Του Νίκου Λακόπουλου
Η απόφαση του δικαστηρίου να αφεθεί ελεύθερος ο Δημήτρης Λιγνάδης παρά την καταδίκη του για δυο βιασμούς ανηλίκων αποτελεί ένα σοκ για την κοινή γνώμη και “μαύρη μέρα” για την ελληνική Δικαιοσύνη σε μια εποχή που το κύρος της έχει τρωθεί από άλλες υποθέσεις.
Η υπόθεση αυτή όμως διαφέρει αφού η απόφαση αφορά ένα γνωστό, πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου για τον οποίο όταν ξέσπασε το θέμα ένας Πρωθυπουργός και μια υπουργός Πολιτισμού προσπάθησαν να το “κουκουλώσουν” -αφού ήταν ένα πλ΄ήγμα για την κυβέρνηση.
Ήταν μια προσωπική επιλογή του Πρωθυπουργού -που πήρε μάλιστα και ελικόπτερο για να δει την παράστασή του- και επιλέχτηκε με απευθείας ανάθεση, με παράκαμψη των διατάξεων για το σχετικό διαγωνισμό. Η κυβέρνηση προσπάθησε να αποδώσει τις “φήμες” σε πολιτικές σκοπιμότητες ώσπου αναγκάστηκε να ζητήσει την παραίτησή του -αφήνοντας χρόνο να εξαφανίσει στοιχεία -αφού η έρευνα στο σπίτι του έγινε πολύ αργά.
Η υπουργός Πολιτισμού με άρθρο της στα «Νέα” καλούσε να μην “παρασυρθούμε από την ψυχολογία του όχλου, να συμφωνήσουμε με σχόλια μίσους των social media, τις αυτόκλητες “εισαγγελικές” αγορεύσεις, απαξιώνοντας τις αρχές του νομικού και ηθικού μας συστήματος. Έτσι, καθαιρούμε το κράτος δικαίου. Οφείλουμε, να αντισταθούμε στα ευκαιριακά στημένα “δικαστήρια”».
¨Ωσπου ήρθαν τα πραγματικά δικαστήρια που δεν ήταν “στημένα”. Ο Λιγνάδης αθωώθηκε για δυο βιασμούς, αλλά καταδικάστηκε για άλλους δύο σε ποινή δώδεκα ετών, ωστόσο αφέθηκε ελεύθερος με το σκεπτικό πως δεν είναι ύποπτος για διάπραξη νέων αδικημάτων. Το σκεπτικό όμως αυτό ήταν αυτό που οδήγησε στην προφυλάκισή του!
Η αξιωματική αντιπολίτευση θυμίζοντας πως «όταν άρχισαν οι αποκαλύψεις, ο κ. Μητσοτάκης και η κ. Μενδώνη επί είκοσι ημέρες προσπαθούσαν να “κουκουλώσουν” την υπόθεση δημιουργώντας μια ευνοϊκή περιρρέουσα ατμόσφαιρα για τον βιαστή και τότε καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρη Λιγνάδη” χαρακτήρισε “ντροπή” των απόφαση παρατηρώντας πως στη δίκη στοχοποιήθηκαν τα θύματα που είχαν το σθένος να μιλήσουν».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο “βούρκος”
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν ασχολείται καθόλου με το ότι “ο καταδικασμένος σε φυλάκιση για βιασμούς, Δημήτρης Λιγνάδης, θα κυκλοφορεί ελεύθερος” -σα να μην υπάρχει κανένα θέμα. «Μόνο ένα κόμμα που έχει αποφασίσει να πορευτεί μέσα στο βούρκο και την αθλιότητα θα επιχειρούσε να μετατρέψει σε αντικείμενο χυδαίας κομματικής εκμετάλλευσης μια δικαστική απόφαση, για υπόθεση βιασμού» αναφ΄έρει.
Ο “βούρκος” του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «επιχείρησε να χρεώσει τη δικαστική απόφαση, για απόλυση του κ. Λιγνάδη με περιοριστικούς όρους, στον πρωθυπουργό και την υπουργό Πολιτισμού!» -μια “άθλια συκοφαντία, για τον ορισμό της τοξικότητας, που συνιστά δολοφονία χαρακτήρων και υπονόμευση των θεσμών”.
Η υπονόμευση των θεσμών δεν είναι μια κραυγαλέα απόφαση που αφήνει ελεύθερο έναν καταδικασθέντα -που η κυβέρνηση ποτέ δεν καταδίκασε, αλλά προσπάθησε να καλύψει, αλλά οι δηλώσεις του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ.
‘Ντροπή σας, ξεφτίλες”
“Η απόφαση να αφεθεί ελεύθερος με αναστολή προσκρούει στον πυρήνα της ίδιας της δικαστικής απόφασης. Προσκρούει στο κοινό περί δικαίου αίσθημα. Πάντως ο Λιγνάδης είναι βιαστής» θα πει η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σία Αναγνωστοπούλου.
“Η απόφαση του δικαστηρίου να του δώσει αναστολή, στέλνει ηχηρό μήνυμα ατιμωρησίας των ισχυρών. Μήνυμα ανισότητας, ευνοιοκρατίας και αλαζονείας. Αυτό που μας δίνει να καταλάβουμε είναι ότι τα τέκνα των ελίτ ό,τι και αν διαπράξουν, στο τέλος θα βρεθεί ένας τρόπος για να τη γλιτώσουν. Αν ανήκεις στην άρχουσα τάξη, αν έχεις φίλους υπουργούς και καναλάρχες, περιβάλλεσαι από ασυλία. Αν πάλι είσαι φτωχός και άσημος, θα κριθείς με τον πιο αυστηρό τρόπο’ θα γράψει ο Γιώργος Αλμπάνης στο News 247.
Kαι ο Γιώργος Καρελιάς συμπληρώνει: “Υπάρχουν δύο ειδών εγκληματίες. Οι πολλοί, οι «κανονικοί» που καταδικάζονται και φυλακίζονται ακόμα και για ψύλλου πήδημα. Ελάχιστοι θα μάθουν-και λιγότεροι θα αντιδράσουν- αν καταδικαστεί και φυλακιστεί ένας φτωχοδιάβολος για αδίκημα ήσσονος σημασίας. Αλλωστε, αυτοί δεν έχουν λεφτά για να πληρώνουν μεγαλοδικηγόρους με άνετη πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης, οι οποίοι, διαρκούσης της δίκης, προαναγγέλλουν την αθωωότητα του πελάτη τους.
Αυτά μπορεί να τα κάνει η άλλη κατηγορία εγκληματιών, αυτή με τα «λευκά κολάρα». Οι εγκληματίες αυτοί έχουν υψηλές διασυνδέσεις, κατέχουν επίζηλες θέσεις στον επαγγελματικό στίβο, επιλέγουν τα θύματά τους με τη βεβαιότητα ότι θα υποκύψουν στη γοητεία του χρήματος, του κοινωνικού και επαγγελματικού «στάτους» και με μεγάλες πιθανότητες να πέσουν στα μαλακά, αν ποτέ καθίσουν στο εδώλιο”. Ο Πλάτων έγραψε εδώ και σχεδόν 25 αιώνες: «Το δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρού».
«Ντροπή σας, ξεφτίλες», «αφήνετε ελεύθερο ένα βιαστή παιδιών». φώναξαν παρευρισκόμενοι μέσα στη δικαστική αίθουσα στο άκουσμα της απόφασης. Το ερώτημα είναι αν αυτή η υπόθεση τελειώνει έτσι και εδώ. Ή αν η ίδια η Δικαιοσύνη θα διαπιστώσει σε άλλο δικαστήριο πως η απόφαση δεν αφορά ακριβώς τον Λιγνάδη -ένα κυβερνητικό ευνοούμενο- αλλά την ίδια, το κύρος και την αξιοπιστία της.
Η Δικαιοσύνη είναι στραβή…
Ο Κορκονέας ελεύθερος, ο μεσίτης που δολοφόνησε τον Ζακ Κωστόπουλο ελεύθερος. Την ίδια ΄΄ωρα δύο πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, ο Αμίρ Ζαχίρι και ο Ακίφ Ρασούλι, καταδικάστηκαν από το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Βορείου Αιγαίου σε 50 χρόνια φυλακή ο καθένας, ως διακινητές.
“Το δικαστήριο δεν έλαβε καν υπόψιν του, ότι ο Αμίρ είχε πάρει μαζί του στη βάρκα την έγκυο γυναίκα του και την πεντάχρονη κόρη του. Γιατί έτσι κάνουν οι νοικοκύρηδες διακινητές: παίρνουν το βράδυ στη βάρκα, κόντρα στο σκοτάδι, τα κύματα και τα pushbacks, βόλτα την οικογένεια!” γράφει ο Στέλιος Κούλογλου στο Tvxs.
“Φυσικά η έφεση τους δεν είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα. Κλείστηκαν στις φυλακές της Χίου όπου τους συνάντησα, στο πλαίσιο μιας επίσκεψης σε έναν άλλο Σομαλό πρόσφυγα, τον Μοχαμάντ, που έσωσε 31 ανθρώπους αλλά καταδικάστηκε σε 142 χρόνια φυλακή”.