Μήνυμα;

Του Ιωάννη Δαμίγου

Η αυτόνομη κίνηση, του πονηρού καιροσκόπου παντός καιρού, να εκθέσει τον πρωθυπουργό του αλλάζοντας αφήγημα, φανερώνει πως ίσως γνωρίζει για τα νερά που μπήκαν στο μηχανοστάσιο. Βέβαια τον έχει προσβάλει αδιάψευστα στο παρελθόν, αλλά τότε ήταν στο φυσικό του χώρο, μα τώρα στον υπό κατασκευή νέο ακραίο χώρο και με τα γαλόνια του αντιπροέδρου, η ανυπακοή κρύβει το μήνυμα της εγκατάλειψης του πλοίου, με αρχή από τα ποντίκια του. Άλλωστε ο επιτήδειος αγύρτης, έχει στέγες να τον φιλοξενήσουν, για νέο βήμα εφαρμογής της λαϊκίστικης τέχνης του.

Ξεσπάθωσε λοιπόν ο αριβίστας, απειλώντας τον άμεσα, έχοντας κοντά του και τα άλλα ακροδεξιά παλληκάρια του. Όταν μυρίζεται την ήττα, επιστρέφει στα γνώριμα μέρη του, χωρίς τον έλεγχο των καθωσπρέπει σκληρών δεξιών. Σίγουρα η ξεκάθαρη δήλωσή του, πως πρέπει να παρακολουθούνται όλοι και πως διαφωνεί με την “ευαισθησία”, ωιμέ, του πρωθυπουργού, που κακώς έδιωξε Κοντολέοντα και Δημητριάδη, αποτελεί το σήμα αναχώρησης με σωσίβια λέμβο διαφυγής. Εγκαταλείποντας το ναυάγιο και τον καπετάνιο του γλυκού νερού, με το βρακωμένο ασκέρι του, προδομένο από το πρωτοπαλίκαρό του, επαγγελματία απατεώνα.

Ο μηχανορράφος έμπορος, εμπιστεύθηκε τον έμπορο των νανογιλέκων, που έως εχθές έβγαινε μπροστά και έβαζε πλάτη, για την διασφάλιση των υπερκερδών των νταβατζήδων και που τώρα αυθαδιάζει στον κυβερνήτη του, σηκώνοντας δικό του μπαϊράκι. Σαν μικροπωλητής ακροδεξιών βιβλίων με το κιλό, αποκόμισε τα δέοντα, τι είχε και τι έχασε. Μια και πάντα ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο προπαγάνδας και θράσους, που οι νταβατζήδες των ΜΜΕ φούσκωσαν και συντήρησαν προς ίδιον όφελος. Χωρίς την στήριξη αυτών, το ταλέντο του εξαντλείται σε δεύτερο ρόλο κλόουν, διασκεδαστή καταναλωτών supermarket.

Αυτό που δεν έκαναν οι δειλοί πρωτοκλασάτοι του κόμματος, το έκανε ο πωλητής νανογιλέκων. Εκεί που οι βαρύγδουποι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας ρευόντουσαν την αμφισβήτηση, ο από μεταγραφή ακροδεξιός τσιρίδας τον εξέθεσε ευθέως. Πάντα πίστευα όμως, πως του τον είχαν επιβάλει, ακόμα και για το αξίωμα του αντιπροέδρου. Η αλήθεια είναι, πιστεύω, πως πάντα ο πρωθυπουργός ήταν στημένος και δεχόταν οδηγίες, με μόνη ικανότητα τον κυνισμό και την αποφασιστικότητά του. Καθώς εκτός οδηγιών, δεν είχε την δυνατότητα να σταθεί και να ανταπεξέλθει, ούτε με υποβολέα.

Ξεπέρασε εαυτόν και προσδοκίες, καταργώντας κόκκινες γραμμές, σύνταγμα και κανόνες της ισχνής δημοκρατίας, μη έχοντας άλλο πεδίο δράσης! Αποστολή εξετελέσθη. Από τώρα θα δώσει τον προεκλογικό του αγώνα, με λιγότερη υποστήριξη, εκδηλώνοντας τα πιο άγρια ένστικτά του. Με όσους και όσες έχουν πιαστεί από επάνω του, γνωρίζοντας πως δεν θα επανεκλεγούν. Θα ακολουθήσουν και άλλες αποχωρήσεις οσονούπω, ανεπίκαιρες πια.