Οι “ελαττωματικές ιδέες” της Αριστεράς και ο Βορίδης

Του Νικόλα Σεβαστάκη

Διαβάζοντας όλη τη δήλωση Βορίδη καταλαβαίνω πως θεωρεί ως Αριστερά όλες τις ιδέες/ πρακτικές του κρατισμού, του επεκτατικού δημόσιου. Εκεί είναι η αιχμή του και το σημείο είναι ενδεικτικό μιας ορισμένης δεξιο-υπερφιλελεύθερης απλούστευσης που συναντάς σκόρπια τα τελευταία χρόνια.

Πρόκειται, φυσικά, για λάθος, διότι εξαρχής, μέσα στις πολλές δεξιές της Ευρώπης (η Αμερική είναι μια άλλη ιστορία) ο κρατισμός έχει μεγάλες ρίζες και δικές του παραδόσεις. Ο βοναπαρτισμός στη Γαλλία ή πολλές από τις χριστιανοδημοκρατικές φαμίλιες δεν ήταν φυσικά Αριστερά. Στην Ελλάδα, για γνωστούς ιστορικούς και πολιτικούς λόγους, γνωρίσαμε έναν δεξιό κρατισμό όχι μόνο ως προς την παρέμβαση στο επιχειρηματικό πεδίο αλλά και στα θέματα της παιδείας, των ”υγιών φρονημάτων” της νεολαίας, της θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης κλπ.

Κατά τη γνώμη μου, εδώ και πολλά χρόνια, ο Μάκης Βορίδης δεν είναι κοντά στην ριζοσπαστική δεξιά που έχει διαμορφωθεί στην Ευρώπη ως χώρος ”κοινωνικού” και εθνικιστικού λαικισμού. Είναι πιο κοντά σε έναν δεξιό ‘νεοφιλελευθερισμό’ της τάξης (Order), σε κάποιες δηλαδή από τις ιδέες της νέας δεξιάς προηγούμενων δεκαετιών. Σήμερα, οι μεταφασίστες και οι νεοδεξιοί του 2018 ζητούν σύνορα και προστασία, πολιτικές κατά της αποβιομηχάνισης και ‘εθνικό’ κοινωνικό κράτος. Ο Βορίδης, αντιθέτως, έχει συντονιστεί με την κλασική κριτικη της Αριστεράς ως κριτική στο κακό δημόσιο και, δευτερευόντως, ως κριτική του διεθνιστικού ήθους και των πολιτισμικά φιλελεύθερων απόψεων.

Από την άποψη της ιστορίας, των πρακτικών και των ηθών της συντηρητικής παράταξης, η δήλωσή του είναι λάθος. Γιατί αυτά που λέει φωτογραφίζουν εξίσου τον Προκόπη Παυλόπουλο και τον μέσο συνδικαλιστή της Αριστεράς, εξίσου ένα συριζαικό και ”καραμανλικό” κοσμοείδωλο.

Οι ”ελαττωματικές ιδέες” χαρακτηρίζουν ένα σύνολο διαφορετικών πρακτικών και μορφών διαχείρισης, μια πολυκέφαλη κληρονομιά δεκαετιών (ή αιώνα) που δεν περικλείεται στο δίπολο Αριστερά και Δεξιά. Ούτως ώστε, να ενοχοποιεί και να αθωώνει κανείς, κατά το δοκούν, τη μια ή την άλλη και να πιστεύει πως βρήκε την Αλήθεια.

Όσο για τις παρεμβάσεις που εύχεται ο Βορίδης ας μην ανησυχεί: ήδη ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης έχει αντανακλαστικά απέχθειας για καθετί δημόσιο, κοινωνικής ωφέλειας κλπ. Η φθορά των όρων και η επικράτεια της καθεστωτικής αναλήθειας φροντίζουν, δυστυχώς, γι αυτό.

ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK