Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η χαμηλή ποιότητα διεύθυνσης της εθνικής αντιπροσωπείας και η λειτουργία του σαν να είναι υπουργός, κορυφώνεται με τις Εξεταστικές και Προανακριτικές Επιτροπές: υπηρετεί δουλικά κομματικές υποδείξεις.
Ο πρώτος στη μεταπολιτευτική Δεξιά που εκδήλωσε νοοτροπία ιδιοκτήτη της ελληνικής Πολιτείας -έθνος, κράτος, κυβέρνηση, θεσμοί- ήταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ.
Όταν τον ρώτησαν -κατά τον σχηματισμό της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» από τον Καραμανλή- αν θα μετάσχει ο Ανδρέας Παπανδρέου απάντησε:
«Όχι κι ο Ανδρέας στην κυβέρνηση!». Αργότερα θα συμπλήρωνε: «Αυτός δεν έχει πάει ούτε στον στρατό».
Στο «εθνικό» αστερισμό του -που είχε ήδη αποτυπώσει στο βιβλίο «Φωτιά και Τσεκούρι»- δεν χωρούσε ο φυσικός εκπρόσωπος του μεγαλύτερου προδικτατορικού κόμματος και επικεφαλής της πιο δραστήριας αντιδικτατορικής οργάνωσης.
Ούτε ο πιο συγκροτημένος -από τους λίγους συγκροτημένους, επιστημονικά και με διεθνή καταξίωση- πολιτικούς της εποχής.
Η κρίση του ελληνικού λαού απέτρεψε το ενδεχόμενο να αναλάβει τα ηνία της χώρας ο Αβέρωφ.
Άφησε πίσω του όμως δυο κλώνους: τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κώστα Τασούλα.
Ο Σαμαράς ανανέωσε την ιδιοκτησιακή αντίληψη Αβέρωφ -κληροδοτώντας αταβιστικά στον εαυτό του τις ιδιότητες του Παύλου Μελά και του Μεγάλου Αλεξάνδρου- και ως πρωθυπουργός δεν συνάντησε, ούτε μία φορά, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θεωρούσε ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν άξιος του έθνους. Και δεν επέτρεψε τον εαυτό του την «αντεθνική» υποχρέωση να του παραδώσει την κυβέρνηση το 2015, όπως αποφάσισε ο ελληνικός λαός.
Έτσι έβαλε στο φωτοστέφανό του και τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, που είπε στον Πορθητή «Το δε την πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστίν…».
Ο δεύτερος κλώνος είναι ο Κώστας Τασούλας. Γραμματέας, οικείος και σχεδόν ψυχοπαίδι του Αβέρωφ, αλλά με υποδεέστερο βιογραφικό και ταπεινή καταγωγή.
Μπήκε στην πολιτική ως δήμαρχος Κηφισιάς και κάποια στιγμή φάνηκε ότι εκεί θα τελειώνει η σταδιοδρομία του: πολιτικός μηχανικός τον μήνυσε για αξίωση «μίζας» εβδομήντα εκατομμυρίων δραχμών.
Η εκλογή του στη Βουλή εν τω μεταξύ, απέτρεψε λόγω ασυλίας -με τη συνδρομή και του… Αποστόλου Κακλαμάνη- την έρευνα. Συνέχισε και έφτασε μέχρι υπουργός… Πολιτισμού!
Κανείς δεν περίμενε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχοντας στη διάθεσή του αξιόλογους κοινοβουλευτικούς της ΝΔ, θα τον πρότεινε για πρόεδρο της Βουλής.
Ούτε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έδινε τη συγκατάθεσή του – για να μετανιώσει πικρά αργότερα.
Ωστόσο, με επίγνωση, το συλλογικό υποσυνείδητο των βουλευτών, έδωσε στον Νικήτα Κακλαμάνη ως αντιπρόεδρο, περισσότερες ψήφους.
Αν για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ο Μητσοτάκης είναι ο χειρότερος Πρωθυπουργός από τη Μεταπολίτευση, ο Τασούλας είναι ο χείριστος πρόεδρος της Βουλής.
Η χαμηλή ποιότητα διεύθυνσης της εθνικής αντιπροσωπείας και η λειτουργία του σαν να είναι υπουργός, κορυφώνεται με τις Εξεταστικές και Προανακριτικές Επιτροπές: υπηρετεί δουλικά κομματικές υποδείξεις.
Ειδικά στην Εξεταστική για τις υποκλοπές, ο Τασούλας κάνει -σαρδώνεια- επίδειξη κατάχρησης εξουσίας.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
