Του Σάκη Τόδουλου
Αίγινα, 31 Αυγούστου 2019
Ξύπνησες ιδρωμένος μέσα στην αυγουστιάτικη νύχτα.
Κι ο πόνος στο πόδι δεν λέει να σ’ αφήσει.
Θυμήθηκες «το όνειρο» του Μίκη και τις κλωτσιές που σού ‘ριχναν το 62 όταν πήγαινες, κάθε βράδυ, για να δεις την παράσταση «Το Τραγούδι το νεκρού αδελφού» στο θέατρο Καλουτά.
Τι να κάνει άραγε ο Ψηλός, σκέφτεσαι; Έχεις μέρες ν’ ακούσεις νέα του, αλλά διαβάζεις αυτά που γράφει και είσαι ήρεμος, γιατί νοιώθεις ότι είναι «όρθιος».
Ξεχνάς τα δικά σου και σκέφτεσαι την είδηση που σου έστειλαν χθες.
Η λατρεμένη σου Μαρία Φαραντούρη και η αγαπημένη σου Έλλη Πασπαλά θα συναντήσουν στην αυλαία του 14ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αίγινας το ερχόμενο Σάββατο (31 Αυγούστου 2019) την πολυαγαπημένη σου ανιψιά Κατερίνα Πολέμη. Και όλα αυτά υπό την εμπνευσμένη διοργάνωση της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας Ντόρας Μπακοπούλου.
Ο νους σου τρέχει σαν αστραπή στους «Δρόμους Παλιούς» που περπάτησες μαζί με τη Μαρία. Στις βραδιές μυσταγωγίας στο «Τζάκι» που μάζευες λουλούδια από τα γύρω ζαχαροπλαστεία για να τα δώσεις στη Μαρία. Στις αγωνίες και στους αγώνες για το δίκαιο. Στις προσπάθειες «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα» και να «σηκώσουμε τον Ήλιο πάνω από την Ελλάδα»! Στους θυμούς, τις συμφιλιώσεις, τα οράματα, τον «καιρό και την απαντοχή που κάνανε συντρίμμια την καρδιά» σου.
Η μνήμη σού παίζει περίεργα παιχνίδια. Έξαφνα σου φέρνει στ’ αφτιά τη φωνή της Έλλης να σου λέει συγκλονιστικά: «Τα παιδιά που αγαπηθήκανε, φύγαν σ’ άλλην εποχή». Και να σου μιλά για «το τραίνο που έφυγε» και το «καλοκαίρι στην Πράγα» και να σε ξαναβάζει στην κύκλια πορεία της ζωής.
Άλογο άγριο η μνήμη. Την ίδια στιγμή που σε πλημμυρίζουν οι στίχοι και οι μουσικές, σού ‘ρχονται οι εικόνες της μικρής ανιψιάς σου, της Κατερίνας. Από τα παιχνίδια στα βότσαλα της Άνδρου, την βλέπεις ξαφνικά στη σκηνή και δακρύζεις. Σε ταξιδεύει με τη μουσική της από τη «Μικρά Αγγλία» στη «Μεγάλη Χίμαιρα». Η φωνή της και η παρουσία της στη σκηνή σε μαγεύουν.
Έχεις αρχίσει να φαντάζεσαι τη φωνή της λατρεμένης σου Μαρίας να τυλίγεται με τη φωνή της πολυαγαπημένης σου Κατερίνας και γύρω τους να δένεται η φωνή της έξοχης Έλλης.
Ήδη σχεδιάζεις με το νου και ποια τραγούδια θα τραγουδήσουν και κατανέμεις ρόλους. Ενθουσιάζεσαι.
Κάπως ξέχασες τον πόνο στο πόδι σου.
Για τον πόνο στην ψυχή σου δεν μιλάς. Σιωπάς υπερήφανα. Πρέπει, άλλωστε, ν’ αντέξεις.
Κι «ο κόσμος ξημερώνει».
Σηκώνεσαι να φτιάξεις καφέ.
Κύκλος ο βίος και η πολιτεία των ανθρώπων, σκέφτεσαι.
Το χεις πάρει απόφαση.
Αυτή την συνάντηση δεν θα τη χάσεις.
Σκέφτεσαι τον ποιητή: «Θα μείνω εδώ με λέξεις και λαούς και δρόμους που με προσμένουνε ξανά, και που χτυπούν με χέρια έναστρα την πόρτα μου».
Αυτή τη συνάντηση δεν θα τη χάσεις. Κι ας πονάς!
Σάκης Τόδουλος, ξημέρωμα 28ης Αυγούστου 2019