Νίκος Παππάς: Τα γκολ στην παράταση είναι να τα καλύτερα

Του Ανδρέα Δεληγιάννη

Ο υπουργός Ψηφιακής  Πολιτικής Νίκος Παππάς -με άλλο υπουργικό τίτλο στην αρχή της κυβερνητικής θητείας του-ήταν ο πρώτος υπουργός  τον οποίο προσπάθησαν να σταματήσουν οι συνεργαζόμενες δυνάμεις της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και των επιφανέστερων παραγόντων της διαπλοκής.

Για την ακρίβεια προσπάθησαν να σταματήσουν την αδειοδότηση των καναλιών  που ανήκαν στην δικαιοδοσία του. Αυτοί έβαζαν τις ιδέες και ο νεόκοπος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης την πολιτική επικύρωσή τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ιδέα ήταν να μη στείλει η ΝΔ εκπρόσωπο στο ΕΣΡ. Νυν υπέρ πάντων αγών.

Έτσι δεν θα μπορούσε να προκηρύξει το διαγωνισμό που σχεδίαζε ο Παππάς. Ή θα εγκατέλειπε την προσπάθεια και θα ακολουθούσε την πεπατημένη που παρέλαβε ή θα τον περίμενε στη γωνιά το Συμβούλιο της της Επικράτειας.

Έτσι συνέβη. Ο Παππάς έκανε τον διαγωνισμό για τέσσερις άδειες -με προοπτική να δώσει και άλλες τρεις θεματικές αργότερα- με έναν νομικό ακροβατισμό που μετέφερε την αρμοδιότητα στην κυβέρνηση.

Το αποτέλεσμα ήταν θριαμβευτικό: αμεροληψία και 245  εκατομμύρια ευρώ  στο κρατικό ταμείο- από εκατό που περίμενε. Οι ενδιαφερόμενοι πλήρωναν όσο -όσο, εκεί που δεν πλήρωναν τίποτε.

Ωστόσο ο Παππάς δεν το χάρηκε. Το ΣτΕ  -ωθούμενο και από κάτι χοντράδες που έκαναν οι Συριζαίοι -ακύρωσε το διαγωνισμό. Όχι τον Νόμο Παππά, όπως πανηγύριζαν διάφοροι παρατρεχάμενοι των  καναλαρχών. Μόνο τη διάταξη για το διαγωνισμό. Η υποχρέωση για άδεια παρέμεινε.

Ωστόσο για την κυβέρνηση πολιτικά ήταν πλήγμα και ο υπουργός το πλήρωσε στον επόμενο ανασχηματισμό. Ο Τσίπρας τον μετακίνησε σε πιο μακρινό από τον ίδιο υπουργείο, αλλά μαζί με τον νόμο του. Πρακτικά του έδωσε το δικαίωμα να συνεχίσει.

Ο ίδιος το πήρε προσωπικά και επέμενε ότι το σκορ ήταν ισόπαλο και όχι  1-0 υπέρ των άλλων. Η  απόφαση του ΕΣΡ  που όριζε τις άδειες σε εφτά -από απεριόριστες  που έλεγαν η ΝΔ και οι σπόνσορες της- και μια δυο από αυτές να μένουν απούλητες, τον κράτησε στο παιχνίδι.

Έκτοτε έπαιξε παραγωγική μπάλα, με υπομονή και χωρίς θεαματικές  κινήσεις.Άλλωστε ήταν δουλειά της ανεξάρτητης αρχής πλέον. Η λήξη του παιχνιδιού τον βρήκε νικητή. Στην παράταση, αλλά χωρίς καμία αμφισβήτηση. Όλοι ευχαριστημένοι.

Αν υπολογίσει κανείς τι προηγήθηκε, είναι θρίαμβος. Σχεδόν τρεις δεκαετίες από την άναρχη  εισβολή της  ιδιωτικής τηλεόρασης, η Ελλάδα απέκτησε οργανωμένο τηλεοπτικό τοπίο με κανόνες και κανάλια που εκπέμπουν με άδεια.

Ήταν μια μάχη που θα είχε οπωσδήποτε θύματα και είχε. Αλλά δεν ήταν ο Νίκος Παππάς. Ήταν  δυο-τρεις μιντιάρχες που χάθηκαν στο δρόμο και μερικά σύμβολα κυριαρχίας της διαπλοκής που κατέρρευσαν.

Δεν ξέρουμε αν η νέα τηλεόραση θα είναι καλύτερη. Θα είναι πάντως νόμιμη και η Πολιτεία, ως φορέας προστασίας της κοινωνίας, θα έχει το ρόλο της. Θα είναι επαγγελματική και όχι μακρύ χέρι της οικονομικής εξουσίας για έλεγχο της πολιτικής. Τώρα ένας πολιτικός πρέπει να το θέλει ο ίδιος πολύ  για να τεθεί υπό την χειραγώγηση μιντιάρχη.

Αυτή είναι η συνεισφορά του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής στον εκσυγχρονισμό της χώρας και τη δικαίωση των κυβερνητικών αντιλήψεων. Δεν είναι λίγο. Ο ίδιος μπορεί να κερδίσει γι’ αυτό αναβάθμιση στο νέο ανασχηματισμό.

Και να μη συμβεί, ως νέος πολιτικός, έμαθε ότι τα καλύτερα γκολ μπαίνουν στην παράταση -μέρες που είναι.