Του Χρήστου Λουτράδη
Ένας από τους λόγους που μια μερίδα του εκλογικού σώματος, και ειδικά εκείνο που αυτοπροσδιορίζεται ως κεντρώο και προοδευτικό, καταψήφιζε τον ΣΥΡΙΖΑ , ψηφίζοντας την Νέα Δημοκρατία , είναι γιατί είχε δημιουργηθεί η αίσθηση στην κοινή γνώμη , και όχι αδίκως σε όλες τις περιπτώσεις , ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε επιδείξει διαχειριστικές αδυναμίες στην αντιμετώπιση κρίσεων αλλά και στην επίλυση προβλημάτων της καθημερινότητας μας που έχουν πλέον κακοφορμίσει στις Ελληνικές καλένδες.
Σε όλο αυτό συνετέλεσαν και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παρουσίαζαν την τότε αξιωματική αντιπολίτευση και τον ηγέτη της ως το απαύγασμα της ηθικής και της αριστείας , όπου υπό την πίεση της εθνικής ανάγκης και των κρίσιμων συνθηκών που βίωνε ο τόπος που θα πρέπει να σηκώσουν στις πλάτες τους το βάρος αυτής της ιστορικής αποστολής.
Και έτσι φτάσαμε στις εκλογές, στην νίκη της συντηρητικής παράταξης και στην περίοδο εκείνη που οι ψηφοφόροι της αναμένουν την είσοδο στα θερινά ανάκτορα της Ηρώδου Αττικού των Αρίστων. Υποθέτω ότι είναι η περίοδος που θα απογοητεύτηκαν. Αντί για την επέλαση των αρίστων , είδαν να ανεβαίνουν τα σκαλιά της εξουσίας, πωλητές νανογιλέκων , μετανοημένοι αντισημίτες, και απολειφάδια του κέντρου ή απαξιωμένα από την ίδια την κοινωνία πολιτικά στελέχη.
Η πανδημία του COVID19 λειτούργησε ως από μηχανής θεός για την Κυβέρνηση Μητσοτάκη αφού απομάκρυνε από τα φώτα της δημοσιότητας , την οντολογική ανικανότητα των στελεχών της αλλά και την βουλιμία που διακατείχε διαχρονικά ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι της συντηρητικής παράταξης. Την ίδια στιγμή οι επαναλαμβανόμενες αγιογραφίες για τα στελέχη της κυβέρνησης και η εισαγωγή όρων με νεφελώδη σημασία όπως επιτελικό κράτος λειτουργούσαν αποπροσανατολιστικά για την κοινή γνώμη.
Όλες όμως οι κυβερνήσεις έρχονται σε κάποια περίοδο της θητείας τους αντιμέτωπες με την ίδια την πραγματικότητα, που συνήθως δεν υπολογίζει από χρηματοδοτήσεις ή λίστες Πέτσα. Η ιστορία δε έχει αποδείξει ότι η σύγκρουση είναι πάντα τραυματική και με μη αναστρέψιμα αποτελέσματα για όποια κυβέρνηση έχει αποφασίσει να επενδύσει στην δημιουργία μιας εικονικής πραγματικότητας.
Στην περίπτωση δε της Νέας Δημοκρατίας η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, αφού πέρα από την πραγματικότητα , οι επιτελείς του κυβερνώντος κόμματος έχουν να αντιμετωπίσουν και ένα κυβερνητικό προσωπικό που πάσχει από συγκλονιστική έλλειψη ενσυναίσθησης , διακατέχεται από ένα μεσσιανικό σύνδρομο αλαζονείας -στα όρια της φαιδρότητας, και από μια οντολογική ανικανότητα να διαχειριστούν οτιδήποτε ξεφεύγει από παλαιοκομματική τους νοοτροπία.
Οι τελευταίες εξελίξεις στο πεδίο της πολιτικής προστασίας με την μυωπική αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης με συνταγές lockdown, σε συνδυασμό με το εκρηκτικό κοινωνικό κλίμα είναι σαφές ότι θα δρομολογήσει αργά ή γρήγορα εξελίξεις . Σε αυτό το πλαίσιο οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ αποκτούν κυριολεκτικά ιστορικό χαρακτήρα, αφού μόνο από την ισχυροποίηση ενός κεντροαριστερού πόλου θα μπορέσει να πιεστεί η Νέα Δημοκρατία αντιπολιτευτικά αλλά και να αποκτήσει δυναμική εξουσίας η δημοκρατική παράταξη στο σύνολο της. Για αυτό το λόγο αποτελεί πέρα από ταυτοτικό ζήτημα για την παράταξη και ζητούμενο με ιστορικά χαρακτηριστικά το ΚΙΝΑΛ να παραμείνει στις ράγες της προόδου και της κεντροαριστεράς, απαντώντας παράλληλα στο κοινωνικό αίτημα της ανανέωσης , και κυρίως για να μην διολισθήσει σε επιλογές που θα οδηγήσουν το κόμμα στην αγκαλιά της δεξιάς εξευτελίζοντας τις αρχές και τις αξίες μιας παράταξης που έγραψε την σύγχρονη ιστορία των κοινωνικών κατακτήσεων και οδήγησε την συντριπτική πλειοψηφία του λαού στο ξέφωτο της δημοκρατικής συμμετοχής και της κοινωνικής αξιοπρέπειας.