Του Ιωάννη Δαμίγου
Είτε εκμεταλλευόμενος όλα τα ΜΜΕ, χρηματίζοντάς τα, είτε χρησιμοποιώντας και τάζοντας σε ενδιαφερόμενους, το αντι-Σύριζα μένος, εξελέγη πρωθυπουργός. Το μικρό, αλλά σημαντικό κομμάτι των περιφερόμενων και αυτών που ψηφίζουν από χόμπι και παράδοση, το είχε εύκολα στην τσέπη, σαν το επόμενο μπαλάκι του τένις. Θρασύς και αγράμματος, άπληστος και κυνικός, πονηρός και επιτήδειος, κινήθηκε γρήγορα και κατάλληλα, έχοντας για επιτελείο όμοιους και χειρότερους, οκνούς παρασιτικούς ακροδεξιούς αποτυχημένους σκελετούς, έως και απόγονους δοσίλογων.
Έκτοτε επιδίδεται σε οποιοδήποτε άλλο εγχείρημα, εκτός αυτό του πρωθυπουργικού έργου και των αντίστοιχων ενεργειών, αγνοώντας τα επιδεικτικά και προκλητικά. Ειρωνευόμενος τάχα και λαϊκίζοντας χωρίς όρια, επιδεικνύοντας ακραία έλλειψη σεβασμού, σε πολλές των κοινωνικών περιπτώσεων. Ακολουθούν βέβαια και οι υπόλοιποι κυβερνητικοί, στην ίδια αποκρουστική συμπεριφορά του αγοραίου λόγου και πράξης, διαγωνιζόμενοι μεταξύ τους για πιθανά καλύτερες θέσεις, στην κατάταξη του χείριστου…. πρώτου. Έχει αυτοανακηρυχθεί σε θεσμό.
Είναι ο νέος θεσμός “Μητσοτάκης”. Δεν εξηγείται διαφορετικά η απαξίωση που δείχνει για τον νόμο, που σε καμία περίπτωση δεν τον αγγίζει, τόσο αυτόν όσο και τους συγγενείς του ή ακόμα και τους συνεργάτες του. Τόσο για την περίπτωση της δήλωσης του πόθεν έσχες, όσο και για την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, αυτή των απ’ ευθείας (προκλητικών) αναθέσεων. Ενθυμούμενοι ακόμα και τις “παράνομες” μετακινήσεις της οικογένειας στον καιρό του εγκλεισμού και τις προσωπικές μεταφορές τους, με κρατικά μέσα, όπως ελικόπτερο και λιμενικό σκάφος, προκλητικά και κατ’ επανάληψη. Δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα και από κανέναν ελεγκτικό όργανο. Αλλοίμονο, ποιος θα τολμήσει να ελέγξει έναν θεσμό “Μητσοτάκη”;
Είναι υπεράνω όλων των υπολοίπων θεσμών, πρώτος των πρώτων και αυτός αποφασίζει για ό, τι, για όποιον, για πότε και πως. Οι υπόλοιποι υποτάσσονται, δέχονται, υπηρετούν και επικροτούν τον θεσμό. Δικαιωματικά λοιπόν, εκδράμει Σαββατοκύριακα, στα νησιά και στις παραλίες για ανέμελες φωτογραφίες, εν μέσω πανδημίας και εν μέσω μεγάλων καταστροφικών πυρκαγιών. Ας φροντίσουν οι υπόλοιποι επιτελικοί και άριστοι γι’ αυτές τις “λεπτομέρειες”, με τα καμένα δάση και σπίτια, που αφού καούν όλα, δηλώνουν πως λειτούργησαν γρήγορα και αποτελεσματικά και απέφυγαν τα πολύ χειρότερα και ζήτω και μπράβο. Οι πωλήσεις είναι ανοδικές, οι ημέτεροι ευτυχείς, κανένας δεν εκφράζει παράπονα, την πανδημία την νικά κάθε μήνα, αλλά κλείνει και ανοίγει νησιά ανάλογα με την αντίσταση των συμφερόντων και όλα καλώς καμωμένα. Εκτός ολίγων αριστερών, μόνιμα διαμαρτυρόμενων, όλοι οι άλλοι στην θάλασσα, στις διακοπές, στα μεζεδάκια και στα ποτά. “Και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε”.
Το χρυσό στο κουπί (πάντα επιτυχίες στον νεαρό), σημαδιακό, ανοίγει νέους δρόμους, συγνώμη θάλασσες. Τα αδέλφια από το NBA (να είναι καλά) , μας έφεραν το κύπελλο στα Σεπόλια, δηλαδή τι άλλο θέλετε; Μην είμαστε και πλεονέχτες. Ευτυχής λοιπόν ο θεσμός, περιοδεύει στις παραλίες, θαυμάζει και θαυμάζεται, ο πωλών τοις μετρητοίς, ο δηλών ό, τι, όπως, όπου και όσα, αντάμα με τους υπόλοιπους, σκληρά εργαζόμενους(;) επιτελικούς, με εκατομμύρια αμειβόμενους και αποταμιεύοντες στηρίζοντας και τις τράπεζες. (Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι). Όπου φασούλι, ανάθεση.
Ο αλαζονικός αυτός “θεσμός”, που μεθυσμένος από την δύναμη της εξουσίας και του χρήματος, προσβάλει τον νόμο και προκαλεί την ηθική, αισθάνεται τώρα άτρωτος. Η δίψα και η εκδίκηση για κατάληψη της εξουσίας, σε επικίνδυνο συνδυασμό απληστίας και υπέρμετρου εγωισμού, θα οδηγήσουν αυτό το περίεργο και προβληματικά ακραίο άτομο σε άτακτη φυγή και σε τέτοια πτώση, που θα μείνει ως η πλέον εξευτελιστική στην ιστορία μας. Τέτοια που αρμόζει σε τυχοδιώκτες και αγύρτες.