Του Μελέτη Ρεντούμη
Οι συνέπειες του κορωνοϊού, έχουν κάνει ήδη αισθητή την εμφάνισή τους τόσο στην παγκόσμια οικονομία όσο και στην ΕΕ, που ενώ άργησε στην αρχή με την γνωστή της γραφειοκρατία να αντιληφθεί το πρόβλημα, στην πορεία συμφώνησε σε σημαντικές παρεμβάσεις και μεγάλα πακέτα στήριξης προς τα κράτη μέλη, μετά από την αναθέρμανση του γαλλογερμανικού άξονα, αλλά και την σύμφωνη γνώμη της Κομισιόν, στο να τα προωθήσει άμεσα και να θέσει τους κανόνες και τα κριτήρια χρηματοδότησης, κυρίως των χωρών που έχουν πληγεί και έχουν άμεση ανάγκη ρευστότητας.
Πρέπει βέβαια να τονιστεί ότι οι χρηματοδοτήσεις προς τα κράτη μέλη, θα ξεκινήσουν στην καλύτερη περίπτωση από το 2021 και μετά, καθώς μένουν ακόμα να διασαφηνιστούν αρκετές λεπτομέρειες για την αναλογία επιχορηγήσεων και δανείων, καθώς και τον τελικό τρόπο της εκταμίευσης.
Εκτός όμως από τα πακέτα βοήθειας που σίγουρα μπορούν να ανασχέσουν την κρίση της πανδημίας και να δώσουν μία ώθηση στην ανάπτυξη, απαιτούνται δραστικότερες, στρατηγικές και πιο μακροχρόνιες παρεμβάσεις που θα ενσωματωθούν στην πολιτική της Ένωσης και δεν θα αποτελούν μία ad hoc προσέγγιση λόγω μίας παρατεταμένης κρίσης.
Η μείωση της ζήτησης παγκόσμια, η κάμψη του ενδοκοινοτικού εμπορίου και η πτώση των εξαγωγών στην ΕΕ, δημιουργούν ήδη πίεση στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια κυρίως στις χώρες του Νότου, που είναι εξαρτημένες από τον τομέα του τουρισμού και της εστίασης.
Υπό αυτό το πρίσμα, πρέπει να επιταχυνθούν οι συζητήσεις για μία ενιαία και ευρωπαϊκή bad bank, στην οποία θα εισφερθεί ένα μεγάλο μέρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων των κρατών μελών, με βάση συγκεκριμένα κριτήρια και προϋποθέσεις και μάλιστα με την υιοθέτηση ενός ενιαίου μοντέλου λογιστικής απεικόνισης και εγγραφής προβλέψεων, γεγονός που θα συνδράμει την ΕΚΤ, να σχεδιάσει πιο αποτελεσματικά τη νέα νομισματική πολιτική για την Ένωση, καθώς και την διάρκεια του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης.
Επίσης συνδυαστικά με τα προβληματικά δάνεια, θα πρέπει να δοθεί ώθηση και στην χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων κυρίως των μικρομεσαίων που στηρίζουν την επιχειρηματικότητα, την κατανάλωση αλλά και τα φορολογικά έσοδα των κρατών.
Με αυτό το σκεπτικό και με φόντο το πρόσφατο Brexit, πρέπει η Ένωση να καταρτίσει ένα σχέδιο, ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο χρηματοπιστωτικό κέντρο στα πρότυπα του Λονδίνου, με στόχο να υπάρχει άμεση διασύνδεση με τις διεθνείς χρηματαγορές και έτσι οι επιχειρήσεις να χρηματοδοτούνται και να αντλούν άμεση ρευστότητα, με ταυτόχρονη αναζήτηση μετόχων και στρατηγικών επενδυτών.
Η παραπάνω διαδικασία, σε συνδυασμό με την αύξηση των δεικτών κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών από τις τιτλοποιήσεις πακέτων δανείων, θα ενισχύσουν την πραγματική οικονομία, θα στηρίξουν το διεθνές εμπόριο και θα δώσουν μία νέα αναπτυξιακή δυναμική, μειώνοντας ταυτόχρονα τις αποδόσεις των ομολόγων και δημιουργώντας συνθήκες αυξημένης ρευστότητας τόσο για νοικοκυριά, όσο και για επιχειρήσεις στον ευρωπαϊκό οικονομικό χώρο.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός