Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου
Στην πρόσφατη ΔΕΘ ο κ. Μητσοτάκης, όντας σε ελεύθερη πτώση, αντί να απαντήσει στην κριτική που ασκείται για το περιεχόμενο της πολιτικής του κυβερνητικού προγράμματος, επιχείρησε να δαιμονοποιήσει την όποια πιθανή στο μέλλον συνεργασία και συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης, κάνοντας λόγο για ‘’τερατογένεση’’.
Στην ουσία και με μια βαθύτερη ανάγνωση, επανέρχεται σταδιακά στο γνωστό και δοκιμασμένο από την Δεξιά φοβικό δόγμα του ‘’εσωτερικού’’ εχθρού, επισείοντας την απειλή για ‘’…κομμουνιστικό κίνδυνο’’ εκεί που ξέρει ότι περνάει. Παρά το γεγονός ότι και οι πλέον ανόητοι αναγνωρίζουν ότι η έννοια της Αριστεράς σήμερα ταυτίζεται μόνο με την έννοια του δημόσιου συμφέροντος, την μέριμνα για τους πολλούς μη προνομιούχους, την δίκαιη κατανομή του εθνικού πλούτου, την χρηστή και έντιμη διοίκηση κλπ.
Ο Πρωθυπουργός λοιπόν ο οποίος διασύρεται συνεχώς από τα μεγαλύτερα ΜΜΕ του πλανήτη, ιδιαίτερα μετά από το πρόσφατο σκάνδαλο του παρακράτους των υποκλοπών, κατηγορεί το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για αποσταθεροποίηση της Χώρας, επειδή του ζητάει …εκλογές! Αυτός, ο κ. Μητσοτάκης ο οποίος δεν αρκείται στην άπαξ λαϊκή ετυμηγορία των εκλογών με Απλή Αναλογική από την πρώτη Κυριακή, αλλά προσβλέπει στην αυτοδυναμία του με δεύτερες και ενδεχόμενα με τρίτες διαδοχικά εκλογικές αναμετρήσεις, ποντάροντας στο ενισχυμένο εκλογικό σύστημα του κλιμακωτού μπόνους, που αυτός ο ίδιος ψήφισε. Όσο για την ‘’τερατογένεση’’ ας ανατρέξει στην παράταξή του και στις κυβερνήσεις Τζαννετάκη, την Οικουμενική το ‘’βρώμικο’’ 1989 και την άθλια του Παπαδήμου το 2011.
Εάν υπήρξε κάτι σε αυτή την τελευταία ΔΕΘ, δεν ήταν άλλο από την εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος παρουσίασε όχι απλώς το κυβερνητικό του πρόγραμμα αλλά τις …Προγραμματικές Δηλώσεις της επόμενης κυβέρνησής του. Ο κ. Τσίπρας, με την καμία σε σύγκριση με τον κ. Μητσοτάκη, ήταν ήρεμος, ώριμος, συγκροτημένος, αυτοκριτικός, γνώριζε τα θέματα, είχε ποιότητα στο λόγο του και χωρίς ηθικά στίγματα ήταν ρεαλιστής και ριζοσπαστικός ταυτόχρονα στις θέσεις του.
Μας ξανά-συστήθηκε ως ο επόμενος Πρωθυπουργός, με την φυσιογνωμία του πραγματικού ηγέτη αυτής της Χώρας. Απευθυνόμενος στην μεσαία τάξη, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες κλπ απέδειξε πως είναι ο άνθρωπος που στα πλαίσιο μιας προγραμματικής σύγκλησης μπορεί πράγματι να κυβερνήσει αποτελεσματικά την Χώρα, ακόμη και με αυτούς που δεν συμφωνεί απολύτως πολιτικά μαζί τους. Απάντησε έτσι στο καθολικό αίτημα του Λαού μας για πολιτική συνεννόηση.
Απευθυνόμενος στους Έλληνες ψηφοφόρους και στο γνωστό φαινόμενο της χαλαρής ψήφου, έθεσε το ζήτημα της ευκαιρίας που μας παρέχει η Απλή Αναλογική και η δυνατότητα που υπάρχει για συγκρότηση προοδευτικής κυβέρνησης, ως αποτέλεσμα συμπόρευσης των όμορων πολιτικών δυνάμεων, από την πρώτη κιόλας Κυριακή. Μόνη προϋπόθεση είναι η πρώτη θέση που πρέπει να καταλάβει το κόμμα του, στην τελική κατάταξη των πολιτικών δυνάμεων. Διαφορετικά θα συμβούν άλλα ‘’πράγματα’’, δηλαδή πολιτικά …παρατράγουδα.
Για τον λόγο αυτό ο κ. Ανδρουλάκης θα ήταν σκόπιμο και έντιμο συνάμα, να σταματήσει εδώ και τώρα τις αναφορές του για ‘’ίσες αποστάσεις’’ καθώς και τις ανοίκειες εξισώσεις που κάνει μεταξύ του Τσίπρα και του Μητσοτάκη. Διαφορετικά, δεν θα χρεωθεί απλώς το ύψος της αποχής ή την προσφυγή σε δεύτερες και τρίτες εκλογικές Κυριακές. Θα διαπιστώσει τότε τον βίαιο διεμβολισμό του κόμματός του από την ΝΔ και τις ‘’μεταγραφές’’ των βουλευτών του σε αυτήν, για λόγους …εθνικού συμφέροντος.
Η στάση του κ. Ανδρουλάκη από δω και πέρα είναι μονόδρομος και δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης τον …κρυφά-άκουγε. Οφείλει να είναι καθαρά πολιτική στάση, προκειμένου να κερδίσει η δημοκρατική παράταξη και να ωφεληθεί η Χώρα. Ούτε κανένας πολίτης έχει εκχωρήσει το δικαίωμα σε κανέναν για ‘’ιδιωτική’’ στάση πολιτικής VETO στον σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνεργασίας από την πρώτη Κυριακή, όταν αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί. Το αντίθετο μάλιστα. Και όποιος αντισταθεί σε αυτό ενδεχόμενο θα το πληρώσει.
Εάν κάτι έχει πολύ μεγάλη σημασία από όλα αυτά είναι το κατά πόσον μία τέτοια κυβέρνηση συνεργασίας, μπορεί να ευδοκιμήσει, να μακροημερεύσει, να είναι στιβαρή και αποτελεσματική. Εκεί θα ‘’παίξει’’ η Δεξιά προεκλογική προπαγάνδα. Διότι ας μην γελιόμαστε. Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και απαιτούν ένα ολιστικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης της Χώρας. Πέραν των άλλων η Χώρα μας χρειάζεται μία θεσμική επανεκκίνηση. Και αυτό απαιτεί προετοιμασία από τώρα. Κανείς δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην όποια πολιτική προσέγγιση των δημοκρατικού πληθυσμού προκειμένου να δοθεί ένα τέλος στην φτωχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας και στο ολέθριο καθεστώς της Μητσοτάκης ΑΕ.