Του Γ. Λακόπουλου
Ποιος είναι ο Γρηγόρης Δημητριάδης και τι ήθελε από εμάς; Οποια κυβερνητική πέτρα κι αν σηκωθεί, βρισκόταν από κάτω.
“Το είπε ο Γρηγόρης”. “Να ρωτήσουμε τον Γρήγορη”. “Είναι εντολή του Γρηγόρη”. ” Το κανόνισε ο Γρηγόρης”, ψιθυρίζουν κυβερνητικά στελέχη.
Τίποτε δεν μπορούσε να συμβεί στη χώρα -στο βαθμό που περνάει από την κυβέρνηση- αν δεν το εγκρίνει ο βιονικός Γρηγοριάδης: η δραστηριότητα των υπουργών, οι “δουλειές” στην πιάτσα, οι διεργασίες στο παρασκήνιο, οι κατάλογοι με ανεπιθύμητους και ημετέρους, οι επιδοτήσεις, η κίνηση του χρηματος και η διαχείριση των πληροφοριών. .
Στο οργανόγραμμα του Μεγάρου Μαξίμου, ο 43χρονος δικηγόρος και ανεψιός του Κυριάκου Μητσοτάκη, αναφερόταν με τον τίτλο Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης με ρόλο-κομμένο ειδικά γι’ αυτόν.
Στην πράξη ήταν Πρωθυπουργός παρα τω Πρωθυπουργώ. Με εξουσίες που ενίοτε ασκούσε στο ημίφως και στην περιοχή της φαιάς πολιτικής.
Όλοι οι πρωθυπουργοί είχαν κάποιον έμπιστο. Ο Λιβάνης, ο Θέμελης, ο Ρουσόπουλος, ο Παππάς, ο Τσουκάτος, λειτουργούσαν ως ενδιάμεσοι. “Είπε ο Πρόεδρος”.
Ο Δημητριάδης έλεγε ο ίδιος. Ήταν ιδιώνυμος κόμβος της εξουσίας. Το “επιτελικό κράτος” άρχιζε και τέλειωνε σ’ αυτόν. Περισσότερο από τον νεποτισμό που εκπροσωπεί.
Οι υπόλοιποι κάθονταν σούζα- ακόμη και ο Σκέρτσος με τον Γεραπετρίτη, που έχουν υπουργικό στάτους.
Ενώ έλεγχε τους πάντες και τα πάντα στην πολιτική και την οικονομία, κανείς δεν ξέρει ποιος έλεγχε τον ίδιο. Σε ποιον λογοδοτούσε;
Οι παγιδεύσεις τηλέφωνων με παράνομα λογισμικά γέννησαν στα ΜΜΕ υπόνοιες ότι είναι ο “ιθύνων νους”. Το διάψευσε, αλλά η δημοσιογραφική έρευνα ανακάλυψε συνδέσεις με πρόσωπα που φέρονται να χρησιμοποιούν στην Ελλάδα το Predator.
Το χαρακτηρίζει “προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας”: “Η νόμιμη επενδυτική μου δραστηριότητα δεν συνδέεται με κανένα απολύτως παράνομο σκοπό, ούτε βέβαια και με συνδέει με περαιτέρω πρόσωπα, πλην αυτών με τα οποία συναλλάχθηκα”.
Εδώ πέρασε θηλειά στο λαιμό του μόνος του. Τι ακριβώς σημαίνει “επενδυτική δραστηριότητα” για κάποιον με απεριόριστη εξουσία στο Μέγαρο Μαξίμου;
Πώς είναι δυνατόν να κάνει μπίζνες ως “επενδυτής” ο Νο2 Εκτελεστικής εξουσίας – και για πολλούς Νο1 της παραεξουσίας;
Ένας επενδυτής στο Μέγαρο Μαξίμου
Σύμφωνα με όσα δημοσιεύθηκαν, με την επικράτηση της ΝΔ, ο Γρηγόρης Δημητριάδης σύστησε εταιρία – (Eledyn)- η οποία αγόρασε με 1000 ευρώ μία άλλη (Canalis), για να στήσει φωτοβολταϊκά πάρκα.
Αφού υπέβαλε ” δήλωση ετοιμότητας» στον ΔΕΔΔΗΕ για σύνδεση φωτοβολταϊκών σταθμών , την πούλησε 155 φορές περισσότερο από την αγορά. Όντας γενικός γραμματέας της κυβέρνησης!
