Toυ Κωνσταντίνου Στέργιου
Πάει αρκετός καιρός που ο Τσίπρας, μόνος σχεδόν, αποφάσισε να ξεκινήσει την, κακή και πασοκοκινούμενη για κάποιους σκληροπυρηνικούς αριστερούς της σκέψης του 3%, διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ(;). Για να είμαι ακριβής, 15 Οκτώβρη του 2019 ήταν όταν από το κάστρο της δημοκρατίας, την Πάτρα και την Αχαΐα, ξεκίνησε την περιοδεία του για τον σκοπό αυτό. Από το μακρινό, για πολλούς Έλληνες 2012 (μιας και ξεχνάμε ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ) ο Αλέξης σιγά-σιγά καταλάβαινε ότι αυτός είναι ο άνθρωπος που θα γεμίσει το κενό που άφησε το ΠΑΣΟΚ των 9 ηλιαχτίδων του Ανδρέα Παπανδρέου.
(Γιατί το ΠΑΣΟΚ των 7 ηλιαχτίδων του Ευ. Βενιζέλου, το ΔΗΣΥ, η ΕΛΙΑ ή μετέπειτα ΚΙΝΑΛ είναι η Φιλιππινέζα της δεξιάς, πρωτοστατώντας ως αρωγός με θετική ψήφο σε ψηφίσματα όπως αυτό για την στοχοποίηση των διαδηλώσεων, ή με αρνητική ψήφο στην ιστορική συμφωνία των Πρεσπών, ή με το λάθος της μη συνυπογραφής του κειμένου ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΜΕΡΑ25 για το «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης που γνώρισε αυτός ο τόπος μεταπολιτευτικά για την 17η Νοέμβρη 2020).
Το θέμα είναι πόσο σιγά. Βήματα χελώνας έγιναν από τότε. Με την πλάτη του 44% του 2009 (που το 32% των ψηφοφόρων έφυγε από το ΠΑΣΟΚ) ο Αλέξης έδειχνε ότι μπορεί να είναι κυρίαρχος με τη δύναμη του προοδευτισμού και της σοσιαλδημοκρατίας. Κανένα βήμα ωστόσο προς εκείνη την κατεύθυνση. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχιζε σαν ένα κόμμα του 3-4-5% στη σκέψη και στην πράξη. Ο κόσμος αν και εμπιστευόταν προσωπικά τον Τσίπρα, δεν έκανε το βήμα να γραφτεί στο κόμμα αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μάχιμη αντιπολίτευση, βγήκε κυβέρνηση (Γενάρης 2015) και ξαναβγήκε κυβέρνηση (Σεπτέμβρης 2015) με τις πλάτες αυτών των ανθρώπων. Των ίδιων ανθρώπων που, όμως, δεν έμπαιναν στις τάξεις του.
Ώσπου αποφασίστηκε η διεύρυνση για το αγκάλιασμα της κεντροαριστεράς και του σοσιαλισμού, που είχαν, έχουν και θα έχουν δομή και ξεκάθαρη ιδεολογία. Η διεύρυνση έγινε για να πάει ο ΣΥΡΙΖΑ κοντά και να οργανώσει αυτούς τους ανθρώπους, όχι το αντίθετο. Το 32% δεν περιμένει καμία φωτισμένη «πρωτοπορία» να το διαμορφώσει.
Προτού γίνει όμως η διεύρυνση προηγήθησαν οι ευρωεκλογές και οι βουλευτικές εκλογές. Στις 26 Μαΐου 2019 (ευρωεκλογές) ο ΣΥΡΙΖΑ κατατροπώθηκε και κηλιδώθηκε από τον ‘υπνωτισμένο’ Ελληνικό λαό. Και αυτό συνέβη διότι μέχρι εκείνη τη στιγμή στην Κουμουνδούρου επικρατούσε απάθεια και αμηχανία. Με το εμπάργκο στον ΣΚΑΪ που έκανε «πάρτι» κάθε απόγευμα για τους «άθεους, προδότες ΣΥΡΙΖΑίους», με ένα μάτσο αδύναμα και χωρίς πυγμή στελέχη που όταν έβγαιναν στα υπόλοιπα μέσα ‘ενημέρωσης’ κατέληγαν να ζητούν και συγνώμη ο ΣΥΡΙΖΑ έχανε εκλογικές μονάδες και εμπιστοσύνη. Και στις βουλευτικές εκλογές, στις 7 Ιουλίου 2019 δεν είχαμε δύο κόμματα που διεκδικούσαν εξουσία.. Μεταξύ μας. Από τη μία είχαμε μια διεφθαρμένη ως το κόκαλο (άκρο)δεξιά παράταξη με αρπακτικά που εδώ και 4,5 χρόνια είχαν πάθει σύνδρομο στέρησης εξουσίας, στέρηση σπατάλης και διασπάθισης δημοσίου χρήματος. Κι από την άλλη, κάτι σαν κόμμα με ομάδα που έσκιζε την επικοινωνία Μητσοτάκη με το γάντι.
