Tου Σωκράτη Αργύρη
Πρόσφατα ο γνωστός και μη εξαιρετέος Μπερνάρ-Ανρί Λεβί έγραψε σε άρθρο του στην εφημερίδα Le Point, με τίτλο «Το Ισραήλ, η Γάζα και οι ταρτούφοι»
“Τι είναι αυτό που κάνει χιλιάδες Ευρωπαίους να διαδηλώνουν στους δρόμους υποστηρίζοντας τους Παλαιστίνιους, αλλά όχι τους Ουιγούρους, τους Κούρδους ή τους αμάχους της Συρίας;” και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο μόνος λόγος είναι η ευκαιρία να φωνάξουν «θάνατος στους Εβραίους».
Παλιότερα το 2019, είχε πει ότι ο λαϊκισμός είναι το «προπέτασμα καπνού του νεοφασισμού»
Ας δούμε λοιπόν αν ο λόγος του ταιριάζει και με τις πράξεις του ή απλά τα λέει για να καλύψει τον εαυτό του εκμεταλλευόμενος το φιλοσοφικό και ιστορικό κενό που διαπιστώνουμε στον σύγχρονο πολίτη.
Περί Φιλοσοφίας
Στις
6 Απριλίου του 2009, ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί εκφώνησε στην αίθουσα Ντισάν της Ecole
normale – στην ίδια αίθουσα όπου παρακολούθησε τις διαλέξεις κορυφαίων
στοχαστών και στην οποία επίσης είχε μιλήσει ο Ζακ Λακάν – μια διάλεξη με τίτλο
“Πώς φιλοσοφώ”.
Στη διάλεξή του ο Λεβί πήρε το ρίσκο να περιγράψει το έντονα φορτισμένο πεδίο
των μαχών στο σύγχρονο φιλοσοφικό τοπίο, καθώς και να αποσαφηνίσει τη φύση της
διαμάχης του με τους μοντέρνους φιλοσόφους. Παράλληλα, θέλησε να εκφράσει την
ευγνωμοσύνη του προς όλους εκείνους τους στοχαστές οι οποίοι, με τον ένα ή τον
άλλο τρόπο, επηρέασαν την κοσμοαντίληψή του.
Ουσιαστικά μίλησε για τη ματαιότητα του διαλόγου στη φιλοσοφία, για τη
χρησιμότητα των εχθρών στην προσπάθειά μας να αντισταθούμε στη δικτατορία της
Δόξας, για την ανάγκη, μεγαλύτερη από ποτέ στη σημερινή εποχή του σχεδόν
απόλυτου μηδενισμού, να στοιχηματίσουμε στην ύπαρξη της αλήθειας, καθώς επίσης
για το λόγο για τον οποίο ένας φιλόσοφος στις μέρες μας δεν μπορεί παρά να
είναι πολεμιστής.
Από
το 1979 όμως, που τότε ξεκίνησε το κίνημα των “Νέων Φιλοσόφων” στη Γαλλία,
ο Κορνήλιος Καστοριάδης και όχι μόνον, παραδεχόταν την αμηχανία του
απέναντι στο τότε «φαινόμενο Μπερνάρ-Ανρί
Λεβί»:
“Υπό ποιες κοινωνιολογικές και ανθρωπολογικές συνθήκες, σε μια χώρα παλαιάς
και σημαντικής πολιτιστικής παράδοσης, είναι δυνατόν ένας συγγραφέας να γράφει
ασυναρτησίες, οι «κριτικοί» να τον κανακεύουν, το κοινό να τον ακολουθεί
πειθήνια, ενώ εκείνοι που αποκαλύπτουν την απάτη, παρ’ όλο που δεν
περιορίζονται στη σιωπή ούτε βρίσκονται σε καθεστώς απομόνωσης, να μην έχουν αποτελεσματική
απήχηση;».
Ωστόσο, αισιόδοξος, ο Κορνήλιος Καστοριάδης πρόσθετε: “Είναι βέβαιο ότι αυτό
το φτηνόπραμα θα παύσει να είναι του συρμού -όπως συμβαίνει με όλα τα σύγχρονα
μαζικά προϊόντα, η ημερομηνία λήξης είναι ενσωματωμένη σε αυτό» *.
* Cornelius Castoriadis, «L’ industrie du vide», «Le
Nouvel Observateur», Παρίσι, 9 Ιουλίου
1979.
Σχεδόν
σαράντα χρόνια και πλέον αργότερα, το «φτηνόπραμα» συνεχίζει να πουλάει.
Επίσης ο ιστορικός Πιέρ Βιντάλ-Νακέ υπογράμμιζε το γεγονός την ίδια χρονιά: «Ανεξαρτήτως
αν πρόκειται για την Ιστορία της Βίβλου, της αρχαίας Ελλάδας ή για τη σύγχρονη
Ιστορία, ο Μπερνάρ-Ανρί
Λεβί επιδεικνύει σε όλους τους τομείς την ίδια ανεκδιήγητη
άγνοια, την ίδια εκπληκτική θρασύτητα» **.
**Επιστολή της 12ης Ιουνίου 1979 στον διευθυντή της εβδομαδιαίας σατιρικής
έκδοσης «Canard enchaîné». Βλ. www.monde-diplomatique.fr/dossiers/bhl/.
Εκείνη την περίοδο, ο Μπερνάρ-Ανρί
Λεβί έγραφε ότι ο Χάινριχ Χίμλερ, που αυτοκτόνησε τον Μάιο
του 1945, ήταν μάρτυρας στη δίκη της Νυρεμβέργης, έξι μήνες αργότερα… Στο ίδιο
κείμενο, θεωρούσε τον Φρανσουά Γκιζό -έναν συντηρητικό και φιλελεύθερο
διανοούμενο της εποχής της παλινόρθωσης των Βουρβώνων- πρόδρομο της παρισινής
Κομμούνας (της οποίας, φυσικά, ο Γκιζό υποστήριξε την αιματηρή καταστολή).
Περί πολιτικής
Ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί έχει
γράψει κοινό άρθρο με τον George Soros για το θέμα της Ουκρανίας, όπου ήταν από
τους κυρίους ομιλητές κατά την διάρκεια των γεγονότων της πλατείας Μεινταν το
2014.
https://www.nytimes.com/2015/01/27/opinion/bernard-henri-levi-george-soros-save-the-new-ukraine.html
Περί τρομοκρατίας
Ο
Αυστραλός Μπρέντον Τάραντ, που αιματοκύλησε τη Νέα Ζηλανδία το 2019, στο τέλος
του μανιφέστου που είχε αναρτήσει δηλώνει «ρατσιστής», «φασίστας» και λέει ότι
ο Όσβαλντ Μόσλεϊ,
ιδρυτής το 1932 της Βρετανικής Ένωσης Φασιστών, είναι «το ιστορικό πρόσωπο οι
πεποιθήσεις του οποίου είναι πιο κοντά στις δικές μου».
Περί Οντολογίας
Ο πατέρας
του Όσβαλντ Μόσλεϊ ήταν
ο τρίτος ξάδελφος του Λόρδου Στραμορ, παππού της νυν Βασίλισσας Ελισάβετ Β’,
από το μέρος της μητέρας της.
Ο Όσβαλντ Μόσλεϊ είχε παντρευτεί την Νταϊάνα Μίτφορντ, σε δεύτερο γάμο της στο
Βερολίνο το 1936,με κουμπάρο τον Γκέμπελς και παρόντα τον ίδιο τον Χίτλερ.
Ο Μόσλι πριν ήταν παντρεμένος με τη Σύνθια Κόρζον, κόρη του υπουργού Εξωτερικών,
που ήταν αυτός που υπέγραψε εκ μέρους της Μ. Βρετανίας, την Συνθήκη της
Λωζάννης.
Η Νταϊάνα Μίτφορντ, που ήταν εξαδέλφη του Τσώρτσιλ, στο πρώτο της
γάμο είχε παντρευτεί τον Μπράιαν Γκίνες, ιδιοκτήτη της ομώνυμης βιομηχανίας
μπίρας. Από τον γάμο αυτό μεταξύ άλλων παιδιών γεννήθηκε ο Ιωνάθαν Γκίνες που
είχε υποστηρίξει την κίνηση Falun
Gong όταν απαγορεύτηκε στην Κίνα. (Μπορείτε να δείτε το
σύμβολο της κίνησης αυτής ανοίγοντας το παρακάτω site).
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Falun_Gong
Η κόρη του Ιωνάθαν Γκίνες είναι η Δάφνη Γκίνες, πρώην σύζυγος του Σπύρου
Νιάρχου, και νυν ερωτευμένη με τον Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, η οποία σε δήλωση της
είπε ότι αγνοούσε το παρελθόν του παππού της Όσβαλντ Μόσλεϊ.
http://fashion.telegraph.co.uk/article/TMG8593890/Daphne-Guinnesss-glove-story.html
Περί Ιστορίας
Και για
να έλθουμε στα πιο πρόσφατα, διαβάσαμε για τον πρίγκιπα Χάρυ της Αγγλίας που
φόρεσε την ναζιστική στολή σε πάρτι. Ίσως να είχε διαβάσει ότι και η γιαγιά του
να έπαιρνε μαθήματα για τον ναζιστικό χαιρετισμό όταν ήταν ακόμη μικρή αλλά
ίσως στο Παλάτι να μη ήταν μυστικό ότι ο θείος της Βασιλιάς Εδουάρδος 8ος
έτρεφε συμπάθεια στο καθεστώς του Αδόλφου Χίτλερ. Μάλιστα ο Εδουάρδος και
η Σίμψον είχαν περάσει το 1937 τον μήνα του μέλιτος στο Βερολίνο και είχαν
προσκληθεί σε τσάι από τον Χίτλερ!
https://www.iefimerida.gr/news/217849/i-vasilissa-elisavet-sta-6-tis-hronia-hairetaei-nazistika-eikones
Περί τέχνης
Λίγοι
γνωρίζουν ότι οι εννέα Μούσες που στολίζουν το ψηφιδωτό του δαπέδου στην Εθνική
Πινακοθήκη του Λονδίνου είναι πορτρέτα ισάριθμων γνωστών γυναικών. Η Βιρτζίνια
Γουλφ απεικονίζεται ως Κλειώ, η Γκρέτα Γκάρμπο ως Μελπομένη, η Νταϊάνα Μόσλι ως
Πολύμνια…
Πώς συνδέονται όλα αυτά;Ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί αν και εβραϊκής καταγωγής να ξέρει σε ποια οικογένεια
μπαίνει και ίσως τον βοηθήσουν να σκεφτεί ότι θα πρέπει να γράψει ένα νέο άρθρο
κατά του εαυτού του και των πραγματικών οπαδών του φασισμού και του αντισημιτισμού.
http://www.kathimerini.gr/65676/article/gynaika/profil/rekor-gkines