Του Διογένη Λόππα
- Σταθερότητα ή πρόοδος
Κατά τον Irvin Yalom και τη Φροϋδική σχολή σκέψης, η βασική ερώτηση που κάθε άνθρωπος οφείλει να κάνει στον εαυτό του είναι αν σε πέντε χρόνια από σήμερα επιθυμεί να βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση, εργασιακά, οικονομικά, πολιτικά, ερωτικά, γενικώς. Συνήθως η απάντηση είναι όχι, οπότε η προτροπή της σχολής αυτής είναι η αλλαγή του στάτους μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται ΕΠΙΛΟΓΗ. Η επιλογή βρίσκεται πάντα εκεί, έχει κόστος, όμως δίνει πάντοτε τη λύση σε κάθε πρόβλημα στασιμότητας με κύριο όχημα την ελπίδα, δηλαδή τη θετική σκέψη, την αισιοδοξία ότι τελικά έχουμε τη δύναμη να τα αλλάξουμε όλα.
- Προκοπή ή ευημερία
Όταν κάποιος σας λέει ότι αυτό που κάνει είναι για την ασφάλειά σας, συνήθως πρόκειται να κάνει κάτι άσχημο. Ομοίως, όταν ένας γονέας επιστρατεύει τον όρο ”προκοπή” για να νουθετήσει το παιδί του, συνήθως εννοεί ότι κάθε πρόθεση ελευθερίας, αναζήτησης ή επιθυμίας απαγορεύεται αυστηρά, ειδάλλως κινδυνεύει η ”προκοπή”, δηλαδή η επιθυμία του ισχυρού να τιθασεύσει τον αδύναμο μέσα σε ένα συγκεκριμένο ασφυκτικό πλαίσιο που έχει επιλέξει. Το πλαίσιο αυτό δεν περιλαμβάνει ποτέ το ευ ζην, δηλαδή την ευημερία που κάθε ανθρώπινο ον έχει ως πρωτεύουσα αναζήτηση, αλλά αντίθετα στηρίζεται στη λογική ότι ο αδύναμος θα πρέπει α βγάλει το σκασμό και να κάνει ότι του λένε οι από πάνω, οι οποίοι ξέρουν καλύτερα από αυτόν πώς πρέπει να πορευθεί.
- Αυτοδυναμία ή εθνική συνεννόηση
Ως γνωστόν η δημοκρατία ίσως δεν είναι το ιδανικό σύστημα διακυβέρνησης, ήδη από την εποχή του Αριστοτέλη, έχουμε όμως όλοι συμφωνήσει ότι είναι το δικαιότερο. Έτσι ακόμα και στις πιο στυγνές δικτατορίες διεξάγονται εκλογές, ενώ όλοι οι αυταρχικοί κυβερνήτες προσέχουν ώστε η εικόνα που παρουσιάζουν προς τα έξω να είναι αυτή ενός θεσμικού, φιλελεύθερου και δημοκρατικού ηγέτη. Ωστόσο, η κουλτούρα της δυτικής Ευρώπης έχει καταλήξει οριστικά και αμετάκλητα στη λογική της διακυβέρνησης δια της συνεννόησης. Σε αυτή τη μεταβολή, δηλαδή στη μετάβαση από τον απαρχαιωμένο Ντε Γκωλ στη γερμανική τρικομματική, κυρίαρχο ρόλο έπαιξε η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη συναρπαστική ιστορία των συμβιβασμών που την καθοδηγεί μέχρι σήμερα. Οι αυταρχικές αυτοδυναμίες του αποφασίζω και διατάσσω, ταιριάζουν σε τριτοκοσμικά καθυστερημένα κράτη και σίγουρα όχι σε μια δυτική δημοκρατία με πλούσια ιστορία κοινωνικών εξεγέρσεων.
- Ανάπτυξη ή αξιοπρέπεια
Ο όρος ”ανάπτυξη” αποτελεί το Γκράαλ του καπιταλισμού. Παρόλο που ως έννοια έχει εκφυλιστεί στο να σημαίνει απλά την αριθμητική αύξηση του ΑΕΠ, ως σύγχρονο θρησκευτικό δόγμα δεν δύναται να αμφισβητηθεί χωρίς ο εμπλεκόμενος να ριφθεί στην πυρά, οπότε το ερώτημα μετατίθεται στο ”πόσο και για ποιους”. Όπως και σε παρεμφερή σύγχρονα δόγματα, όπως για παράδειγμα η Ασφάλεια ‘ή η Ελευθερία (της αγοράς, ανόητε) παραμένει αρκετά συγκεχυμένο το πόσες ακριβώς θυσίες απαιτούνται για πόσο συγκεκριμένη ποσότητα και το ποιους θα αφορά τελικά η ποσότητα αυτή, πως δηλαδή θα διαμοιράζεται. Μοιραία, σε σύνδεση και με τα παραπάνω, κάποιος που απεχθάνεται τη (Φροϊδική) στασιμότητα, τη φυλακή της ”προκοπής” και την αυταρχική εξουσία, θα έθετε όρια αξιοπρέπειας σε συνάρτηση με τους ρυθμούς ανάπτυξης. Για να το κάνω λιανά, αν είναι να δουλεύουμε σκλάβοι και πόρνες, μπορείτε να βάλετε την ανάπτυξη στον πιο τέλειο κύκλο του σώματός σας.
