Του Βασίλη Σκουρή
Ο Θανάσης Καρτερός, σε όσα έγραψε, είχε 100 δίκια και ένα άδικο. Οσοι έζησαν (ή διάβασαν) για τα «πέτρινα χρόνια» της μεταπολεμικής Ελλάδας δύσκολα μπορούν να διαφωνήσουν με όσα αναφέρει.
Το άδικο είναι το «GFY». Γιατί είναι κάτι που δεν λέγεται και πολύ περισσότερο δεν γράφεται. Ακόμη και σε περιπτώσεις που αισθάνεσαι ότι «σε πνίγει το δίκιο σου».
Πάμε τώρα στην άλλη όχθη, σε αυτούς που δεν έδειξαν καμμιά καρτερία. Σε όσους εξανέστησαν και τον λιθοβολούν για 1-2 μέρες, διερωτώμενοι με αγανάκτηση «τι κάνει ο Τσίπρας». Αυτοί λοιπόν έχουν 100 άδικα και ένα δίκιο.
Ας ξεκινήσουμε από τα άδικα. Κατ΄αρχήν πως τους έπιασε τόση πρεμούρα «τι κάνει ο Τσίπρας». Απ΄ότι φαίνεται,μια χαρά είναι και το ίδιο επιθυμεί γι΄αυτούς. Δεύτερο και πιο σημαντικό. Τι ακριβώς του ζητούν να κάνει;
Ο Καρτερός έχει πάψει μετά τις εκλογές του 2019 να διαθέτει κάποια θεσμική θέση δίπλα στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.Παραμένει αρθρογράφος της Αυγής,έχοντας το δικαίωμα να γράφει ότι του κατέβη. Με μοναδικούς κριτές τους αναγνώστες της εφημερίδας και κανέναν άλλον. Πως λοιπόν ο Τσίπρας να τον κρίνει και επιπλέον να τον λογοκρίνει σε περίπτωση που διαφωνεί με τις απόψεις του;
Για παράδειγμα ένας-δυο εξαιρετικοί συνάδελφοι ήταν στο παρελθόν σύμβουλοι του Κ. Μητσοτάκη. Ολα αυτά ήταν γνωστά στην πιάτσα. Τώρα,κατά καιρούς γράφουν τις απόψεις τους,οι οποίες μπορεί να χαρακτηρισθούν ακραίες και υπερβολικές. Τι σημαίνει αυτό; Οτι ο Πρωθυπουργός τις συνυπογράφει, φέρει μερίδιο ευθύνης ή όταν το πράγμα στραβώνει οφείλει να δηλώνει ότι διαφωνεί με τις απόψεις τους, οριζοντίως και καθέτως; Αν αυτό δεν είναι γελοίο, τότε είναι σίγουρα αστείο.
Να το πάμε λίγο γενικότερα. Θυμάστε τους «στυλίτες» του χριστιανισμού; Ηταν κάποιοι πειραγμένοι, φανατικοί του Μεσαίωνα, που ανέβαιναν σε ένα στύλο, περιμένοντας να αγιάσουν. Επικοινωνώντας με τον Θεό από «κοντυνότερη» απόσταση. Οταν μετά από ένα διάστημα τα πράγματα αγρίευαν, οι ελεήμονες συνάνθρωποι τους κατέβαζαν, όχι σε ιδιαίτερα ανθηρή κατάσταση.
Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας έχουμε τους σύγχρονους «στηλίτες». Με ήτα,από το αγγλικό columnist. Καθημερινοί αρθρογράφοι σε διακεκριμένα ΜΜΕ.
Με μια πρόχειρη στατιστική, οι «στηλίτες» από το 2015 για πάνω από επτά χρόνια ασχολούνται καθημερινά με τον Τσίπρα. Με τίποτε άλλο,ότι και να συμβαίνει είτε εντός είτε εκτός της χώρας. Επτά χρόνια επί 250 ημέρες, μας κάνει 1750 άρθρα για τον καθένα. Επειδή οι «στηλίτες» είναι καμμιά εικοσαριά, οι αριθμοί ξεφεύγουν.
Σε εκατομμύρια λέξεις λοιπόν γράφουν και ξαναγράφουν τα ίδια, θυμίζοντας αργόσχολους μοναχούς του Μεσαίωνα. Για το αν ο Τσίπρας είναι κοντός ή ψηλός. Χοντρός ή αδύνατος. Αν γνωρίζει καλά, κακά ή μέτρια αγγλικά. Αν έχει τρόπους ή όχι. Αν είναι βαριά ή light αριστερός. Αν είναι λίγο ίδιος, ίδιος ή απόλυτα ίδιος με τον Πολάκη. Αν τέλειωσε το Πολυτεχνείο και με τι βαθμούς. Αν διάβαζε στο Λύκειο ή έκανε κοπάνες. Αν η βίλα στο Σούνιο μοιάζει λίγο ή πολύ με τις Βερσαλίες. Αν έμαθε να οδηγεί φουσκωτό ή θα το ρίξει στα βράχια. Αν μένει στην Κυψέλη, στο Ψυχικό ή έχει μετακομίσει στο Χάϋντ Πάρκ του Λονδίνου. Αν το πουκάμισο ταίριαζε με το σακάκι ή όχι. Αν μαζεύεται στο σπίτι του νωρίς ή ξενυχτάει. Και πολλά άλλα, που δύσκολα εμπίπτουν στην κατηγορία της σοβαρής πολιτικής και δημοσιογραφικής κριτικής, όσο και αν διευρύνεις τα όρια.
Αυτοί λοιπόν που «αγανάκτησαν» με τον Καρτερό και ένιωσαν να διαταράσσεται ο πλούσιος «πολιτικός πολιτισμός» τους, δεν έχουν αντιληφθεί κάτι το μεμπτό, τόσα χρόνια, από τους «στηλίτες». Ούτε διερωτήθηκαν ποτέ για τις «παρέες του Μητσοτάκη». Γιατί είναι κοινό μυστικό ότι με πολλούς από τους «στηλίτες» ο Πρωθυπουργός διατηρεί άριστες προσωπικές σχέσεις.
Πάντως, σε ένα πράγμα είναι βέβαιο πως έχουν δίκιο. Οτι η υποκρισία βλάπτει σοβαρά. Κυρίως τη δημοσιογραφία.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR