Του Ιωάννη Δαμίγου
Το αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα ξεπλένει την ματωμένη μπουγάδα του στην νοικιασμένη ευρωπαϊκή αυλή, με το αίμα να στραγγίζει στον χώρο της. Το δυσβάσταχτο οικονομικό κόστος του πολέμου και βέβαια δεν θα το σηκώσει μόνη της η Αμερική. Θα το πληρώσει ως συνήθως, ο μόνιμος “πελάτης” της, η Ευρώπη. Όπου κόστος, ο Zelensky, “και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε”.
Αφορμή και όχι αιτία αποτελεί η αλυσιδωτή κατάρρευση αμερικανικών τραπεζών, που μετακυλίει το πρόβλημα στην ήδη προβληματική Ευρώπη. Έχει αρχίσει ήδη η προσπάθεια “μαζέματος” του ηθοποιού που ξεπέρασε τον ρόλο του και τις υποστηρικτικές δυνατότητες που μάταια του παρείχαν οι ηθικοί αυτουργοί σύμμαχοι. Καθώς οι αρωγοί του αδυνατούν να συνεχίσουν το υπέρμετρο κόστος υποστήριξης, παρότι συνέδραμαν ουσιαστικά σε αυτό και οι πειθήνιοι Ευρωπαίοι. Που με τις απανωτές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, η “εμπορική’ ηγεσία του μηχανισμού ελέγχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκούσια έστρεψε κατά των λαών της. Σχεδόν εκβιάζοντάς τους, με αυτήν την επιτηδευμένα σκληρή πολιτική, να κοιτάξουν ακροδεξιά εκδικητικής συμπεριφοράς μονοπάτια. Ακολουθώντας πάντα την διαίρει και βασίλευε ωφελημένη πολιτική των Αμερικάνων.
Οι ευρωπαϊκές τραπεζικές μετοχές βουλιάζουν και εθνικές εποπτικές τραπεζικές αρχές, όπως και (23-24/3) η ΕΚΤ συνεδριάζουν, σε προσπάθεια να πείσουν πως το οικονομικό σύστημα είναι ισχυρά χρηματοδοτούμενο και ανθεκτικό. Καθησυχάζουν, την στιγμή που οι Ευρωπαϊκές αγορές “ματώνουν” παρασύροντας η μια την άλλη, σε ένα μίνι κραχ, προς το παρόν.
Η Ελληνική κυβέρνηση εκτιμά, πως δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης συστημικού προβλήματος, στις Ελληνικές τράπεζες. Όταν το ’08 μεταδόθηκε από τις ΗΠΑ και συνέβαλε στην κρίση δανεισμού, υπογράφοντας το πρώτο μνημόνιο, ο κ. Οικονόμου είπε πως μετά την εμπειρία των τελευταίων ετών, παρακολουθούμε με αυξημένη προσοχή τις εξελίξεις. Αν λάβει κανείς υπόψη την αναξιοπιστία της Ελληνικής κυβέρνησης, σε τόσα άλλα σοβαρά θέματα διαχείρισης με τραγική κατάληξη λόγω έλλειψης πρόνοιας, οι οικονομικές εξελίξεις αναμφίβολα θα είναι δυσμενέστερες από τις ήδη δυσμενείς που επικρατούν.
Είμαστε εκ φύσεως πάντα έτοιμοι και πρώτοι να συνεισφέρουμε τα μάλα, στην πληρωμή του μετακυλιόμενου κόστους, αποδεικνύοντας εμπράκτως την υποτέλειά μας, τόσο στους Αμερικανούς “προστάτες” μας, όσο και στους Ευρωπαίους “υποστηρικτές” μας, σε δύσκολες εθνικές μας στιγμές.