Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Τσιάρας άνοιξε πολλές κερκόπορτες στους θεσμούς με μια μόνο υπογραφή. Ότι τον υποχρέωσε το Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι ελαφρυντικό. Υπάρχει μια παλαιότερη φράση του Κ. Σημίτη: «Οι υπουργοί δεν είναι υπάλληλοι».
Βγείτε στον δυτικό κόσμο και αφηγηθείτε την εξής ιστορία.
Στην Ελλάδα το κυβερνών κόμμα στέλνει στο Ειδικό Δικαστήριο πολιτικούς αντιπάλους του, με μόνο επιχείρημα την… πλειοψηφία του στη Βουλή.
Μετά κληρώνει τους δικαστές που θα δικάσουν αυτούς που παρέπεμψε δια της αριθμητικής. Και λίγο πριν αρχίσει η δίκη… δίνει προαγωγές στους δικαστές.
Προς τι η βιασύνη; Γιατί δεν περίμενε να τελειώσει η δίκη;
Ανάμεσα στους προαχθέντες σε αντιπροέδρους του Αρείου Πάγου και μια πατενταρισμένη αντισημίτρια – πεπεισμένη παλαιότερα για την αθωότητά του, φασίστα, Κώστα Πλεύρη σε υπόθεση αντισημιτισμού…
Ποιος θα δεχθεί ότι αυτή η χώρα σέβεται το κράτος Δίκαιου;
Σ’ αυτό το προβληματικό αλισβερίσι, έχει τη σημασία του ότι στην ηγεσία της κυβέρνησης βρίσκεται, ως αντιπρόεδρος, ένας πρώην δικαστής, που έχει δηλώσει «φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη»: ο Πικραμένος.
Ντουέτο με τον, μακαρίτη, Βασίλη Κόκκινο πού έλαμψε σε ένα άλλο Ειδικό Δικαστήριο, συμβολίζουν τους ανίερους δεσμούς του συστήματος Μητσοτάκη με το δικαστικό σώμα.
Αλλά το πραγματικό άγος βαρύνει τον, τοποθετηθέντα στο αξίωμα του υπουργού Δικαιοσύνης, Κώστα Τσιάρα.
Ένας Υδραίος στη Λάρισα. Τι δουλειά έχει ένας… μικροβιολόγος βιοπαθολόγος, με τα δικαστήρια;
Προφανώς επειδή δεν έχει, πήρε τον ρόλο του υπουργού – υπαλλήλου… Κανείς δεν πίστευε ότι αυτά που κάνει ως υπουργός του ανήκουν. Έρχονται άνωθεν.
Ο αξιοπρεπής αρεοπαγίτης Δημ. Κράνης, που είχε τοποθετηθεί υφυπουργός του, δεν το άντεξε. Τα βρόντηξε στο εξάμηνο – αρνούμενος την υπουργική υπαλληλία.
Για την εισήγηση που έκανε στο Υπουργικό Συμβούλιο ο Τσιάρας – για προαγωγή, παραμονές της δίκης, των πέντε από τους εφτά δικαστές της σύνθεσης που θα δικάσει Παπαγγελόπουλο και Τουλουπάκη- θα λογοδοτήσει.
Πρωτίστως στη συνείδησή του. Ως γιατρός έχει δώσει έναν από τους πιο δεσμευτικούς όρκους.
Κατά τον όρκο του Ιπποκράτη οφείλει «να μεταδίδει τους κανόνες ηθικής» και να «διατηρεί αγνή και άσπιλη και τη ζωή και την τέχνη του».
Ο όρκος του στην Πρυτανεία, όταν πήρε δίπλωμα του ως γιατρός, αναφέρει: «.. αεί προς ειρήνη και χρηστότητα ηθών συντελέσω, βαίνων εν ευθεία του βίου οδό, προς την αλήθειαν και το δίκαιον αποβλέπων…».
Άσχετα με το χαρτοφυλάκιο που κατέχει; Όχι και τόσο.
Αυτά που τον έβαλαν να εισηγηθεί, εξαγρίωσαν το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και την Αντιπολίτευση.
Όχι μόνο. Η Όλγα Κεφαλογιάννη τον κοπάνησε: «Η ελληνική πολιτεία πρέπει να θωρακίζεται και να προστατεύεται απέναντι σε κάθε είδους μισαλλοδοξία και διακρίσεις».
Ο Τσιάρας άνοιξε πολλές κερκόπορτες στους θεσμούς με μια μόνο υπογραφή.
Ότι τον υποχρέωσε το Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι ελαφρυντικό. Υπάρχει μια παλαιότερη φράση του Κ. Σημίτη: «Οι υπουργοί δεν είναι υπάλληλοι».
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR