Κώστας Τασούλας: Κιτς

Toυ Γ. Λακόπουλου

Κακή χρήση της τεχνολογίας. Πεταμένα λεφτά. Αλλά στην πολιτική τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Το κακόγουστο θέμα -τύπου «ήχος και  φως»- που  πρόβαλε στα Παλιά Ανάκτορα ο Κώστας Τασούλας – έχοντας παραπλανήσει τα κόμματα με την ιδέα  να «τιμήσει» την ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων- πονοκεφαλιάζει.

Τι ακριβώς ήταν το ευτελές συνονθύλευμα από πολεμικές παραστάσεις, παιάνες, ασπίδες και τριήρεις, τανκς, αεροπλάνα και αντιτορπιλικά- με αισθητική -και περιεχόμενο- τύπου Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών;

Θα μπορούσε να είναι προσπάθεια ανάδειξης του ότι οι τύχες του έθνους  βρίσκονται στα κατάλληλα χέρια. Εκτός από τον στρατηγό Στεφανή, υπάρχει και ο Τασούλας -ο Καμμένος  λείπει.

 Καθώς ήταν και ημέρας τιμής στην Παναγία, ο δημιουργός  του αριστουργήματος φύτεψε στο μιλιταριστικό κολλάζ του και την εικόνα της  Θεοτόκου.

Ευτυχώς. Πλέον μόνο στη χάρη της ελπίζουμε τον επόμενο χρόνο -του Τασούλα, αν βρίσκεται στη θέση του- αντί για αβατάρ να χρησιμοποιηθούν φυσικά υλικά και πραγματικά στρατεύματα. Για να κάνει την τιμή πιο ζωντανή. 

Το ερώτημα παραμένει: ήταν αποτέλεσμα στρεβλής ανάγνωσης της Ιστορίας, που συμπληρώνει την χαμηλής ποιότητας διεύθυνση των εργασιών της Βουλής – και της κουλτούρας μιας ομάδας βουλευτών της ΝΔ-, η χονδροειδής απόπειρα ανάδειξης παλιομοδίτικων πολιτικών συμβολισμών και μηνυμάτων; 

Πάντως η επίδραση κάποιας ιδεολογικής διαστροφής έντυσε τη Βουλή  στρατιωτικο-θρησκευτικά. Με συνειρμούς απεικονίσεων που παραπέμπουν σε νοήματα του τύπου «πατρίς, θρησκεία , οικογένεια», «η πολεμική αρετή των Ελλήνων», «Η Ελλάδα πότε δεν πεθαίνει», “των εχθρών τα φουσάτα  περάσαν”.

 Αυτό δεν υποδηλώνει σύγχρονη αντίληψη για το ρόλο των ενόπλων δυνάμεων. Αν είχαν τα σημερινά μέσα οι οργανωτές των εκδηλώσεων της  χούντας στο Παναθηναϊκό Στάδιο, κάπως έτσι θα τις  έστηναν.

 Ο Κώστας Τασούλας, αν δεν παρότρυνε, πάντως επέτρεψε τη διολίσθηση στην αισθητική της ΥΕΝΕΔ. Ίσως παρακινούμενος από τον μακαρίτη Ευάγγελο Αβέρωφ, αφού ως πολιτικό ψυχοπαίδι σταδιοδρόμησε στην  πολιτική. 

 A propos,  που λενε και οι Γάλλοι: σ’ αυτό το πεδίο ίσως θα είχε  διαφορετική πορεία αν η Βουλή δεν εμπόδιζε δυο φορές τον φυσικό δικαστή του να τον κρίνει για όσα -περί χρηματικού εκβιασμού- είχαν καταγγελθεί σε βάρος του από ιδιώτη όταν ήταν δήμαρχος Κηφισιάς.  

Θεωρήθηκε ότι «υπάρχει πρόδηλη πολιτική υποκίνηση στον μηνυτή». Αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος δίκαιης δίκης. Περασμένα – ξεχασμένα.

Ο Τασούλας, πολιτικός που μόνο πλασμένος για αξιώματα κύρους και συνθετικούς ρόλους δεν δείχνει, δεν θα μπορούσε να γίνει θριαμβευτικά ποτέ πρόεδρος της  Βουλής, αν δεν υπήρχε η τάση του Κυριάκου Μητσοτάκη, να επιλέγει  μέτριους – και ο Τσίπρας δεν τον ψήφιζε ασυλλόγιστα.

Του πήρε λίγους μήνες για να δείξει ότι είναι πρόεδρος- έτη φωτός μακριά από τον Αλευρά ή τον Τσαλδάρη.  Για να βγει κακός υπουργός Πολιτισμού  χρειάσθηκε λιγότερο. Αλλά πάντα υπάρχει και το χειρότερο: το θέαμα που πρόβαλε στην όψη του Κοινοβουλίου.

Το σλάλομ ανάμεσα σε αρχαίες και νεότερες μάχες και την εικόνα της Παναγίας ανάμεσα,  δεν ήταν απλώς τέσσερα λεπτά αισθητικό αλαλούμ. Ήταν και «στυγνή προσβολή της Δημοκρατίας» είπε από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Νίκος Φίλης. Η Βουλή δεν είναι υπουργείο.

Φοβιστικά πράγματα. Όταν στο ναό του κοινοβουλευτισμού προβάλεις νυχτιάτικα στρατιωτικά και θρησκευτικά σύμβολα, ο άλλος αλαφιάζεται . Ειδικά, αν μερικά 24ωρα  νωρίτερα έχεις πήξει την Αθήνα στους  κρανοφόρους.

Μόλις το 2017 ο Τασούλας αντέδρασε στο δικαίωμα της  Αριστεράς  να τιμήσει τους νεκρούς της και για την ακρίβεια τον Μπελογιάννη: «Δεν μπορεί εν ονόματι μιας σκληρότατης πράξης σαν τη θανατική ποινή που μπορεί να ήταν άδικη ή δίκαιη, να θεωρούμε ότι η επιδίωξη επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας συνιστά πράξη υπέρ της Δημοκρατίας».

Είχαν περάσει περίπου εφτά δεκαετές από τον εμφύλιο, και 65 χρόνια  τη δίκη Μπελογιάννη, αλλά του διέφευγαν ακόμη οι καθόλου δημοκρατικές συνθήκες υπό τις οποίες δικάστηκε, καταδικάστηκε και εκτελέσθηκε, ο «άνθρωπος με το  γαρύφαλλο».

Είτε τις προσυπογράφει, είτε προσπαθεί να τις δικαιώσει. Με το κιτς θέαμα  στην  πρόσοψη της Βουλής τι ακριβώς προσπαθεί να δικαιώσει;