Του Νίκου Λακόπουλου
“Eίναι μια ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα” είπε ο παρουσιαστ΄΄ης για την υπόθεση του Κολωνού διαβάζοντας τα μηνύματα της δωδεκάχρονης με ύφος εισαγγελέα και προσέθεσε τον ευατό του σε όσους εκμεταλλεύονται μια υπόθεση και εμπορεύονται καυτά και αποκαλυπτικά ρεπορτάζ.
«Βλέπω φωτογραφίες, δεν μπορώ να το διαχειριστώ… Στη φωτογραφία που τώρα είδα, φαίνεται το πρόσωπό του, του Ηλία Μίχου. Φαίνεται και κάμερα, και φαίνεται και όλη η σεξουαλική πράξη, ο βιασμός με το ανήλικο» θα πει ένας άλλος.
Η αντίδραση -ακόμα και του κυβερνητικού εκπροσώπου- στον κανιβαλισμό από πολλά μέσα ενημέρωσης δείχνει πως αυτό το κακοποιημένο παιδί έχει αναλάβει τον βαρύ ρόλο να εξυπηρετήσει τους πάντες σε μια υποκριτική επίδειξη ευαισθησίας.
“Είναι «πολυτραυματίας» σεξουαλικής κακοποίησης από τις διαδικασίες ανάκρισης θα πει η καθηγήτρια Εγκληματολογίας και δικαστηριακή ψυχολόγος Χριστίνα Αντωνοπούλου. “Η δημοσιοποίηση στοιχείων της δικογραφίας και των καταθέσεων της 12χρονης «όχι μόνο επηρεάζει, αλλά δημιουργεί και μία αντίληψη στην κοινωνία, ίσως και σε άλλα παιδάκια που τα ακούν, ότι το παιδί αυτό έχει γίνει το επίκεντρο της προσοχής και της εξουσίας. Αυτό το παιδί δηλαδή είναι αυτό που «θα μας λύσει τα προβλήματα της παιδεραστίας».
Οι φωτογραφίες που διέρρευσαν από την δικογραφία αποκαλύπτουν έναν ακόμα βιασμό της δωδεκάχρονης με τον τρόπο που ελήφθησαν οι καταθέσεις καθώς- σύμφωνα με την κ. Αντωνοπούλου – «τραυματίστηκε και για δεύτερη φορά, όταν έδωσαν στο παιδί να κατανοήσει ότι εξαιτίας της η μάνα της είναι στη φυλακή. Αυτά είναι απαράδεκτα».
Ο κανιβαλισμός επεκτείνεται στην τιμωρία του γιου του βιαστή με απόλυση από την εφημερίδα του, την απαίτηση για δημοσιοποίηση των 213 που φέρονται να είχαν επικοινωνήσει με τη σχετική πλατφόρμα και την απαίτηση να δώσουν την μάνα στον όχλο -πριν ακόμα ολοκληρωθεί η διαδικασία μιας δίκης που ανέλαβαν οι τηλεπαρουσιαστές στο όνομα του λαού και της τηλεθέασης.
Ο κανιβαλισμός ως δικαιοσύνη
Η πρόταση του Βορίδη για χημικό ευνουχισμό μαζί με τις φωνές ακόμα και για επαναφορά της θανατικής ποινής κάνουν τον κοινωνικό μεσαίωνα πολιτική πρόταση για ακροδεξιά αυτιά παρακάμπτοντας το γεγονός ότι ο παιδοβιαστής και μαστρωπός ήταν ένας ευηπόληπτος χριστιανός, πατριώτης και καλός νεοδημοκράτης -κατά τον κ. Πατούλη.
Η απόδοση Δικαιοσύνης με έναν άρρωστο και νοσηρό τρόπο φαίνεται ότι περνά από την διάλυση μιας οικογένειας και την χρησιμοποίηση ενός παιδιού -για το οποίο δεν ενδιαφέρονται και πολλοί οι “δικαστές”- για πολιτικούς και εμπορικούς σκοπούς.
Είναι μια υπόθεση που αποκαλύπτει την πολλαπλή κρίση της ελληνικής κοινωνίας και βάζει στο κάδρο την σχέση του παιδοβιαστή με την εξουσία -και ένα πολιτικό κόμμα, τα μέσα ενημέρωσης και την Δικαιοσύνη.
“Βοήθεια, δεν μπορώ να αναπνεύσω!”
Μια κοινωνία σε κατάρρευση με την φτωχοποίηση όλο και περισσότερων στρωμάτων, γυναικοκτονίες, βιασμούς, συμμορίες ανηλίκων και πολιτικά κόμματα που στην πλειοψηφία τους αδυνατούν να δουν τι συμβαίνει στα έγκατα των συνοικιών.
Αναίσθητη με εκρήξεις υποκριτικής υπερευαιθησίας, απαθή και περίεργη να δει λεπτομέρειες και να μάθει περισσότερα όπως υπόσχεται ο παρουσιαστής -που κάνει τι “δουλειά” του: δείτε τις λεπτομέρειες για το έγκλημα και μπείτε και στον διαγωνισμό για τα λεφτά.
Μάλλον σ’ αυτή την ιστορία οι βιαστές και μαστρωποί, οι έμποροι μιας παιδικής ψυχής είναι πολλοί. Κι ακόμα πιο πολλοί όσοι βρίσκονται στον βάλτο και δεν μπορούν να πουν ΄άλλο από το “Βοήθεια, δεν μπορώ να αναπνεύσω”.
Μια συγκέντρωση στον Κολωνό, ένα πανό συμπαράστασης και μια μικρή ελπίδα να καταλάβουμε τι έχει συμβεί στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια: ο Μεσαίωνας που φοβόμασταν ότι θα έλθει, είναι ήδη εδώ.
Το μέλλον στο οποίο εκκρεμεί μια αναγέννηση προς το παρόν υπόσχεται πως η απάντηση στην βαρβαρότητα είναι περισσότερη βαρβαρότητα. Και η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο απειλείται με χημικό ευνουχισμό.