Ντόρα Μπακογιάννη: Το  άδοξο τέλος μιας κυρίας της πολιτικής

Του Ανδρέα Δεληγιάννη

Σε μέσο ενημέρωσης ιδιοκτησίας προσώπου με το οποίο σχετίζεται προσωπικά η ιδία, αναφέρθηκε ότι είναι οριστικό: η Ντόρα Μπακογιάννη θα είναι υποψήφια στις επόμενες βουλευτικές στα Χανιά και ήδη προετοιμάζεται. Για να το λένε, έτσι είναι.

Άλλωστε τον τελευταίο καιρό η κυρία στάζει μέλι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη που την πέταξε στο καναβάτσο. Αλλαγή ιδιαίτερα αξιοσημείωτη για όσους την έχουν ακούσει να μιλάει για τον αδελφό της και τη νύφη της μέχρι πρόσφατα. Αλλά αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες  οικογένειες.

Η ουσία είναι ότι η Ντόρα Μπακογιάννη, πολιτικός  με εντυπωσιακό  βεληνεκές και μεγάλες προσδοκίες  από την πολιτική- πως λέμε: ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς-  τελειώνει άδοξα. Αγωνιώντας να εξασφαλίσει μια έδρα σε μια εκλογική περιφέρεια της επαρχίας, με συνθήκες μάλλον ταπεινωτικές για την ίδια, αφού πέταξαν έξω τον βασικό διεκδικητή έδρας σ’ αυτόν το νομό για να τη διευκολύνουν-και αυτή δεν μίλησε.

Τα Χανιά είναι το λημέρι της οικογένειας Μητσοτάκη, αλλά η Ντόρα δεν είναι βέβαιο ότι κρατάει τα ηνία της πλέον. Η τοπική οικογενειακή περιουσία πέρασε στον αδελφό της και η κεντρική πολιτική επένδυση της οικογένειας αποσύρθηκε από την ίδια- πάλι υπέρ του αδελφού της.

Όποιος  αναζητήσει πληροφορίες κάποια στιγμή για να γράψει την ιστορία των Μητσοτάκηδων, στο κεφάλαιο για τις σχέσεις των δυο αδελφών θα βρει στοιχεία που παραπέμπουν στις δολοπλοκίες των Βυζαντινών -όταν στα παλάτια τα μέλη των οικογενειών αλληλοεξοντώνονταν.

ΦΩΤΟ: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Στο Μητσοτακέικο  υπήρξε αδιανόητη ανατροπή, όταν η Ντόρα έχασε τα πρωτεία και εν συνέχεια ο αδελφός της αξιοποίησε , όπως του αποδίδουν, το κομματικό του αξίωμα για να εκκαθαρίσει προσωπικές διάφορες μαζί της. Αφού νωρίτερα  συνέπραξε με τον οικογενειακό εχθρό σε βάρος της. Αυτά δεν συμβαίνουν σε όλες τις οικογένειες, αλλά μόνο σε όσες έχουν την εξουσία ως υπέρτατη επιδίωξη- πέρα από σχέσεις, αισθήματα και συμφωνίες

Η πρωτότοκη κόρη του  Κώστα Μητσοτάκη  προετοιμάζονταν -με εκπαιδευτή τον πατέρα της- είκοσι χρόνια για να διεκδικήσει την ηγεσία της ΝΔ και  την πρωθυπουργία εν συνέχεια.  Έφτασε ως την πηγή και νερό δεν ήπιε. 

Το 2009 την νίκησε αυτός που δεν θα  έπρεπε να περνάει ούτε έξω από την πόρτα της ΝΔ , αφού ανέτρεψε την κυβέρνησή της.  Πώς τα κατάφερε η Ντόρα και έχασε από τον Σαμαρά είναι  μυστήριο, όταν όλοι ήξεραν ότι έχει τον έλεγχο του κομματικού μηχανισμού, μετά τον Καραμανλή.  Όπως μυστήριο -με πολλές γνωστές πλευρές του όμως- είναι πώς τα κατάφερε και έχασε ενδοοικογενειακά από τον Κυριάκο, που δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά.

