Του Νίκου Λακόπουλου
Καθώς ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι υπουργός -ξανά- και χαίρεται που συναντά τον κινέζο κομμουνιστή ηγέτη, η αστυνομία εισβάλλει ταυτόχρονα στην ΑΣΟΕΕ και σε ένα κλαμπ για ναρκωτικά με μια θεαματική επιχείρηση: “Πέστε όλοι, κάτω”.
Μπορεί το πιο σημαντικό πολιτικό γεγονός -ως σημειολογία του μέλλοντος- να μην ήταν αυτή η παρέλαση των κοριτσιών που εμπνεύστηκαν από τους Μόντι Πάιθονς. Έδειξε όμως πως η Ελλάδα μπαίνει σε μια νέα εποχή με στοιχεία σουρεαλιστικά, όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πρωθυπουργός και επιχειρεί με κάθε τρόπο να …αναβιώσει την Αριστερά.
Για πολύ καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ έφτιαχνε την εικόνα ενός ακροδεξιού-νεοφιλελεύθερου Μητσοτάκη -που θα κέρδιζε εύκολα στις εκλογές. Κι ο Μητσοτάκης αφού πήρε την εξουσία έψαξε παντού να βρει αγάλματα του …Λένιν, να κατεδαφίσει, αλλά δεν υπήρχαν.
Ήδη πολύ πριν τις εκλογές ένας προσεκτικός παρατηρητής θα έβλεπε ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας αναδείκνυε όλο και περισσότερο ως αντίπαλό του τον …”Ρουβίκωνα” -που επιχειρούσε να ταυτίσει με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα με τις τελευταίες εικόνες στην ΑΣΟΕΕ ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει ό,τι μπορεί για να αναβιώσει ένα αντιδεξιό ….αριστερό κίνημα -πάνω ο Αλέξης Τσίπρας το είχε… διαλύσει.
Η νέα εποχή της “κανονικότητας” δεν είναι παρά μια η εποχή της καρικατούρας -ως ανεπιτυχούς απομίμησης ενός προτύπου -σχεδόν μια γελοιογραφία.
Ο συμβολισμός πως η γραβάτα επέστρεψε και έφυγαν οι …μπάφοι από το Μαξίμου δεν φτάνει. Η πολιτική ασκείται πλέον με γκλομπς και χημικά με στόχο την εικόνα ενός πρωθυπουργού “με πυγμή” – που τολμά και νικάει έναν εχθρό που ο ίδιος κατασκευάζει.
Συμπτωματικά η αστυνομία βρίσκει στην ΑΣΟΕΕ “αναρχικά φυλλάδια” και “οπλισμό” την ίδια μέρα που εξαρθρώνει μια τρομοκρατική οργάνωση -μέσα σε 180 λεπτά!
Φυσικά όποιος θέλει να “καθαρίσει” τα Εξάρχεια το κάνει χωρίς κάμερες, αλλά μάλλον η κυβέρνηση θα αφήσει και κάτι για τα μελλοντικά δελτία ειδήσεων:
Με μεθοδεύσεις άλλων εποχών και αρχαία κόλπα η κυβέρνηση μάλλον διογκώνει μια τρομοκρατία που δεν υπάρχει – κατασκευάζοντας έναν “εχθρό του καθεστώτος” και βάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στο δίλημμα αν θα κρατήσει αποστάσεις ή αν θα ταυτιστεί μαζί του.
Και στις δυο περιπτώσεις ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει. Ο στόχος του Μητσοτάκη δεν είναι ακριβώς τα “αναρχικά φυλλάδια”, τα γάντια και οι κουκούλες full face που βρέθηκαν στην ΑΣΟΕΕ. Είναι να οδηγήσει στο περιθώριο τον ΣΥΡΙΖΑ ή να στρέψει εναντίον την Αριστερά -σε έναν αγώνα για την κατάληψη του Κέντρου με σκοπό την λεηλασία του ….Κινάλ -που θα πρέπει διαρκώς να αποδεικνύει τον λόγο που υπάρχει ακόμα.
Όλα τα μέτρα που παίρνει ο Μητσοτάκης από το …κάπνισμα μέχρι τις εισβολές της αστυνομίας σε ρέιβ πάρτυ και την ΑΣΟΕΕ μέχρι το νόμο για το άσυλο ή την κατάληψη των Εξαρχείων έχουν την αποδοχή της κοινωνικής πλειοψηφίας -του “μέσου πολίτη”, των “νοικοκυραίων”.
Δεν είναι ότι ξαφνικά αναβίωσε η παλιά Αριστερά με αγώνες για το άσυλο, αλλά ο Μητσοτάκης τελικά αποφασίζει πότε θα γίνει η διαδήλωση -και συμπτωματικά πάνω που η κουβέντα φτάνει στο Σκάνδαλο Νοβάρτις, συζητάμε για την αστυνομική βία.
Πολύ συχνά στο μέλλον θα συζητάμε για “νύχτες τρόμου”. Με τόσους πρώην αριστερούς συμβούλους ο νέος πρωθυπουργός δεν είναι πως δεν αντιλαμβάνεται ότι δημιουργεί ένα κίνημα, αλλά μάλλον αυτό επιδιώκει -και υπερηφανεύεται κιόλας πως τους έχει κάνει – την αντιπολίτευση- “να χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια”!
