Οι κακομούτσουνοι έχουν λόγο ύπαρξης στην πολιτική;

ΦΩΤΟ: ΑΠΕ-ΜΠΕ / ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ)

 

Tου Γ. ΜαρκάκηΜΑΡΚΑΚΗΣ

Ποιά είναι τα ουσιαστικά και πραγματικά κριτήρια που πρέπει να διαθέτουν, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες για να μας πείσουν στην πολιτική εκτός από το βαθμό συγγένειας, ομιλία και παρουσιαστικό;  Μήπως σήμερα που οι εκλογές γίνονται στην Τι Βι το look φτάνει και περισσεύει; Και αν φτάνει για τους άνδρες ισχύει το ίδιο και για τις γυναίκες και αν ναι, μέχρι τι Πολιτειακό βεληνεκές;

Αν λεχθεί για κάποιο άντρα πολιτικό υποψήφιο πως έχει πολλά προσόντα αυτά αναζητούνται κυρίως στην ομιλία του την επιχειρηματολογία και την ρητορική δεινότητα. Φτάνουν για μια νέα κοπέλα αυτά τα εφόδια; Ζητάμε τα ίδια προσόντα από τα δύο φύλα; Πως έχουμε μεγαλώσει και πως έχουμε προγραμματιστεί από το σχολείο και κοινωνία;  Τι συμβαίνει αν στην κούρσα των όποιων υποψηφίων κατέβαινε ένα πανέμορφο κορίτσι που πάντα τα ελληνικά ΜΜΕ λένε πως διαθέτει πολλά ‘προσόντα’ ; Ποιά είναι αυτά που έρχονται στο νου σας;

Στην χώρα των παγκόσμιων παιδικών τηλεοπτικών προτύπων BarboBieber  θα μπορούσε μία κοπέλα να πείσει τους συμμαθητές για την αξία της όταν θα συναγωνιστεί  το ομορφόπαιδο της τάξης; Πειθόμαστε και περιμένουμε βάσει ανατροφής μήπως διαφορετικά από τα αγόρια από ότι από τα κορίτσια;

Αν το αγόρι πείθει  για να τον ψηφίσουν σαν νέο σωτήριο superman πρόεδρο όταν το μούσι θυμίζει λίγο Jim Morrisson και λίγο Che σε αριστερές τάξεις και ψυχές των νεολαίων, τότε το κορίτσι φτάνει να έχει προσόντα σαν αυτά της Pamela που το μπούστο της βοηθούσε περισσότερο από το σωσίβιο; Έτσι όταν συναντάμε στη πολιτική μια ωραία γυναίκα μήπως αμφιβάλλουμε περισσότερο αν έχει ικανότητες πέραν από την “πρόσοψη του οικήματος” σε σχέση πάντα με τους άνδρες που για αυτούς φτάνουν και περισσεύουν αφού το παρουσιαστικό και το μπλα-μπλα απο μόνα τους φτάνουν ακόμα και για το ταβάνι και για τις ψηλές καρέκλες.

Για τον ελληνικό Τύπο ο χαρακτηρισμός ότι μία γυναίκα έχει προσόντα σχεδόν πάντα παραπέμπει σε ψηλό νούμερο. Όχι νοημοσύνης αλλά στηθόδεσμου, που οι ένοικοι του δεν γνωρίζουν την βαρύτητα και να ‘ναι ικανοί να κόψουν ευχάριστα το νήμα της ζωής πολλών ανδρών με διαφορά στήθους. Η δελεαστική βέβαια προκλητικοπεριφέρεια έτοιμη να δεχθεί δεκάδες macho σεξ-αλπινιστές έτοιμους για αναρρίχηση με την πρώτη ευκαιρία. Έστω τραγουδώντας το τραγούδι του Ray Orbison  “In Dreams”.  Στο κάτω-κάτω πόσοι πρωθυπουργοί και πρόεδροι δηλώνουν όταν επιβεβαιώνεται η εκλογή τους.

«Νομίζω πως ζω ένα όνειρο»

Στις ΗΠΑ μετά την εκλογή του Ρέιγκαν θυμάμαι πως κυκλοφόρησε το ανέκδοτο που έλεγε.«Στις Αμερική ο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει πρόεδρος. Και να που έγινε».Μήπως μπο ρεί αυτό να γίνεται και στα μέρη μας πλέον αφού το σκηνικό θυμίζει «American Bar” που έλεγε ο αξέχαστος Παπαγιανόπουλος;

Στα πρώτα μαθήματα των Πολιτικών Επιστημών το ’77  θυμάμαι πως μας δίδασκαν  το φιάσκο του Richard Nixon- στο α’ τηλεοπτικό debate  με τον J.F.Kennedy το 1960 – όταν αρνήθηκε να βάλει make up. Στις εκλογές ακολούθησε η απόλυτη συντριβή του. Σήμερα το δρόμος εκλογής των υποψηφίων περνά μόνο από εργαστήρια με ικανότατους μακιγιέρ και ατσίδες στην φωτο-προσθετο-αφαιρετική. Σκεφτήκατε ποτέ γιατί λέγεται photoshop; Τι πουλάνε και ποιοι αγοράζουνε και βάσει ποιών ιδανικών;

Θυμάμαι στην δεκαετία του ’90 φοιτητές από σχολή φωτογραφίας να συζητούν πως γνωστός πολιτικός έμοιαζε με τον Christopher Lee στις γιγαντοαφίσες να κατεβαίνει για την περιφέρεια των Καρπαθίων. Το δρακουμέλ έμεινε.  Θα μπορούσε ο Αλαβάνος αν ήταν τυφλός να προσέξει  τον Αλέξη και να του δώσει όχι το δαχτυλίδι όπως έκανε ο Σημίτης με τον ΓΑΠ, αλλά ολόκληρο το σπιτικό μαζί με την προίκα και τα ασημικά;