Αυτό της βγήκε και στην πολιτική και την τέλειωσε. Ο Κυριάκος την παραμέρισε, έθεσε υποψηφιότητα και κέρδισε -παρότι η ίδια τάχθηκε με τον αντίπαλό του- την απογύμνωσε από κάθε κομματική ισχύ, της ξέκοψε κυνικά ότι θα βρει θέση σε κυβέρνησή του, την άφησε να βολοδέρνει στο περιθώριο και την ανασφάλεια. Μέχρι και τον Αυγενάκη της πήρε και τώρα την εξορίζει στα Χανιά.

Είναι ταπείνωση, αλλά πολλοί μιλούν για εκδίκηση. Υπήρξε σημαντικότερη πολιτικός από τον Κυριάκο, αλλά αυτός έγινε υποψήφιος Πρωθυπουργός και τώρα  βρίσκεται στο έλεός του. Και οι όποιες σκέψεις για αντίδραση υποχώρησαν. Τώρα λέει απλώς ότι “στην αρχή ζήλεψε”. Οι φίλοι της ξέρουν τι ακριβώς αισθάνθηκε.

Εν πάση περίπτωση η Ντόρα δείχνει να σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου της για ένα λόγο: το πολιτικό μέλλον του γιου της Κώστα Μπακογιάννη. Υποχώρησα για το παιδί μου. Έτσι εγκατέλειψε ακόμη και το ενδεχόμενο να  διεκδικήσει τη θέση του Επιτρόπου -που δεν της της έδωσε ο Σαμαράς, παρότι υπήρχε συμφωνία- αν έχει αυτή τη δυνατότητα ο Κυριάκος.

Προσέρχεται στη δοκιμασία της κάλπης σε ένα νομό της περιφέρειας. Χωρίς την “αίγλη”της Ευρυτανίας- λόγω  Παύλου Μπακογιάννη- για την οποία έλεγε “πάω να φέρω στη ΝΔ τη μοναδική έδρα του νομού”. Ο πατέρας της έχει γεμίσει βαφτιστήρια τα Χανιά, αλλά η ίδια δεν είναι πλέον η αγαπημένη κόρη του πατρός- αλλά η απομονωμένη αδελφή του αδελφού.

Η ΝΔ έχει τις μισές ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ και καμιά έδρα και απέναντι θα βρίσκεται ο Πολάκης. Καλά ξεμπερδέματα. Αν  καταφέρει να κάνει δήμαρχο της Αθήνας τον νεαρό Μπακογιάννη- που έχει δίπλα του ένα ογκώδες επικοινωνιακό επιτελείο- θα δικαιωθεί η θυσία τής. Και ίσως αποδεχθεί ότι η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο: εφόσον αποκτήσει πολιτική ισχύ ο ανεψιός δεν θα καλοπεράσει ο θείος. Αλλά αυτό θέτει εν αμφιβόλω  τις πραγματικές προοπτικές του στο δήμο, με το σύστημα του Κυριάκου απέναντι.

Εν πάση περιπτώσει ο Μπακογιάννης είναι νέος και μπορεί να ξαναδοκιμάσει. Η Ντόρα που έχασε το δικαίωμα της δεύτερης ευκαιρίας, αποχαιρέτησε τις ελπίδες της πρωθυπουργίας και τώρα θα τρέχει από κουμπαριά σε κουμπαριά στα Χανιά για μια εκλογή που κάθε άλλο παρά σιγουρεμένη είναι- για κάποια που δεν θα είναι υπουργός. Αν δεν βγει θα μείνει στην ιστορία ως πολιτικός που ήπιε το πικρό ποτήρι ως το τέλος. Αν βγει θα είναι πάλι η τιμωρία της, σε μια Βουλή στην οποία θα παρακολουθεί ανίσχυρη και στο περιθώριο.

Ένας άλλος στη θέση της θα τα είχε παρατήσει για να σώσει την πολιτική αξιοπρέπειά και την προσωπική ηρεμία του. Είναι θέμα αυτοσεβασμού. Από πρώτη στην πόλη, τελευταία στο χωριό δεν λέει. Αλλά η Ντόρα είναι πολιτικός από την κούνια της και το χούι φεύγει τελευταίο.