Μαύρος από την Καλαμάτα

Παιδιά μεταναστών στο λιμάνι της Μυτιλήνης. (Φ το: ΑΠΕ)

Του Γ. Λακόπουλου.

Το λένε οι αριθμοί : σχεδόν οι δυο στους δέκα κατοίκους της χώρας δεν έχουν ως μητρική γλώσσα την ελληνική. Μετανάστες; Όχι όλοι!. Ξένοι; Ούτε! Εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς δεν αισθάνονται μετανάστες, ούτε ξένοι γιατί, απλούστατα, δεν είναι. Δεν έχουν έλθει από πουθενά. Και δεν θέλουν να επιστρέψουν κάπου. Γεννηθήκαν εδώ. Και εδώ θέλουν να ζήσουν. Είναι νέοι μέχρι 20-22 ετών και συγκροτούν έναν πληθυσμό που διαρκώς θα αυξάνεται…

Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τις ιδιαίτερες ανάγκες της ηλικίας τους . Αλλά δυσκολεύονται να τις καλύψουν . Γιατί είναι σαν να μην υπάρχουν-οι ίδιοι, όχι οι ανάγκες. Δεν είναι Έλληνες, δεν είναι αλλοδαποί, δεν είναι τίποτε. Και πάνω από τα κεφάλια τους αιωρείται ένα προσωπικό δίλημμα για τον καθένα.

Θα πάρουν τον καλό δρόμο; Δεν θα φτάσουν πουθενά , λογω τυπικών προσόντων. Θα περιοριστούν σε μια ζωή κατώτερη από τις προσδοκίες και τις ικανότητές τους. Χωρίς την ελληνική ιθαγένεια, θα αποκλείονται από πολλές δραστηριότητες.
Θα πάρουν τον κακό δρόμο; Θα καταλήξουν φτηνό κρέας σε συμμορίες . Θα βγάζουν με βίαιο τρόπο στους δρόμους την εκμετάλλευση, την ταπείνωση και την περιφρόνηση. που έχουν υποστεί οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.

Και στη μια και στην άλλη περίπτωση θα είναι χαμένες γενιές , χωρίς καμιά ευκαιρία.
Το δίλημμα είναι συλλογικό – αφορά ολόκληρη η ελληνική κοινωνία. Είναι δικό της δίλημμα- όχι των μεταναστών. Αυτοί οι άνθρωποι δεν βρίσκονται εδώ μόνο για να μαζεύουν τις ελιές, να καθαρίζουν σπίτια, να γηροκομούν τους ηλικιωμένους, να χτίζουν ωραίους πέτρινους τοίχους και να ζουν για πάντα σαν είλωτες.

Είναι προς το συμφέρον της χώρας να λυθεί αυτό το δίλημμα σε θετική κατεύθυνση. Το πρώτο βήμα σ αυτή την κατεύθυνση είναι η χορήγηση της ιθαγένειας σε όσους έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα , έχουν τις προϋποθέσεις και ζουν όπως ζουν και οι Έλληνες. Χωρίς τη διάκριση της οικογενειακής προέλευσης, του χρώματος, η της θρησκείας.

Δεν είναι μεγαλοψυχία, είναι όρος κοινωνικής συνοχής του μέλλοντός μας. Θα έχουμε διανύσει μεγάλες αποστάσεις , όταν θα έλθει κάποτε η στιγμή που όταν ρωτάς έναν έγχρωμο: “Από πού είσαι;” θα σου απαντάει:” Από την Καλαμάτα”!.

*Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο Protagon.gr στις 26-9-2009