Κωστής Χατζηδάκης: Ντ(Μπ)όχα

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Θα περίμενε κανείς ότι ένας πολιτικός που έδρασε 16 χρόνια στο ευρωπαϊκό πολιτικό και μιντιακό περιβάλλον, θα έσπευδε αμέσως να παραιτηθεί από την κυβέρνηση και να ζητήσει εξηγήσεις, από τον Πρωθυπουργό, ως επικεφαλής της υπηρεσίας που τον παρακολουθούσε.

Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς – ο πιο τακτικός ευρωπαίος συνομιλητής του Κυριάκου Μητσοτάκη- αντέδρασε με οργή στη μεταφορά των υπαινιγμών της ιταλικής «Ρεπούμπλικα», για το σκάνδαλο Κατάρ.

Δεν υπάρχει Έλληνας που να μην θέλει να πιστεύει ότι ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο με τη Καϊλή και μια φιλική δήλωση για το Εμιράτο- που μπορεί να οφείλεται σε προσωπική αβρότητα ή πολιτικές σκοπιμότητες της Κομισιόν- συνιστούν εμπλοκή.

Αν μη τι άλλο, αν δίπλα στην Καϊλή προστεθεί και άλλο ελληνικό όνομα, το σκάνδαλο της Ντόχα –θα αναδειχθεί ως αμιγώς ιταλο-ελληνική υπόθεση μπόχας.

Βαρύ για τη χώρα την οποία προτιμούσε ο Εμίρης του Κατάρ, στις περιόδους που έτυχε να κυβερνούν «υιοί του πατρός».

Προς το παρόν η κινητοποίηση των βελγικών δικαστικών αρχών και των ευρωπαϊκών ΜΜΕ, είναι όσα δεν συμβαίνουν στην Ελλάδα σε αντίστοιχες περιπτώσεις μπόχας.

Πχ στο σκάνδαλο Νοβάρτις, οι μάρτυρες χαρακτηρίσθηκαν, «κουκουλοφόροι», ΜΜΕ και …δικαστικοί, αντί να αναζητούν την αλήθεια και να συνδράμουν την έρευνα κυνήγησαν την …εισαγγελέα που την διενεργούσε.

Η Ελένη Τουλουπάκη, -που όταν η ανώτατη Δικαστική Αρχή δικαίωσε την έρευνά της, εστάλη στο εδώλιο με άλλη κατασκευασμένη υπόθεση- ζει αυτές τις μέρες τη μοναξιά της, σε σχέση με όσα κάνουν στην Ευρώπη οι συνάδελφοι της για το σκάνδαλο του Κατάρ.

Μια ακόμη απογοητευτική σύγκριση, αφορά τις παρακολουθήσεις.

Οι δημοσιογραφικές ομάδες που αναζητούν την αλήθεια μετρώνται στα δάκτυλα- ανάμεσά τους , το ημέτερο iEidiseis.gr.

Η δικαστική έρευνα στην Ευρώπη, για τη Ντόχα, ήδη απέδωσε. Αλλά στην Ελλάδα η ταυτόχρονη έρευνα για τη …μπόχα των υποκλοπών, βρίσκεται στα σπάργανα του …Αρείου Πάγου.

Οι Ευρωπαίοι Ντογιάκοι, θα είχαν καλέσει ήδη στην ανάκριση τον Πρωθυπουργό , από τη στιγμή που – ενώ ο ίδιος δεν απάντησε σε σχετικά ερωτήματα ενώπιον της Βουλής, χειροκροτούμενος από αξιοθρήνητους βουλευτές του- η εφημερίδα «Documento», παρουσίασε αυτό που της ζητούσε: στοιχεία.

Με πολύ συγκεκριμένο και αδιαμφισβήτητο τρόπο, η παρακολούθηση, από την ΕΥΠ, επιβεβαιώθηκε στο πρόσωπο ενός θύματος, της ήδη γνωστής λίστας.

Θα περίμενε κανείς ότι ένας πολιτικός που έδρασε 16 χρόνια στο ευρωπαϊκό πολιτικό και μιντιακό περιβάλλον, θα έσπευδε αμέσως να παραιτηθεί από την κυβέρνηση και να ζητήσει εξηγήσεις, από τον Πρωθυπουργό, ως επικεφαλής της υπηρεσίας που τον παρακολουθούσε.

Ο Κωστής Χατζηδάκης αδίκησε τον εαυτό του, την ιδιότητά του και την κοινή λογική με την οικτρή δήλωση: «Δεν πιστεύω ότι, υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να εμπλέκεται ο πρωθυπουργός στην παρακολούθησή μου».

Δικαίωμά του. Αλλά έτσι επιβεβαιώθηκε ποια είναι η πρώτη συνέπεια της μπόχας των υποκλοπών: όταν η παρακολούθηση επιβεβαιώνεται, το θύμα εκλιπαρεί τον θύτη…

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR