «δικαίωμα» να πληρώσουν οι φορολογούμενοι το ιδιωτικό υπερατλαντικό ταξίδι του για να παραστεί στο κολέγιο που φοίτησαν η σύζυγος και ο γιος του.
Καθώς δεν είναι η πρώτη φορά, η καταχρηστική σχέση με το δημόσιο χρήμα, έχει όνομα: πλιάτσικο.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR