Του Γιώργου Μαρκάκη
Τα ιχνοστοιχεία της ενοχικής σιωπής ή και της αποχικής σιωπής που έλουζε τον ‘προοδευτικό’ ελληνικό λαό όταν η 17Ν εκτελούσε τα θύματα της μπορεί να μοιάζουν λίγο, στην σημερινή ελληνική σιωπή του λαού μας που μπορεί να δυσκολεύεται να κατανοήσει, γιατί πρέπει να εισβάλλει ή να επιτεθεί μια ομάδα σε διάφορες πρεσβείες και ιδρύματα που έχουμε στην Αθήνα. Αλλά την ίδια ώρα δεν λέει ούτε και αναρωτιέται μεγαλόφωνα για αυτό. Όπως άλλωστε δεν έλεγε πολλά ή και τίποτα, όταν έπαιρναν την απόφαση να ‘καθαρίσουν’ μερικούς, μερικούς” κάποιες δεκαετίες πριν.
Βέβαια άλλο θα μου πείτε, πως είναι οι σφαίρες και οι βόμβες και άλλο οι σημερινές καταδικαστικές μπογιές και τα σπρέι ενοχικού στιγματισμού, αλλά παρόλα αυτά, δεν ξέρω γιατί ψυχα- αναλυτικά ή ψυχο-τροχιοδεικτικά πήδησε από την βιβλιοθήκη της μνήμης το βιβλίο “ Εγκλημα και Τιμωρία” και έπεσε στα πόδια μου πολύ πρόσφατα. Είναι, γιατί μετά το Έγκλημα ακολουθεί η Τιμωρία ή μήπως δεν βλέπω Τιμωρία γιατί δεν θεωρώ ότι δεν υπάρχει Έγκλημα εγώ ο σύγχρονος Έλληνας;
Πιτσιρικάς στη πολιτική κρίση μου τότε διέκρινα ψυχαναλυτικά, λοιπόν, κάνοντας εκδρομές με την όπισθεν της μνήμης, ανάμεσα στους συνομιλητές μου μια υπόγεια κρυφή ευχαρίστηση που θα είχανε ενδεχομένως, όταν ο Ρομπέν των Δασών ΄καθάριζε΄ έναν, έναν τους αστυνόμους του δάσους Σέργουντ που λαδώνονταν και καρπώνονταν τον μόχθο των υποτελών.
Η συζήτηση που άκουσα μέσα σε τραίνο προχθές ήταν θυμιστική μιας παρόμοιας που ήμουν ωτακουστής, με κάποια άλλη την δεκαετία του ’70. Τότε:
“- Τα έμαθες; Φάγανε τον (τάδε….) Μπαμ και κάτω …
– Τι λες ρε συ, πότε έγινε αυτό ;
– Πριν λίγο !
-Ανέφεραν αιτία…;»
– Τι ψάχνεις ρε συ… ; θα έχουν τους λόγους τους αυτοί.. Θα το βγάλουνε το φιρμάνι. Περίμενε και θα μάθουμε αναλυτικά τι ρόλο έπαιζε το θύυυμα» (ειρωνικά λεγόμενο τραβηγένο το -υ. Το θυμάμαι αυτό στη φωνή του ενός συνομιλητή λες και είναι σήμερα, κοιτώντας, προφανώς ειρωνικά τον έτερο απέναντι του. Θεωρώντας πως το θύμα δεν ήταν και τόσο αθώο..
Προχθές διαβάζοντας στο κινητό του ο ένας από τους δύο συνομιλητές: – “Α καλά …την έπεσαν στην Πρεσβεία του Καναδά σήμερα με μπογιές Την βάψανε … ο Τριντό και η παρέα του Μπλέξανε ! “”- Και με ποιά αιτία ;” (ο άλλος)- “Τι ψάχνεις καημένε …θα έχουν αυτού τους λόγους τους Να ΄σαι σίγουρος για αυτό. Περίμενε, θα βγάλουν ανακοίνωση”.
– Προκήρυξη εννοείς…
– Ε, τέλος πάντων… ανάληψη ευθύνης .
Σε μια χώρα που ο υπουργός Παιδείας παρακινεί τους φοιτητές “να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους ” ο υπουργός Πολάκης “να βάλουν φυλακή” προφανώς με συνοπτικές διαδικασίες, μερικούς πολιτικούς για να δουν οι ψηφοφόροι “πως δεν αστειευόμαστε” τι απομένει για να προβάλλουν σε ειδικές προβολές τον Dirty Harry στην Α’ Γυμνασίου, έτσι ώστε το κάθε παιδί να ξέρει πώς να αντιμετωπίσει αυτούς που θεωρεί σήμερα ή αύριο, παραβάτες;
Και αν υποθέσουμε πως ο Dirty Harry δεν έκανε και τίποτα λάθος με το 45άρι να καπνίζει συχνά πυκνά σε ένα διαβρωμένο κύκλωμα τότε μήπως ο Dirty δεν ήταν τόσο βρώμικος; Ή από την άλλη πλευρά ήταν πολύ καθαρός αφού ‘καθάριζε’ και άρα είναι το σύγχρονο πρότυπο για μας και τα παιδιά μας ;