Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Είναι καλό για έναν πολιτικό να φτάνει στην ηγεσία του κόμματός του. Αρκεί ο αέρας εκεί ψηλά να μην οδηγεί σε βέρτιγκο!
Η εντολή που πήρε ο Νίκος Ανδρουλάκης από όσους τον ψήφισαν για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, του έδινε συγκεκριμένη ώθηση – και φάνηκε αμέσως.
– Να ανασυντάξει το κόμμα του, σε κατεύθυνση που να το συμπεριλαμβάνεται στο ρεύμα επικράτησης των δυνάμεων που μπορούν να συγκροτήσουν προοδευτική κυβέρνηση- στη θέση της σημερινής.
Δεν είχε παρά συνεισφέρει σ αυτό το ρεύμα, ζητώντας από τους πολίτες, που αυτοτοποθετούνται στη Δημοκρατική Παράταξη, να βελτιώσουν το συσχετισμό επιρροής μεταξύ του ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο απλό.
Το κάνει δύσκολο όταν βεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να συμβάλει ώστε να γίνει Πρωθυπουργός ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Μητσοτάκης.
Τότε ποιος θα γίνει; Ας του εξηγήσει κάποιος ότι, οι επόμενες εκλογές αυτό ακριβό το ζητούμενο θα έχουν: είτε ο ένας, είτε ο άλλος.
Να αλλάξουν ως τότε επικεφαλής τα δυο μεγάλα κόμματα δεν προβλέπεται…
Ενδεχόμενο να μπορεί να επιβάλει ο ίδιος Πρωθυπουργό -που δεν θα είναι ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Μητσοτάκης- δεν φαίνεται.
Κυβέρνηση, χωρίς τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ δεν βγαίνει.
Εκτός αν πιστεύει ότι θα πάρει τη θέση του ενός από τους δυο – οπότε πρέπει να το κοιτάξει.
Όπως να κοιτάξει και τα ελληνικά του. Το ΚΙΝΑΛ -ή όπως αλλιώς θα το μετονομάσει- ΔΕΝ είναι η «Δημοκρατική παράταξη». Ούτε απλώς «παράταξη».
Αν στις δικές του προσλαμβάνουσες, η επιρροή της Δημοκρατικής παράταξης είναι 8% -άντε και όσο παραπάνω επιδιώκει να πάρει ο ίδιος- κάτι δεν υπολογίζει σωστά.
Όταν δηλώνει «υπέρ των συνεργασιών με αξιακό τρόπο», ας σταθεροποιηθεί σε ένα σημείο.
Από τη μια κόβει τη συνεργασία με την ΝΔ, αλλά από την άλλη δεν την αποκλείει, καθώς «υπάρχουν με όλα τα κόμματα σημεία που συμφωνούμε».
Θα βοηθούσε επίσης να γίνει κατανοητός, αν απέφευγε να μιλάει εναντίον του Τσίπρα και ταυτόχρονα για κυβέρνηση με «σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα».
Γιατί μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπάρξει.
Ακόμη και αν το ΚΙΝΑΛ ανταλλάξει στην κάλπη τα ποσοστά του με τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, τη βοήθεια του Τσίπρα θα χρειαστεί για να σχηματίσει ο ίδιος «σοσιαλδημοκρατική» κυβέρνηση.
ΝΔ και σοσιαλδημοκρατία, δείχνει λίγο χλωμό.
Έστω και αν ο ΣΥΡΙΖΑ «εκφράζει την ιδεολογία της κομμουνιστικής Αριστεράς», όπως αποφάνθηκε.
Ή παρότι το σημαντικότερο στοιχείο που διέκρινε στο συνέδριο του Τσίπρα ήταν ότι «αποθεώθηκε ο Πολάκης».
Τουλάχιστον ο Μητσοτάκης απλώς τσαντίσθηκε γιατί οι Συριζαίοι «επιμένουν να έχουν τον ίδιο αρχηγό για 15 χρόνια».
Συμπέρασμα: Είναι καλό για έναν πολιτικό να φτάνει στην ηγεσία του κόμματός του. Αρκεί ο αέρας εκεί ψηλά να μην οδηγεί σε βέρτιγκο!
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR