Του Ιωάννη Δαμίγου
Η ακαδημαϊκή κοινότητα, οι συνταγματολόγοι και οι νομικοί, άργησαν ως συνήθως να αντιληφθούν (;) και να αντιδράσουν επίκαιρα, θέτοντας κάποια όρια στην κυβέρνηση, πριν εξελιχθεί σε καθεστώς. Φέρουν ευθύνη, καθώς τα δείγματα της κυβερνητικής διάθεσης, είχαν διαφανεί εξ’ αρχής. Και δεν χρειαζόταν να έχει κανείς ιδιαίτερες γνώσεις και ένστικτο, για να κατανοήσει τις άπληστες ορέξεις που κραυγαλέα προοιώνιζαν ακόμα και κατάλυση μέρους της δημοκρατίας.
Η εκ των υστέρων καταδίκη, αυτής της παρακρατικής διακυβέρνησης, με ευκαιρία την “γνωμάτευση” ενός εντεταλμένου εισαγγελέα, δεν τιμά κανέναν από αυτές τις ομάδες, αντίθετα προβληματίζει επιπλέον. Αφού αυτοί, που διασφαλίζουν τους κανόνες και τους νόμους της δημοκρατίας καθυστέρησαν παραδειγματικά να “επέμβουν”, τότε και ο λαός πως να ακολουθήσει, χαμένος στους δαιδάλους της απαξίωσης και της αγωνιώδους προσπάθειας επιβίωσης; Λα(γ)ός την φτέρη έσειε, κακό του κεφαλιού του.
Η κυβερνητική θρασύτητα ακόμα και εκτροπής του πολιτεύματος, σε συνδυασμό με τα λάθη και την παθητική στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όλο το προηγούμενο μεγάλο χρονικά διάστημα, λειτούργησαν ανασταλτικά στην ήδη προβληματική κοινωνία. Τα ελαφρυντικά και οι δικαιολογίες, αυτής της χρόνιας προβληματικής κοινωνίας δεν ευσταθούν, όταν οι προκλήσεις και οι εξόφθαλμες παρανομίες καθημερινά ξεπερνούν και την πιο ξέφρενη φαντασία.
Δεν προλαβαίνει κανείς να καταμετρήσει ακόμα και να αξιολογήσει, τις συνεχείς απώλειες ελευθερίας. Αν αυτές, επί τρία και μισό χρόνια, δεν είναι άμεσα αντιληπτές όταν επηρεάζουν σφόδρα αρνητικά την καθημερινότητα στο super market, στο νοσοκομείο, στο σχολείο, στην ενέργεια, στην εργασία και σε λοιπές κοινωνικές εκφάνσεις, δεν υπάρχει απλώς πρόβλημα αλλά τέλμα. Όσο ο λα(γ)ός συνεχίζει να σείει εκούσια την φτέρη, σίγουρα δεν φταίει μόνο ο κυνηγός.
Χαρακτηριστικό της έλλειψης κοινωνικής αντίδρασης των τελευταίων ετών, υπήρξαν η κινητοποίηση των παιδιών με τα “κόκκινα” μηχανάκια εν μέσω πανδημίας και των καλλιτεχνών, μόνο. Οι υπόλοιποι κλάδοι εργαζομένων, παραμένουν πίσω από τις φτέρες. Μόνο κάποιοι λίγοι “παρακολουθούμενοι” δημοσιογράφοι, μέσω μηνύσεων, αντιστέκονται ακόμα στο καθεστώς.
Η καταδικαστική “γνωμοδότηση” των συνταγματολόγων, δεν αρκεί. Ειδικά αυτή του “πλασαρίσματος” απεταξάμην των ακροκεντρώων, προκαλεί.Και μια πρόταση στους ψηφοφόρους: Στις προσεχείς εκλογές, αν και όταν γίνουν (μήπως υπάρξουν αιφνιδιαστικές αποφάσεις του Αρείου Πάγου περί λόγων αναβολής), μην ξεχάσετε να έχετε μαζί σας την φτέρη, προσεχτικά χωρίς να την σείετε.