(Λέγοντας «με το γάντι» εννοώ την τακτική κάποιων μελών που αρκετά συχνά, πλέον, δείχνουν την δυσφορία τους για τη διεύρυνση. Μιλώντας για την τακτική του Νίκου Φίλη ή του Ευκλείδη Τσακαλώτου για παράδειγμα, που, αρκετές φορές, έκαναν αντιπολίτευση στον πρόεδρό τους ενώ ο ίδιος έκανε ότι περνούσε από το χέρι του να στριμώξει την ΝΔ για τα πολυάριθμα λάθη της. Η λυσσαλέα προσπάθεια της ΝΔ να βγει από το αδιέξοδο που είχε επέλθει ήταν μάταιη, ωστόσο ως δια μαγείας έμπαινε ένα εσωκομματικό «αυτογκόλ».
Όπως όταν ο Ευκλ. Τσακαλώτος έκανε κριτική στον Αλ. Τσίπρα για τη φράση «πολιτικός απατεώνας» στον Μητσοτάκη. Η Αριστερά δεν έχει κανένα δικαίωμα να δακτυλοδείχνει και να αμαυρώνει προσωπικότητες για το πολιτικό κέρδος. Έχει όμως κάθε (ηθικό) δικαίωμα να αποκαλεί κάποιον απατεώνα όταν αποδεδειγμένα είναι. Όταν επί 4,5 χρόνια ρίχνουν λάσπη λέγοντάς σε μέχρι και πατριδοκάπηλο, έχεις κάθε ελευθερία να τους δείξεις και να τους προσφωνήσεις απατεώνες, με στοιχεία.
Έπειτα, ο Ν. Φίλης εμφανίστηκε στην Εφ.Συν πριν περίπου ένα μήνα να λέει χαρακτηριστικά: «Οι μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες που έδωσαν νίκες στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν ως σημείο εκκίνησης το βαλλόμενο από τις δυνάμεις του συστήματος 3%. Στο οποίο ανήκαμε όλοι, με τον Αλέξη μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο», «Όσοι αντιπαραθέτουν το 3% στο 36% στην ουσία επιδιώκουν να εγκαταλείψει ο ΣΥΡΙΖΑ τα αριστερά ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του», «Η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα αποδειχθεί αποδοτική εφόσον γίνει με τις αξίες της Αριστεράς».
Λοιπόν, οι λόγοι για τους οποίους ο Ν. Φίλης είναι κατ’ εμέ λάθος είναι οι εξής. Πρώτον, η πορεία προς το 35% πρέπει να χρεωθεί στον Αλέξη σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα. Διότι, η προσωπικότητα που έχει είναι παγκόσμιου βεληνεκούς και ο λόγος του καθηλωτικός και ισχυρός. Δεύτερον, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ διευκολύνθηκαν να μετακινηθούν σε έναν όμορο πολιτικά χώρο μόνο επειδή επικεφαλής αυτού του χώρου ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Ν. Φίλης φαντασιοκοπεί λέγοντας πως «το 35% μπορεί να μετασχηματιστεί σε πλειοψηφικό, πολιτικό και κοινωνικό, προοδευτικό ρεύμα». Ακριβώς επειδή το 35% είναι και πολιτικοκοινωνικό και προοδευτικό ρεύμα, δεν χρειάζεται κανένα μετασχηματισμό. Κλείνει η μεγάλη παρένθεση).
Ένα κόμμα του 4%, με έναν Τσίπρα ικανό για 40%. Έναν, αλλά λέοντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 4% ξεγυμνώθηκε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, που αντί να κατεβάσει ανθρώπους ικανούς που την πρώτη Κυριακή πήραν μόνοι τους 25-30%, κατέβασε και έχρισε υποψήφιους ανθρώπους του παλαιού κομματικού σωλήνα δίχως ιδιαίτερα αισθητή παρουσία στις τοπικές κοινωνίες που κατέγραψαν.. 10-15%.
Και κατά τη διεύρυνση πολλοί «μουρμούριζαν» ότι πάει «πολύ προς τον σοσιαλισμό, πολύ προς την κεντροαριστερά». Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ και θα αλλάξει, και θα διευρυνθεί γιατί είναι κόμμα που το κινεί η ανάγκη. Και όταν ξανακυβερνήσει, πάλι ως λύση ενάντια στην αγανάκτηση, την εξαθλίωση και την φτωχοποίηση θα πάρει το τιμόνι της εξουσίας. Ως μια λύση ελπίδας. Σιγά μην βρει 37 δις. μαξιλάρι στα ταμεία του κράτους όπως άφησε. Και, όπως και να το κάνουμε, είτε είναι αρεστό είτε όχι, αυτό το κόμμα είναι ο Αλέξης Τσίπρας και μια χούφτα ικανά στελέχη γύρω του. Οι υπόλοιποι δεν πα ‘να μεμψιμοιρούν, δεν πα ‘να φύγουν κιόλας; Και το καλοκαίρι του 2015 μετά το δημοψήφισμα έφυγε σχεδόν το 40% του οργανωμένου πληθυσμού του κόμματος και ο Τσίπρας πάλι 35% πήρε στις εκλογές του Σεπτέμβρη. Κι ύστερα από 4,5 χρόνια μάχης με μιντιάρχες, εφοπλιστές, δημοσιογράφους του ψέματος, έχασε με 31,5%. Και ότι έλεγε και ο Γ. Κατσιφάρας για τον Α. Παπανδρέου, θα το πω εγώ για τον Αλ. Τσίπρα. Κάντε και καμιά προσευχή να ‘ναι καλά, διότι δίχως αυτόν δεν θα σας ξέρει ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας σας.