Του Τάκη Ψαρίδη
Εμφύλιος διχασμός στον ακροκεντρώο χώρο καθώς ξεκαθαρίζει η ήρα απ’ το στάρι. Το ελληνικό watergate και η επίθεση του κορυφαίου ακροκεντρώου της χώρας Ε. Βενιζέλου στον κο Μητσοτάκη και στον πασοκογενή και σκοτεινό κύριο Γεραπετρίτη, ταράζει τα νερά.
Όποια σκοπιμότητα και αν εξυπηρετεί η σωστή τοποθέτηση Βενιζέλου, λειτουργεί ως καταλύτης στις σοβαρές και δημοκρατικές συνειδήσεις οι οποίες φαίνεται να ξυπνούν και να επαναπροσδιορίζονται.
Αμφισβητούν πλέον τον κο Μητσοτάκη ως το πρότυπο (άκουσον-άκουσον) κεντρώου και δημοκράτη πολιτικού(!), αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την νεοφιλελεύθερη κατρακύλα τους και παύουν να ετεροπροσδιορίζονται ως προς το αντισύριζα μένος τους.
Μπροστά στα γεγονότα, που όπως γράφει ο Guardian θυμίζουν εποχές Χούντας, ο Πολάκης και ο Καμμένος δεν αποτελούν πια «επιχείρημα» για σοβαρές και δημοκρατικές συνειδήσεις. Ούτε και για τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις. Το αντι-Σύριζα μέτωπο καταρρέει στα εξ ων συνετέθη.
Ο «φιλελεύθερος» κος Μητσοτάκης έστησε έναν μηχανισμό χιλιάδων «νόμιμων» επισυνδέσεων. Ο κος Ανδρουλάκης άρχισε να παρακολουθείται την περίοδο των εσωκομματικών εκλογών του Κινάλ όταν η ΝΔ συμμετείχε ανοιχτά και «επίσημα» με δικό της υποψήφιο τον Λοβέρδο. Οι πάντες καταλαβαίνουν ότι οι λόγοι της παρακολούθησης δεν είναι εθνικοί αλλά καθαρά πολιτικοί. Ο Λοβέρδος ήταν ο «εκλεκτός» και δεν είναι τυχαία η απαλλαγή του απ την κατηγορία της δωροληψίας σύμφωνα με το έγγραφο του FBI, στο σκάνδαλο Νοβάρτις.
Κάποτε οι ακροκεντρώοι στο Πασόκ-Κινάλ ήταν οι περισσότεροι. Ακόμα και επι της αείμνηστης Γεννηματά οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το 75% προτιμούσε τον κο Μητσοτάκη(!)
Τώρα όμως που ξεκαθαρίζει η ήρα απ’ το στάρι, τίθεται το εξής ερώτημα. Οι εναπομείναντες ακροκεντρώοι του Πασόκ-Κινάλ και της μεταμελημένης κεντροαριστεράς, θα έχουν το θάρρος και την εντιμότητα να αποχωρήσουν, να τοποθετηθούν στον χώρο της καρδιάς τους και να αφήσουν το Πασόκ ελεύθερο, ή με μπροστάρηδες τον Λοβέρδο, την Καϊλή και την Γιαννακοπούλου, θα συνεχίσουν να «αγωνίζονται» με βιτρίνα το πασοκ, δήθεν για μια «σοσιαλδημοκρατική» διακυβέρνηση με ..το καθεστώς Μητσοτάκη;
Θα καταφέρουν να αποτελέσουν το ανάχωμα σε μια συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων που έχει ανάγκη ο τόπος όσο ποτέ άλλοτε; Θα αντιμετωπίσει αυτόν τον κίνδυνο για την χώρα και την κοινωνία το σοβαρό και δημοκρατικό πασοκ; Τα δύσκολα είναι μπροστά. Αυτό είναι το κορυφαίο ζήτημα όχι μόνο για το Πασόκ αλλά και για ολόκληρη την προοδευτική παράταξη της χώρας..