Οι πληροφορίες δείχνουν ωσμώσεις με αμφιλεγόμενα προσωπα και επιχειρηματικές συναλλαγές με εταιρίες που ελέγχονται για παγιδεύσεις. Σίγουρα δεν είναι δραστηριότητες που αρμόζουν σε κάποιον που κρατάει στη χούφτα του την κυβέρνηση.
Το αποτέλεσμα με τις διαδοχικές παραιτήσεις Δημητριάδη Κοντολέοντος δείχνει ότι σε αυτό το μέτωπο το “σύστημα Μητσοτάκη” κατέρρευσε.
Θα μάθουμε πολλά στις επόμενες μέρες, ίσως και αναμείξεις ξένων- στα πλαίσια της ευκολίας Μητσοτάκη να διαχειρίζεται τη χώρα σαν προσωπική του επιχείρηση.
Μια από τις άμεσες κοινοβουλευτικές προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ , είναι να ξεψαχνίσει τον ” Γρηγόρη”. Όχι στα ΜΜΕ και με ανακοινώσεις αλλά στη Βουλή.
Όχι μόνο για την υπόθεση του Predator. Αλλά για την εξόχως αντικοινοβουλευτική συσσώρευση ισχύος σε ένα προσωπο που δεν ελέγχεται από κανέναν, καθώς ο έλεγχος από τον .. θείο του, μόνο θεσμική διαδικασία λογοδοσίας δεν συνιστά.
Ο ιστός της αράχνης
Η υπόθεση αποκεφαλισμού Δημητριάδη -Κοντολέοντος, είναι το πρώτο μεγάλο πλήγμα της παρακυβέρνησης Μητσοτάκη. Ο ίδιος “προσπαθεί να ακρωτηριάσει ένα άκρο αυτού του συστήματος για το σώσει”- όπως λέει διακεκριμένος καθηγητής της Ιατρικής.
Ο έλεγχος στη Βουλή θα αποδείξει ότι η Οικογένεια Μητσοτάκη έχει εγκαταστήσει ομόκεντρους κύκλους εξουσίας στη χώρα- δια των οποίων επιχειρεί να τη θέσει υπό έλεγχο με τους μηχανισμούς του χρήματος και της πληροφορίας.
Αυτή η μεθόδευση εμφανίζεται ως πολιτική ιδιωτικοποιήσεων. Αλλά στην πράξη σημαίνει εκποίηση του πλούτου της χώρας, διοχέτευση κοινοτικών, εθνικών και τραπεζικών πόρων σε ημετέρους και αναδιανομή εισοδήματος, με τον έλεγχο της εργασίας και της αγοράς, μέσω της υπερσυγκέντρωσης στα καρτέλ.
Ενέργεια, τράπεζες, τηλεφωνία, εκπαίδευση, ασφάλιση, υγεία, εμπόριο, μεταφορές, τρόφιμα δημοσία εργα, κρατικές προμήθειες εξοπλισμοί, ενημέρωση τίθενται στην υπηρεσία της πολιτικής επικράτησης Μητσοτάκη με συναλλαγές πάσης φύσεως: από το νομοθετικό έργο της Βουλής και τη δραστηριότητα του κράτους, ως τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα.
Οι δικτυώσεις με τα επιμέρους επιτελεία αυτων των κλάδων οδηγεί σε μοντέλο μιας κοινωνίας του ενός τρίτου που θα ελέγχει τα πάντα και θα συνδέεται οργανικά με το πολιτικό σύστημα της οικογενείας και τα δυο τρίτα θα εξαθλιώνονται, έχοντας στη διάθεσή τους μόνο απαρχαιωμένες δομές, πενιχρά εισοδήματα και ελάχιστες ευκαιρίες.
Αυτός ο ιστός της αράχνης θα αποκαλυφθεί με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες αν ο Αλέξης Τσίπρας, ως εν δυνάμει πρωθυπουργός, δεν αρκεστεί στην ευκολία της διαχείρισης των δύσκολων καταστάσεων που αντιμετωπίζει ο Μητσοτάκης, αλλα οργανώσει πολιτικά την έρευνα στους μηχανισμός διείσδυσης του καθεστώτος σε όλες τις δραστηριότητες της χώρας, υπέρ των ολίγων και σε βάρος των πολλών.
Με τη συστηματική πολιτική δράση και την κινητοποίηση της κοινωνίας εν όψει των εκλογών.