Μήπως ψηφίζουμε χωρίς πολλά πολλά και εμπιστευόμαστε υποψηφίους μια και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους προσδίδουν τάχα και πολλές ικανότητες άσχετα αν δεν έχουν τελειώσει ένα διδακτορικό, δεν μιλάνε 3 γλώσσες και δεν έχουν 2 καταδυτικά αστέρια στο PADI για να βουτήξουν στα βαθιά γαλάζια νερά της πολιτικής αβύσσου μας;

Μήπως απλά η φυσιογνωμία τους φαίνεται  να’ναι βαρύνουσα σαν μολύβι που γράφει καλά στο γυαλί άσχετα αν οι ίδιοι  αποδεικνύονται πολιτικά ανορθόγραφοι αργότερα και το μελάνι τους εξαφανίζεται μετά από 2 μέρες;

Με λίγα λόγια; Μήπως τραβάμε λαχνό από σακούλι;

Το παρουσιαστικό βοηθάει σε ένα καλό γάμο, μια καλή εργασιακή πρόσληψη. Στον χώρο της πολιτικής για τις γυναίκες βέβαια ισχύουν οι ίδιοι ‘κανόνες’. Σίγουρα τις βοηθά για να βγουν βουλευτίνες ειδικά αν ο κόσμος τις γνώρισε από την ΤιΒι αλλά μάλλον μέχρι εκεί. Στους άνδρες βέβαια το καλό παρουσιαστικό προσδίδει τέτοιο κύρος ώστε να δημιουργεί πολύ  αέρα και σιγουριά που ο διαθέτων να μπορεί να πείθει σαν κοσμοπολίτης στις παρέιστικες περιγραφές ακόμα και για τα πανέμορφα ψηλά βουνά τις Ολλανδίας ή τις καταπληκτικές παραλίες που διαθέτει το Καρπενήσι. Πόσοι δημοσιογράφοι και φωτογράφοι ασχολούνται  πάντα με τους πόντους της κάθε γόβας στιλέτο  που περνά από την Πολιτική σκηνή μας και αδιαφορούν μια και δεν πουλάει το ανδρικό τακούνι που καμουφλάρεται ευκολότερα από την ‘ορθόδοξη’ ‘καμπάνα’ παντελόνι ;

Αν ο Φασούλας έγινε δήμαρχος θα το κατόρθωνε και ο Νίκος Ρίζος; Μπορεί ένας κοντός να έχει πέραση στο υπουργικό συμβούλιο; Μάλλον θα αντιμετωπίζει πρόβλημα όταν ο ΠΘ τους τονίζει,  σταθείτε στο ύψος σας! Μπορεί να πέφτει θύμα bullying  από τους συναδέλφους του όπως στο σχολείο που ο γυμναστής τον έβαζε στις πίσω θέσεις για την παρέλαση; Θα ήταν πιο έξυπνο αν έβγαινε στην ‘οικογενειακή φωτογραφία” με τακούνια 20 πόντων σαν τον Gary Glitter και τους Slade και τις ανατολικές πεταλουδίτσες της Oraniestrasse στο Βερολίνο περιμένοντας πελάτες ; Στο κάτω κάτω και αυτοί ψήφους ψαρεύουν σε θολά νερά.

Μήπως οι οικογενειακές φωτό του Υπουργικού Συμβουλίου  πλέον πρέπει να βγαίνουν με καθιστούς τους υπουργούς; τουλάχιστον μπορεί να προσθέτουν και μαξιλαράκι ΄όπως κάνανε με μας πιτσιρίκια στο κουρείο…για να αρμόζει κιόλας στις περισσότερες περιπτώσεις μερικών λεωνταριστών η έκφραση “πήγαν για μαλί και βγήκαν απο την αίθουσα κουρεμένοι”. Ξυλοπόδαρα επιτρέπονται σε family photos αφού μερικοί υπουργοί πιστεύουν πως “its not how you do it but how big you are”;

Οι κακομούτσουνοι έχουν λόγω ύπαρξης στην τηλεορασό-πληκτη πολιτική; ή μήπως  τον δρόμο για την Βουλή και το Μαξίμου παίρνουν κυρίως μόνο οι εύρωστοι και μορφονιοί;

– Ρε συ τι πράγματα κάθεσαι και γράφεις; Δηλαδή υπονοείς πως τις   γυναίκες τις ‘σπρώχνει’ μέχρι την κατάκτηση… άντε ενός υφυπουργείου και αυτό ήταν; Μεχρι εκεί; Πιστεύεις δηλαδή πως το παρουσιαστικό και μόνο βοηθά για να γίνεις αρεστός, πιστευτός, εκδότης, αρχισυντάκτης, διευθυντής, και φτάνει για να ψηφιστείς, να γίνεις αρχηγός κόμματος, πρωθυπουργός, ενώ ποτέ αντίστοιχα δεν γίνεται το ίδιο με τις γυναίκες που μεν τις βοηθά αλλά και δεν τις εκτοξεύει αντίστοιχα;

Κοιτάξτε απλά τα ζευγάρια μέσα στα αυτοκίνητα που θα συναντήσετε στο δρόμο σας. Πόσες φορές θα δείτε γυναίκα οδηγό όταν υπάρχει άντρας;

γμ