Του Γ. Λακόπουλου
Όσοι καταρτίζουν τον πολιτικό σχεδιασμό στο Μέγαρο Μαξίμου δείχνουν να έχουν χάσει τον μπούσουλα. Πώς αλλιώς εξηγείται η προαναγγελία ψήφου εμπιστοσύνης που θα ζητήσει τις προσεχείς ημέρες η κυβέρνηση, μετά το κοινοβουλευτικό στραπάτσο του ΣΥΡΙΖΑ στην ψηφοφορία για την έγκριση της συμφωνίας;
Μετά την εικόνα που εμφάνισε το κυβερνών κόμμα στη συζήτηση για το Μνημόνιο το μόνο που του έλειπε ήταν να επιστρέψει στην …έδρα της η Ζωή Κωνσταντοπούλου για να ξύσει εκ νέου τις πληγές του. Κάποιοι στο Μέγαρο Μαξίμου πατάνε κουμπιά χωρίς να ξέρουν τη λειτουργία τους.
Με άλλα λόγια, αυτός που είχε την ιδέα για την ψήφο εμπιστοσύνης ή δεν είναι φίλος του Αλέξη Τσίπρα ή δεν έχει ιδέα από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Διότι αυτό που θα συμβεί στη γενικευμένη συζήτηση που προκαλείται με την αίτηση ψήφου εμπιστοσύνης θα είναι ότι επί τρεις ημέρες αντιπολίτευση -και η εσωκομματική αντιπολίτευση -θα μαστιγώνουν αλύπητα τους υπουργούς, που δεν είναι και τα πρώτα κοινοβουλευτικά μεγέθη εδώ που τα λέμε. Αγγίζει τα όρια του αυτομαστιγώματος να επιδιώκει μια κυβέρνηση αυτή τη κατάσταση για τον εαυτό της.
Αλλά και με το αποτέλεσμα που θα προκύψει τι ακριβώς έχει να κερδίσει ο Τσίπρας; Με την ψηφοφορία που θα επακολουθήσει μετά το τριήμερο μαρτύριο των υπουργών δυο ενδεχόμενα θα υπάρχουν.
-Το ένα θα είναι να μην πάρει ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση και να αναγκαστεί ο Πρωθυπουργός να υποβάλει την παραίτηση της. Δεν θα είναι ταπεινωτικός αυτός ο τρόπος αποχώρησης; Δεν είναι ήδη πολλές οι κοινοβουλευτικές ήττες που έχει υποστεί το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση, ώστε να επιδιώκει και μία ακόμη, τη μεγαλύτερη;
-Το άλλο ενδεχόμενο είναι να …πάρει ψήφο εμπιστοσύνης. Δηλαδή οι βουλευτές που καταψήφισαν τη συμφωνία να υλοποιήσουν τις αλλόκοτες θεωρίες τους «στηρίζουμε την κυβέρνηση, αλλά δεν ψηφίζουμε το Μνημόνιο» και να δώσουν θετική ψήφο στην ψηφοφορία. Ακόμη και ως πλάκα να το δει κανείς δεν μπορεί να αποκλεισθεί.
Τι θα κάνει σ’ αυτή την περίπτωση ο Πρωθυπουργός; Θα θεωρήσει ότι η κυβέρνησή του έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής και θα προχωρήσει; Αυτό θα είναι φαρσοκωμωδία και θα μετατρέψει την κυβέρνηση σε καρικατούρα. Σταδιακά θα οδηγήσει στην προσωπική απαξίωση του Πρωθυπουργού, καθώς θα έχει μια κυβέρνηση που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά δεν θα έχει περιθώρια νομοθετικής πρωτοβουλίας: όσοι καταψήφισαν το Μνημόνιο δεν πρόκειται βέβαια να ψηφίσουν τους εφαρμοστέους νόμους. Τι είδους κυβέρνηση θα είναι αυτή που θα στηρίζεται στον Βαρουφάκη, τη Ζωή και την κομπανία της δραχμής;
Για να συνεχίσει την πολιτική πορεία του ο Αλέξης Τσίπρας από τη θέση του Πρωθυπουργού – την οποία μπορεί ακόμη να διεκδικεί από το εκλογικό σώμα κατά τις ενδείξεις- χρειάζεται νέα κοινοβουλευτική ομάδα και νέα κυβέρνηση. Με απλά λόγια χρειάζεται εκλογές.
Συνεπώς, η μόνη διέξοδος που έχει μπροστά του είναι να προσφύγει αμέσως στις κάλπες με νέο πρόγραμμα και νέα ψηφοδέλτια, δεσμευόμενος ευθέως και χωρίς υποσημειώσεις, ότι θα υπερασπιστεί την ευρωπαϊκή υπόσταση της χώρας με ένα νέο κυβερνητικό σχήμα ικανών και αξιόπιστων προσώπων.
Πρακτικά αυτό ισοδυναμεί με επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ με άλλους όρους και άλλα πρόσωπα, αλλά δεν έχει άλλη επιλογή. Αν δεν το κάνει στο τέλος θα του πάρει το κόμμα ο Λαφαζάνης.
Σε κάθε περίπτωση η ιδέα για την ψήφο εμπιστοσύνης οδηγεί σε αδιέξοδο και είναι παράδοξη η επιλογή της. Εκτός αν δεχτούμε την εκτίμηση όσων υποψιάζονται ότι η διάσπαση στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τη μορφή που εμφανίζει: απλώς θα κατεβεί στις εκλογές με… δύο κόμματα!
