Του Ιωάννη Δαμίγου
Δεν αποτελεί δικαιολογία, η προσπάθεια του πρωθυπουργού, να υποβιβάζει με κάθε ευκαιρία την συζήτηση της αντιπαράθεσης, σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα λαϊκίστικου λόγου, να “παρασύρει” τον κ. Τσίπρα σε χρήση μονότονων και επαναλαμβανόμενων φράσεων, συνθημάτων, που δεν προσθέτουν νομίζω κάτι το ουσιαστικό. Ασφαλώς επειδή υπάρχει τεράστια διαφορά παιδείας άρα και σκέψης υπέρ του, σε πιθανή … σύγκριση με τον “ολίγο” κ. Μητσοτάκη, είναι εμφανής και η αμηχανία σε υποστήριξη υιοθέτησης ενός τέτοιου λόγου μόνο ηχηρών εντυπώσεων.
Λυπάμαι, αλλά ενοχλούμαι όταν γίνομαι δέκτης τέτοιων μηνυμάτων, που με έχουν κουράσει πια. Μία φορά να το δεχθώ, από καλόπιστη ανοχή, σαν ένα πυροτέχνημα της στιγμής στην πολιτική αντιπαράθεση εντός Βουλής. Μα να επαναλαμβάνεται στείρα σε κάθε τοπική συγκέντρωση, σε περιοδεία στην επαρχία, υπερβαίνει την όποια αισθητική μου, που με βία αγωνίζομαι να υπερασπίσω και να διατηρήσω, σε ένα ναρκοθετημένο πεδίο φθίνουσας καθημερινότητας. Αδικείτε και τον κόσμο που έρχεται να σας ακούσει, για κάποια νέα σκέψη που θα του προσφέρετε. Και όχι αυτά που παρακολούθησε στην Βουλή, σε αναμετάδοση!
Αρνούμαι σθεναρά στην πνευματική υποτίμηση που με εξωθείτε εκούσια, υιοθετώντας μια τέτοιου είδους λεκτική και επιφανειακή έκφραση, που περιορίζει την ανάγκη προτάσεων, προβληματισμών και συγκεκριμένου σχεδίου πράξεων. Ευτυχώς υπάρχουν και σκεπτόμενοι, επιτέλους! Δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Αντί συνθημάτων που λειτουργούν μόνο θυμικά και πρόσκαιρα, θα ανέμενα απαντήσεις, αντί αναλύσεων των ήδη γνωστών στην πράξη προθέσεων της κυβέρνησης και των μέχρι πρότινος επιτυχιών της “πρώτη φορά αριστερά” περιόδου, χωρίς αναφορά και στις αποτυχίες!
Γνωστό επίσης πως κάθε ημέρα που παραμένει αυτή η κυβέρνηση (που ζητάτε απλά να φύγει), δυσχεραίνει το έργο της όποιας νέας αναλάβει. Ήδη λοιπόν προϋφαίνεται το εξαιρετικά προβληματικό πλαίσιο των επόμενων ετών σε μια δυστοπική πραγματικότητα, που διαμορφώνεται στην Ευρώπη και μοιραία στον αδύναμο οικονομικά και πολιτικά, τόπο μας. Αλήθεια δεν γνωρίζω, αν θα αναλάβετε εκ νέου τον ρόλο του υπεύθυνου, κ. Τσίπρα, που θα “μαζέψει” και πάλι την διαλυμένη οικονομία, όταν και αν σας δοθεί η … ευκαιρία, με όποιο … τίμημα. Δύσκολο να επαναληφθεί, όχι αδύνατο όμως.
Η ανάγκη επιλογής, μεταξύ του τυφλού ο μονόφθαλμος, δεν περιποιεί τιμή στο πρόσωπό σας και δεν θα προσφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και στις δύο αυτές διαφορετικές περιπτώσεις όμως, ο ρόλος είναι καταδικαστικά περιορισμένος εκ των προτέρων, με πρόσκαιρη επιβίωση, αν. Αντίθετα οι απαιτήσεις όλων, λόγω των προσδοκιών που έχετε προκαλέσει, θα φθάσουν στο αποκορύφωμά τους.
Ίσως, μόνο μια ξεκάθαρη δεσμευτική και συγκεκριμένη κυρίως, τοποθέτηση εφαρμόσιμης πολιτικής χωρίς αστερίσκους, να αποτελούσε έναν πόλο έλξης. Στον πολύ χρόνο που μεσολαβεί για … πιθανές εκλογές, αν δεν προκύψει κάποια έκτακτη ανάγκη, στο τέλος της τετραετίας αυτής της εμπορικής κυβέρνησης, προσφέρεται η δυνατότητα αλλαγής της ρητορικής έκφρασης, που πιστέψτε με, ενοχλεί και κουράζει.
Λεφτόδεντρα, ξεριζώματα και προτροπές, περίσσεψαν! Αφουγκραστείτε το τώρα! Πάντα χρήσιμη η Μήδεια, αλλά απαραίτητη και η συμμετοχή στις αναζητήσεις των προβληματισμένων νέων. Αν πηγαίνατε σε κάποια συναυλία του Λεξ ή τον καλούσατε σε μια εκδήλωσή σας (αν δεχόταν), θα σας βοηθούσε, φαντάζομαι, στην κατανόηση της απλής αληθινής γλώσσας, τουλάχιστον των νέων, που απουσιάζουν των μελών σας.
Ζητήστε και την πάντα χρήσιμη γνώμη των νέων, γιατί “γερνάμε” επικίνδυνα τόσο στην σκέψη όσο και στην έκφραση! Και “διαφωνώ με τον προηγούμενο προλαλήσαντα”, έτσι ακούγεστε, διαφωνείτε; Διορθώστε λοιπόν.