Του Γ. Λακόπουλου
«Τώρα με χειρουργεί, μια αλλήθωρη νεολαία
μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική…»
Διον. Σαββόπουλος, «Αχαρνής»
Ήταν 10 Μαΐου 2019. Μια ομάδα κουκουλοφόρων είχε σπάσει στη Βουκουρεστίου βιτρίνες καταστημάτων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αρχηγός τη αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, έσπευσε επί τόπου με επικοινωνιακή περιβολή και τις αναγκαίες κάμερες .
Αντιγράφουμε από την «Καθημερινή»:» Δεν γίνεται να είμαστε όμηροι 30 τραμπούκων. Η ασφάλεια και η τάξη την επόμενη μέρα θα επανέλθει. Τέτοιες εικόνες εφόσον μας εμπιστευθεί ο Ελληνικός λαός θα σταματήσουν»
Ο Ελληνικός λαός τον εμπιστεύθηκε. Πέρασαν κιόλας τέσσερις μήνες και οι «εικόνες που θα σταματούσαν» αυξάνονται. Παρά τον αστυνομικό θρίαμβο της απομάκρυνσης του κοντέινερ από τα Εξάρχεια- την οποία πανηγύρισε προσωπικά ο ίδιος- η βία είναι εδώ.
Οι κουκουλοφόροι τα σπάνε όποτε θέλουν και τα μέλη του Ρουβίκωνα όταν δεν έχουν τι να κάνουν μπουκάρουν στα πολιτικά γραφεία των υπουργών του.
Οι εικόνες από την εκκένωση κτιρίων στα οποία είχαν βρει καταφύγιο φουκαράδες πρόσφυγες δεν καλύπτουν το διασυρμό. Ο Χρυσοχοΐδης δεν είναι και τόσο Σούπερμαν- ή δεν έγινε αρκούντως δεξιός.
Η εγκληματικότητα βρίσκεται στα συνήθη επίπεδα. Οι «μπαχαλάκηδες» συνεχίζουν τη δράση τους. Η εμπιστοσύνη του λαού στον Μητσοτάκη ωφέλησε τον Μητσοτάκη, αλλά καθόλου τον λαό.
Αντίθετα τον διευκόλυνε να απελευθερώσει τα κατώτερα αισθήματα του, με ασύδοτες ομάδες που έχουν αναλάβει στο όνομα του έθνους και της θρησκείας να περιποιηθούν δυστυχείς πρόσφυγες. Κατά το δόγμα του Άδωνι Γεωργιάδη που συνεχίζει να μειδιά, όταν δεν βρίζει: «Να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη για φύγουν».
Τοπικά κλιμάκια απάνθρωπων αναλαμβάνουν να εμποδίσουν την εγκατάσταση προσφύγων στην ενδοχώρα, στην οποία δεν τους μεταφέρει ο Τσίπρας και η Τασία, αλλά ο Μητσοτάκης και ο Μιχάλης.
Ο Κυρανάκης ντροπιάζει τη Βουλή υπερασπιζόμενος τις κτηνώδεις προκλήσεις διεστραμμένων στα Διαβατά, γιατί δεν μπορούν «υπήκοοι άλλων κρατών» να μας λένε αν θα φάμε χοιρινό και αν θα πίνουμε κρασί.
Η ποινή του από τον αρχηγό του ήταν ένα τηλεφώνημα συνεργάτη του που του μετέφερε ότι «ο πρόεδρος δυσφόρησα» -και του έκανε τα μούτρα κρέας. Αν έγινε κι αυτό και δεν είναι επικοινωνιακό μπαλαμούτι. Ακόμη μέλος της ΚΟ της ΝΔ είναι και πάμε γι’ άλλα.
Του έριξαν κάτι σφαλιάρες η Ντόρα, ο Κουμουτσάκος και δυο τρεις άλλοι. Η πλειοψηφία των βουλευτών της ΝΔ σιώπησε. Τον θέλουν μεταξύ τους, μαζί με τον Μπογδάνο και τα υπολοιπα «αδωνίδια ή σταγονίδια « που έγραψε ο Μιχ. Τσιντσίνης στην «Καθημερινή».
Στα Γιαννιτσά νέα παιδιά, μαθητές, έκαναν πορεία εναντίον της εγκατάστασης προσφύγων φωνάζοντας ότι δεν θέλουν «λαθρομετανάστες στα σχολεία τους». Αλλά έξυσαν και την άλλη πληγή του Μητσοτάκη για τις Πρέσπες επιμένοντάς σαμαρικά με το άσμα. «Μακεδονία ξακουστή».
Όλο και πιο έντονα το προεκλογικό ακρωτήριο που ο ίδιος διαμόρφωσε του κάνει κριτική και τον κατηγορεί ότι «τους κορόιδεψε».
Τα χειρότερα έρχονται, αλλά στο υπουργείο Παιδείας η κυρία Κεραμέως-” δειλή μοιραία και άβολη αντάμα” -για να θυμηθούμε τον Βάρναλη- μεριμνά για την διδασκαλία των Θρησκευτικών, και καταργεί πανεπιστημιακά τμήματα.
Αντιλαμβάνεται τη «μεταρρύθμιση που ετοιμάζει -κι αυτή- ως μετατροπή του μαθήματος της Ιστορίας από επιστημονικό εγχειρίδιο σε κείμενο «διαμόρφωσης εθνικής συνείδησης». Κάτι σαν τον Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση επί χούντας στο στρατό.
Σταθερός στην πορεία του ο Γεωργιάδης ονειρεύεται τις Πρέσπες να καταρρέουν και την αστυνομία να σπάει πόρτες- εκτός από την Τουλουπάκη στη φυλακή. Και ο Βορίδης ορίζει τη διαφορά από έναν άνθρωπο και έναν ανάπηρο.
Όλα αυτά συμβαίνουν με τον Μητσοτάκη στην Πρωθυπουργία, ή επειδή είναι ο Μητσοτάκης στην πρωθυπουργία.
Μπορεί να είναι μέρος της πολιτικής του κόμματός του και να εκφράζουν βουλευτές, υπουργούς και στελέχη του. Αλλά κάθε καλοπροαίρετος μπορεί να εικάσει ότι είναι μακριά από την οικογενειακή ανατροφή και την προσωπική κουλτούρα του.
Συνεπως αναδύεται το ερώτημα: στους πόσους Κυρανάκηδες και στις πόσες επιθέσεις σε πρόσφυγες θα αναρωτηθεί σαν άνθρωπος: «Θεέ μου τι έκανα;» .
Περίπτωση μετά από όλα αυτά να κάνει χαρακίρι ασφαλώς αποκλείεται. Και δεν χρειάζεται. Η εκλογή του είναι η τιμωρία του.