Φαίνεται πως επιστρέψαμε σε μια χαζή Αριστερά και μια πονηρή Δεξιά: Ο Μητσοτάκης χρειάζεται τον Ρουβίκωνα και στην πραγματικότητα κατασκευάζει ένα εχθρό -που θα νικήσει- για να συσπειρώσει μια κοινωνική πλειοψηφία που φοβάται την “αναρχία” και θέλει “νόμο και τάξη”.
Τα πανεπιστήμια δεν είναι λοιπόν “χώροι ανομίας”, αλλά για μαθήματα και διάβασμα. Η βλασφημία των θείων πρέπει να τιμωρείται και οι ανήλικοι δεν πρέπει να βλέπουν ακατάλληλες ταινίες. Ο Χρυσοχοϊδης -που ήθελε μια νέα Αριστερά (!)- έγινε -ξανά υπουργός Δημόσιας Τάξης και κατ΄εντολήν του Μητσοτάκη παίζει σε ένα έργο -που ελπίζουμε νάχει μόνο γέλιο -κι όχι αίμα.
Από την εποχή που η Ντόρα Μπακογιάννη δήλωνε ότι είχε κάνει -μια φορά- μαριχουάνα ως την ώρα της εισβολής σε κλαμπ για ναρκωτικά- “πέστε όλοι κάτω”- έχουν περάσει τρεις δεκαετίες, μια χρεοκοπία και μια κυβέρνηση -πρώτη φορά- της Αριστεράς.
Αυτές τις δεκαετίες επέστρεψε μια Δεξιά απενοχοποιημένη, όπως θάλεγε ο παλιός ακτιβιστής της Δεξιάς Μάκης Βορίδης- άλλοτε …Mavor!- που πρέπει να είναι ο μόνος στην Αθήνα που διαβάζει …Γκράμσι -αν κρίνουμε από πρόσφατη συνέντευξή του.
Η φιλελεύθερη, άλλοτε “βέβαιη πρωθυπουργός”, ήταν εκείνη που έκανε την νεολαία του κόμματος δημοκρατική, ευρωπαϊκή οργάνωση, ώσπου έχασε την προεδρία του κόμματος από έναν παλαιοδεξιό αντίπαλο που έκανε και υπουργό τον αδελφό της. Τώρα εμφανίζεται με τσιγάρο στο χέρι σε δημόσιο χώρο, μετά την …απαγόρευση από τον πρωθυπουργό κι όλοι ψάχνουν πολιτικά μηνύματα …αντίστασης.
Τι συνέβη και η νέα επιστροφή ενός ξεκαρδιστικού συντηρητισμού μαζί με διαδηλώσεις προκαλεί τόσο γέλιο, σαν ένα αστείο ή μια φάρσα; Ποιος πανούργος σεναριογράφος οργανώνει όλα αυτά τα γεγονότα που μας γυρίζουν στο παρελθόν ή για την ακρίβεια επινοούν με ένα σουρεαλιστικό τρόπο ένα παρελθόν που ούτε ο Αντώνης Σαμαράς δεν είχε τολμήσει;
Aπό καταβολής κόσμου κάθε εξουσία για να επικρατήσει δημιουργούσε έναν εχθρό μαζί με τον φόβο- είναι πράγματα που βρίσκουμε στην Παλιά Διαθήκη. Αλλά εδώ κάποιος κάνει πλάκα όταν π.χ. η αστυνομία μπαίνει στον κινηματογράφο γιατί υπάρχουν πληροφορίες ότι ανήλικοι παρακολουθούν ακατάλληλες ταινίες.
Το γελοίον του πράγματος δεν είναι ακριβώς ότι έχουμε μια συντηρητική κυβέρνηση, αλλά η ίδια η προσπάθεια να δείξει ότι πράγματι είναι μια συντηρητική κυβέρνηση.
Η ιστορία αυτή άρχισε χωρίς να το προσέξουμε όταν ένας υπουργός πήγε να ορκιστεί αξύριστος, αλλά την επόμενη μέρα εμφανίστηκε ξυρισμένος. Ο νέος πρωθυπουργός εξήγησε γιατί όχι μόνο όλοι πλέον πρέπει να φοράνε γραβάτες, αλλά ο ίδιος στενοχωρήθηκε που δεν μπόρεσε να πάει στην Ιαπωνία να φορέσει …φράκο.
Δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει, αλλά είναι βέβαιο πως δεν χρειάζονται οι διαδηλώσεις μιας άλλης εποχής και μιας Αριστεράς που έχει τελειώσει, αλλά ο Μητσοτάκης την χρειάζεται. Μια Αριστερά που δεν μπορεί να απαντήσει στον νεοφιλελευθερισμό -χωρίς να εκφράζει σκουριασμένες, απολιθωμένες ιδέες, όπου τελικά από μόνος του ο “αντιφασισμός” δεν μπορεί να την δικαιολογήσει και πολύ περισσότερο να την ανανεώσει.
Η κυβέρνηση αυτή δεν θα πέσει με διαδηλώσεις, αλλά με πολύ γέλιο. Δεν θα την ρίξει η Αριστερά -που χρειάζεται ο Μητσοτάκης, αλλά η Δεξιά, Όταν καταλάβει πως δεν είναι τόσο θεούσα, όσο δείχνει. Παριστάνει τη θεούσα κι αυτό δεν θα το συγχωρήσουν οι πραγματικές θεούσες.