- Βαθμίδα ή Εστία
Για κάποιον παράξενο λόγο, η απερχόμενη κυβέρνηση σήκωσε το λάβαρο της επενδυτικής βαθμίδας, το οποίο περίπου συνέδεσε με τη μετατροπή της δυστοπικής μας μπανανίας σε ελβετικό καντόνι. Βέβαια, η παροιμιώδης ανικανότητα των επιτελικών μπουμπούκων, κατάφερε να παραδώσει κάτι που φέρνει περισσότερο σε ελβετικό τυρί. Ωστόσο η εμμονή συνεχίζεται και στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο και η απορία μου λύθηκε σήμερα, όταν διάβασα με έκπληξη στον οικονομικό τύπο, ότι η επερχόμενη βαθμίδα θα εκτινάξει λέει τις επενδύσεις των funds στο real estate. Σε ελληνική μετάφραση, η είδηση είναι ότι συσσωρευμένα κέρδη του παγκόσμιου οικονομικού κατεστημένου, προτίθενται να αγοράσουν κοψοχρονιά τον ιδρώτα των παππούδων μας.
Ψιθυρίζεται και δεν διαψεύδεται, ότι η αναμενόμενη αυτή βαθμίδα (επενδυτική, λαδεμπορική, αλογομούρικη, τοκογλυφική ή όπως αλλιώς προτιμάτε) συνδέεται με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Συνεπώς, το δίλημμα των εκλογών είναι, με δηλωμένη την πρόθεση σύσσωμης της αντιπολίτευσης να προστατεύσει την κατοικία) αν θα δώσουμε το πράσινο φως για να μεταβιβαστεί το σπίτι του παππού στους αεριτζήδες ή αν θα πράξουμε το υπέρτατο και ύστατο καθήκον της προστασίας Βωμών και Εστιών.
- Φοροκαταιγίδα ή αφορολόγητο
Σε όλη την κανονική Ευρώπη η φορολογία μπορεί να είναι πολλές φορές σκληρή ή υπερβολική, ανάλογα με το ύφος διακυβέρνησης αλλά και τις ουσιαστικές ανάγκες του κράτους αναφοράς. Ωστόσο, είναι δίκαιη τουλάχιστον όσον αφορά στους οικονομικά αδύναμους, αυτούς δηλαδή που διαβιούν με τον κατώτατο μισθό ή που είναι άνεργοι. Έτσι οι έμμεσοι φόροι κινούνται σε αποδεκτά επίπεδα (16 – 18% ΦΠΑ), ενώ βαρύνοντα ρόλο παίζει η εφαρμογή αφορολόγητου ορίου, συνήθως μεταξύ 9000 – 10000 ευρώ. Η δυτική δημοκρατία αναγνωρίζει στον αδύναμο την αγωνία της καθημερινής επιβίωσης και αποφεύγει να τον φορολογήσει, στρεφόμενη προς τα κέρδη των επιχειρήσεων και το μεγάλο κεφάλαιο. Στη δυστοπία μας, η ΝΔ επιμένει να φορολογεί σκανδαλωδώς αποκλειστικά τους αδύναμους. Η επαναφορά της φορολογικής δικαιοσύνης του αφορολόγητου ορίου των 10.000 για όλους, είναι ζήτημα αγνής αξιοπρέπειας. Η επιβράβευση των φοροκανίβαλων για δεύτερη φορά ξεπερνάει τα όρια του γήινου.
Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου τον εαυτό σου εδώ, το 2027.
Θέλεις να ξυπνήσεις πάλι με τις ίδιες λερωμένες γραβάτες να σου κουνάνε αφ’ υψηλού το δάχτυλο ή θέλεις να περπατήσεις σε μια κοινωνία που αλλάζει;
Θέλεις να είσαι ο ανεπρόκοπος που φταίει πάλι για τα χάλια τους ή θέλεις να δοκιμάσεις τη γεύση μιας καινούργιας αρχής, ελεύθερος από προτεσταντικές εμμονές;
Θέλεις έναν φαύλο γόνο να αποφασίζει για όλα χωρίς να σε ακούει ή θέλεις να συνεννοηθείς με τους υπόλοιπους για το πώς πρέπει να πορευθούμε;
Θέλεις σε τέσσερα χρόνια να καθαρίζεις το σπίτι του ολιγάρχη ή θέλεις μια ηλιόλουστη μέρα στη γειτονιά να καλημερίσεις τον παππού απέναντι και να σε κεράσει ρακί;
Θέλεις να πληρώνεις το ακριβότερο σουπερμάρκετ και τον ακριβότερη βενζίνη στην Ευρώπη ή θέλεις να ζεις με αξιοπρέπεια, ακόμα και αν παίρνεις μόνο το βασικό;