Του Γ. Λακόπουλου
Στην «υπόθεση Παππά», για την οποία ΝΔ στήνει, Προανακριτική Επιτροπή με επιχείρημα ότι… έχει πλειοψηφία, έχει δυο πλευρές που θα σκίαζαν κάθε κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Η μια είναι η ανηθικότητα της εκτρωματικής νομοθεσίας, που θέσπισαν ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Ένας υπουργός δεν κρίνεται για ενδεχόμενο ποινικό αδίκημα από την τακτική Δικαιοσύνη, αλλά από τους…πολιτικούς αντιπάλους του.
Ήταν ο μηχανισμός με οποίο ισορροπούσαν μεταξύ τους για χρόνια. Δίκαζε η πλειοψηφία. Πότε δάγκωναν και πότε κάλυπταν ο ένας τον άλλον, με βάση την….αριθμητική και τα συμφέροντα.
Ο νόμος «περί ευθύνης υπουργών», έχει μακρά ιστορία. Αλλά η επικαιροποίηση του στις μεταπολιτευτικές συνθήκες, συνιστά πολιτική αθλιότητα.
Η δεύτερη πλευρά είναι οι υποτιθέμενες πράξεις του Νίκου Παππά , που θα κρίνουν -, ως εισαγγελίες και ανακριτές- βουλευτές της ΝΔ . Είναι ο απόλυτος ευτελισμός του δημοσίου βίου.
Στην αρχή καταλόγιζαν στον Παππά ότι μεσολάβησε σε συναλλαγή του Καλογρίτσα με Λιβανέζικη εταιρία για να αποκτήσει κανάλι ο ΣΥΡΊΖΑ. Μετά το άλλαξαν: ο εργολάβος έδωσε τα τρία εκατομμύρια που τσέπωσε , στον Κ. Βαξεβάνη για να στήσει εφημερίδα.
Το σενάριο ανατινάχθηκε από το περιεχόμενο του. Δεν έβγαιναν οι ημερομηνίες και οι Λιβανέζοι κέρδισαν το δικαστήριο για τα λεφτά που «τους έφαγε» – κατά τη διατύπωση τους- σημερινός αρωγός της ΝΔ. Με δικηγόρο βουλευτή του ΚΙΝΑΛ που διώκεται για δωροληψία.
Έτσι το στόρι ξανάλλαξε. Ο Παππάς προσπάθησε – αντισυνταγματικά-να «στήσει» διαγωνισμό για να …ανατρέψει το τηλεοπτικό τοπίο. Άλλα αντ άλλων.
Και οι δυο διαγωνισμοί ήταν κατά γενική παραδοχή αδιάβλητοι. Ποιο «στήσιμο»; Το αντίθετο. Καθώς ο Παππάς έλεγε «όποιος έχει γεμάτο πορτοφόλι παίρνει συχνότητα», μάλλον τη ΝΔ ευνόησε , που είχε «ματσό» φίλους.
Ότι παρότρυναν -πράγματι- άνθρωποι της τότε κυβέρνησης τον Καλογρίτσα , να πάρει μέρος στη διεκδίκηση συχνότητας , δεν έχει σχέση με τη διαγωνιστική διαδικασία. Ήταν απλώς στοιχείο άγνοιας και ανοησίας.
Η αντισυνταγματικότητα προέκυψε επειδή ο Μητσοτάκης δεν έστελνε, σκοπίμως, εκπρόσωπο της ΝΔ στο ΕΣΡ και η κυβέρνηση ανέθεσε την αρμοδιότητα σε μια γενική γραμματεία, μπροστά στο δίλλημα: η μένουν τα πράγματα ως έχουν, ή προχωρούν με νόμο.
Αλλά ο διαγωνισμούς μια χαρά έγινε και δεν είχε Καλογρίτσα. Το ΣτΕ εν συνεχεία ακύρωσε την παράκαμψη του ΕΣΡ, όχι τη διαδικασία.
Η γελοιότητα κορυφώνεται με τον ισχυρισμό ότι με ένα φιλικό κανάλι ο ΣΥΡΊΖΑ θα είχε τον έλεγχο της τηλεόρασης..
Με τους ιδίους φαιδρούς ισχυρισμούς το κόμμα της αγοράς δεν αναγνώριζε το δικαίωμα του Στ. Ψυχάρη να πουλήσει την επιχείρησή του σε όποιον ήθελε.
Αυτοπροσώπως ο Μητσοτάκης …κατάγγειλε στη Βουλή ότι θα …«αλωθεί η ενημέρωση», αν πάρει τις εφημερίδες του ΔΟΛ ο Σαββίδης και πάψουν να τον υποστηρίζουν!
Συμπέρασμα: Δεν υπάρχει νόθευση των διαγωνισμών. Υπάρχει όμως νόθευση της προσπάθειας να νομιμοποιηθεί το τηλεοπτικό τοπίο. Αυτή όμως δεν έγινε από τον Παππά, αλλά από το σύστημα Μητσοτάκη- που ήθελε να παραμείνει η τηλεόραση στα χέρια των χορηγών του.
Ο υπουργός του Τσίπρα ήταν απλώς το κορόιδο. Έβλαψε μόνο το κόμμα του και κανέναν άλλον. Αυτό είναι λόγος να τον αποσύρουν από την πρώτη γραμμή. Αλλά είναι δικό τους καπέλο.
Ποινική ευθύνη του δεν προκύπτει. Ούτε διαγωνισμούς έστησε, ούτε ήταν σε θέση να το κάνει.
Ένας ερασιτέχνης της πολιτικής που έμπλεξε με τους επαγγελματίες της διαπλοκής από τη μια και της ψεύδους επιχειρηματικότας από την άλλη.
Ότι τον οδηγούν τώρα από κοινού σε Προανακριτική δεν έχει σχέση με το παρελθόν, αλλά με το, κοντινό, μέλλον. Για την ακρίβεια, με τις εκλογές.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR