Του Νίκου Λακόπουλου
Ο θάνατος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου έδωσε την ευκαιρία για δεκάδες “ανθρώπινα” ρεπορτάζ για τον καλοσυνάτο ΄΄ανθωρπο που έχασε το θρόνο του επειδή αντιστάθηκε στη Χούντα και προδόθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλ΄ή.
Η ανάγνωση της Ιστορίας ως μυθιστόρημα με πηγές τις αφηγήσεις του ίδιου του έκπτωτου -ενός καλοκάγαθου βασιλιά που αρνήθηκε να οδηγήσει σε αιματοκύλισμα- γίνεται με δακρύβρεχτα ρεπορτάζ που εστιάζουν στην βασιλική οικογένεια, τον έρωτα του τότε διαδόχου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Ολυμπιονίκη.
Η αρχική απόφαση της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τον εκλιπόντα ως ιδιώτη -στέλνοντας την υπουργό Πολιτισμού στην κηδεία του- άλλαξε όταν τα κανάλια άρχισαν να μετρούν τους εστεμμένους που θα παραβρεθούν στην τελετή που θα γίνει στην Μητρόπολη.
Ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης σε μια ανάρτησή του μιλά για Βασιλέα και ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς τραβά το σπαθί του για την ασέβεια “για ένα άνθρωπο που υπήρξε ο συνταγματικός Ανώτατος άρχων της χώρας και αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ υπήρξε και Ολυμπιονίκης που τίμησε τα ελληνικά χρώματα διεθνώς”.
Πόσο συγκινητικά λόγια! “Ο θάνατος του τελευταίου βασιλιά της Ελλάδας. ο θάνατος ενός πρώην Ανώτατου Άρχοντα δείχνει το πώς οι Έλληνες στέκονται απέναντι στην Ιστορία τους”.
Για τον πρώην πρωθυπουργό αυτός ο θάνατος του “τελευταίου βασιλιά της Ελλάδας” δεν είναι –ούτε μπορεί να είναι– πολιτική είδηση! ” Δεν κλείνει κανένα “πολιτικό κεφάλαιο” – αυτό έχει κλείσει εδώ και 49 χρόνια. Ούτε μπορεί ούτε πρέπει να διχάζει. Πολύ περισσότερο που ο ίδιος είχε αποδεχθεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, και δεν δημιούργησε κανένα πολιτικό πρόβλημα”!
Το Παλάτι και ο Καραμανλής
Για κάποιο λόγο η φιλοβασιλική παράταξη είναι η Δεξιά και ο Κωνσταντίνος ο Πρώτος πρωταγωνιστεί στον Εθνικό Διχασμό ως ηγέτης της Δεξιάς, αλλά είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής -ο ηγέτης της σύγχρονης Δεξιάς- που συγκρούστηκε με το Παλάτι -με τον βασιλιά Παύλο και την Φρειδερίκη δηλα΄δή -και έφυγε από την Ελλάδα.
Το 1974 ο Καραμανλής αποφάσισε να απαλλαγεί από τον Θρόνο -που πλέον είχε ο Κωνσταντίνος- και με την δήλωση “ένα καρκίνωμα αποκόπηκε σήμερα από το σώμα του έθνους» επισφράγισε το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος που έθεσε τέλος στον θεσμό.
Μια ιστορία με πρωταγωνιστές τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο, τον πιστό του υπασπιστή συνταγματάρχη Μιχαήλ Αρναούτη και τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες -που βρίσκεται στα αρχεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή– αναπαράγεται αυτές τις μέρες από πολλά sites.
Πρόκειται για σχέδιο δολοφονίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ανατροπής του δημοκρατικού πολιτεύματος μέσα από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Η «Καθημερινή” έχει αποκαλύψει την συνωμοσία και ότι κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών συζητήθηκε ακόμα και το ενδεχόμενο δολοφονίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή καθώς και άλλων πολιτικών.
Είναι μία σκοτεινή υπόθεση η οποία ξεκινάει το φθινόπωρο του 1975 και συνεχίστηκε έως τις αρχές του 1978. Aπό το φθινόπωρο του 1975 ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος φέρεται να συμμετείχε σε ζυμώσεις για την ανατροπή της ελληνικής κυβέρνησης, με δράσεις που προέβλεπαν ακόμη και πολιτικές δολοφονίες. Μάλιστα, αναφέρεται ότι ο τέως βασιλιάς ζήτησε από συνομιλητή του «όπως χαρισθή η ζωή του κ. Αβέρωφ» με τον οποίον τον συνέδεε παλαιά φιλία.
Ο βασιλιάς είχε ταξιδέψει στο Ιράν και στη Σαουδική Αραβία για να εξασφαλίσει δάνειο 2 δισ. δολαρίων, τα οποία θα χρησιμοποιούσε αν κατάφερνε να επανέλθει στον θρόνο. Το πραξικόπημα, πιθανότατα στις 13 Νοεμβρίου, είχε ως σχέδιο να μείνουν οι μονάδες στους στρατώνες και να συλληφθούν μόνο ανώτεροι αξιωματικοί.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέλεξε να μη δημοσιοποιήσει εκείνη την περίοδο τις πληροφορίες που είχε από τις βρετανικές και ελληνικές υπηρεσίες για τις συνωμοτικές δραστηριότητες του Κωνσταντίνου και του Αρναούτη. Στο προσωπικό σημείωμα που κατέθεσε στο αρχείο του έγραφε:
«Τη συνωμοτική αυτή δραστηριότητα του τέως Βασιλέως απέφυγα να τη φέρω στη δημοσιότητα, μολονότι είχα προς τούτο συμφέρον, τόσον από σεβασμό προς τη μνήμη του πατρός του, Παύλου, όσον και για να μη δημιουργηθεί διεθνώς η εντύπωση ότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι επισφαλής».
Ο Κωνσταντίνος και ο Ανδρέας
Την δεκαετία ’60 όταν ο Καραμανλής συγκρούεται με το Παλάτι και φεύγει από την Ελλάδα ένα πολιτικό δίπολο αναδεικνύεται πίσω από τα γεγονότα ανάμεσα στον Κωνσταντίνο και τον Ανδρέα Παπανδρέου -για τον οποίο η Χούντα πρόλαβε ένα άλλο “βασιλικό πραξικόπημα”.
Ο ανίκανος βασιλιάς που θα οργανώσει ένα αποτυχημένο πραξικόπημα σώθηκε από τον ευατό του αφού αν το πραξικόπημα πετύχαινε θα βρισκόταν κάποτε ο ίδιος στη θέση του Παπαδόπουλου στο εδώλιο για εσχάτη προδοσία.
Τα χρόνια πέρασαν ώσπου μια κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου θα αφαιρέσει από τον Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ την ελληνική ιθαγένεια το 1994 όταν ο τέως θα στραφεί κατά της Ελλάδας διεκιδικώντας 161 εκ. -του επιδικάστηκαν τελικά 13,7 εκατομμύρια-από την προσφιλή του πατρίδα.
Η επόμενη σκηνή του δράματος θα γραφεί στις 24 και 25 Ιανουαρίου 2007 όταν στον οίκο Κρίστις στο Λονδίνο 850 πολύτιμα αντικείμενα βγαίνουν σε δημοπρασία- -μέρος εκείνων που άρπαξε από το Τατόι με εννέα κοντέινερ το 1991- με την συνεργασία ή την ανοχή της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ο συνωμότης κατ’ επανάληψη -μπορεί να θεωρηθεί και κλέφτης- ρευστοποιεί την αγάπη του για την πατρίδα και εμφανίζεται πλέον ως ιδιώτης- τουρίστας. Ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και για πολλά χρόνια διατηρούσε μια τεράστια βίλα στο Πόρτο Χέλι όπου έκανε διακοπές με την οικογένεια του.
Μιλάμε για μια πολυτελή κατοικία με πριβέ παραλία, 30μετρη πισίνα, 12 κρεβατοκάμαρες, σιντριβάνια και πλακάκια από το Μαρόκο, αντί 5 εκατ. ευρώ, τα μισά δηλαδή για ένα ακίνητο η αξία του οποίου, όπως είχαν επισημάνει τότε μεσίτες της αγοράς, άγγιζε τα 10 εκατ. ευρώ, όπως γράφει το protothema.gr
Τελικά αναγκάστηκε να την πουλήσει στον 69χρονο Βούλγαρο επιχειρηματία Σπας Ρούσεφ, που δραστηριοποιείται στο τομέα των τηλεπικοινωνιών και είναι πρόεδρος της Viva Corporate Bulgaria με έδρα τη Σόφια και γραφεία στο Λονδίνο.
Πάνω από όλα η αγάπη για την πατρίδα -και την περιουσία του- είχε πάντα και μια τιμή. Ό,τι κι αν έκανε ήταν -για τον Αντώνη Σαμαρά- ο Τελευταίος Βασιλιάς. Ή ο τελευταίος θλιβερός βασιλιάς…